Afscheid. Woensdag 24 januari 2024.

Altijd lastig als je afstand moet doen van iets dat je lief geworden is. Ook als je het eigenlijk van te voren al wist. Je hoopt toch dat ze langer bij je blijven.

Het zal er al een tijdje aan te komen. De innige band die we hadden verwaterde de laatste paar maanden. Toch blijf je nog, tegen beter weten in, de verwachting dat het nog goed komt, koesteren. Deels krijg ik ook vervanging die niet eens zo beroerd is. Maar het wordt nooit meer zoals het was.

Ja, de hormoonpillen zijn uitgewerkt. De PSA schiet omhoog en de kankerende activiteiten in de botten nemen stevig toe. Een nieuwe periode breekt aan. Na allerlei scans en een bezoek aan de specialisten in Nijmegen is de conclusie dat mijn DNA te gewoon is om in aanmerking te komen voor deelname aan alternatieve trajecten.

En dat na een paar prachtige maanden waarin we op pad waren met elkaar en de caravan. Zuid-Frankrijk, Spaanse binnenlanden en kust, Portugal, de west kust en vervolgens bij onze Anne. Het ging goed. Heerlijk weer, mooie fietstochtjes, een tweede kennismaking met de prachtige stad Valencia. Fijne tijd gehad.

In november, de moesson was hier ondertussen begonnen, waren we terug en volgden de onderzoeken. En nu is er duidelijkheid over het vervolg. Met het afscheid van de hormoonpillen neem ik ook gelijk afscheid van de dagelijkse spuiten, bloedverdunners. Die krijg ik nu weer in vaste vorm, wel zo prettig.

Het wordt een tweede chemo. 1 x per drie weken aan het infuus, hier in Oldenzaal. De bijwerkingen gaan we goed in de gaten houden. De neuropathie, met name aan de voeten waardoor ik niet meer fatsoenlijk kan lopen, die ik overhield aan de eerste chemo, mag niet weer de kop op steken. Nu heb ik goede recensies gelezen over het werkend bestanddeel, cabazitaxel. Kan in een lage dosering, minder bijwerkingen met over het algemeen goede resultaten. Dus laten we het maar een kans geven.

Na nog een serie scans om de huidige stand van zaken vast te leggen, starten we begin februari de behandeling. We gaan het zien.

Toujours vedan,

Wim

Name: Bart en Marloes

Message: Ah nee Wim, onzeker weer allemaal. Veel sterkte voor jullie, we hopen dat de bijwerkingen te doen zijn… ❤️

Wim: Nou zeker! Dat wachten we maar af. Wel willen we tussendoor fijne dingen doen.😘

Name: Annie en Joop

Message: Konden jouw mooie woorden je maar beter maken. Hoop dat de bijwerkingen meevallen en deze chemo nog iets voor jou kan doen

Wim: Als die niks doet, stoppen we er dan ook mee. Maar dan heb je er toch zeker 3 of 4 gehad en dan ben je dus alweer 9 tot 12 weken verder.

Dan is t voorjaar! 😀

Name: Peter van den Heuvel

Message: Wat een rot bericht weer, Wim. Ik wens je veel sterkte toe de komende periode. Ik verbaas me altijd weer hoe je allemaal oppakt. Chapeau.

Wim: Fijn wat van je te horen. Tja, uiteraard is het waardeloos. Maar dat weet ik dan inderdaad wel een keer. Kijken wat wel kan is meer waard.😘

Slavernij afgeschaft, echt niet. Zaterdag 6 januari 2024

Wie dacht dat er nooit meer sprake zou zijn van slavernij heeft helaas de plank totaal misgeslagen. En het bijzondere……. Het wordt vrijwillig ondergaan. Mensen leggen hun eigen ketenen aan.

Ik zeg: “ Bevrijd jezelf!”

Onder het mom van “De kinderen moeten in volledige vrijheid opgroeien, geen knellende banden voor onze jeugd, geen regels maar we praten met ze “ groeit een generatie op die hun ouders als slaven behandelen. Langzaam maar zeker worden de knellende banden aangelegd en worden ze uit naam van de vrijheid slaven.

Het begint altijd schattig. Blij zijn de ouders met hun telg. Niets is te veel. Dagen lopen ze rond met hun kroost. Elke wens wordt van de lippen gelezen. Weinig wordt ze in de weg gelegd. “Laat m maar even”. Het startsein om ouders tot slaaf te maken.

Natuurlijk zijn kinderen altijd bezig met het ontdekken van hun wereld. Stapje voor stapje gaat dat verder. Ze verkennen en leren wat wel en wat niet (of nog niet) kan. Ouders begeleiden ze zo goed als maar kan. En stellen daarbij wel consequent de grenzen vast. Zo hoort het.

 Maar daar gaat het mis. Eén ouder zegt nee, de ander laat het stilzwijgend toe. Iets mag niet, kind doet t toch. Ouder zegt: “Ach laat ook maar” Het kind ontdekt daarmee dat grenzen niet altijd echte grenzen zijn. Je kunt er overheen. En als dat eenmaal gelukt is, gebeurd dat de volgende keer weer. Niets werkt zo stimulerend als succes. 

Tegelijkertijd valt daarmee ook bescherming van het kind weg. Grenzen zorgen ervoor dat kinderen niet onnodig beschadigd worden, verkeerde voeding krijgen, gewond raken etc. 

Ouders verleggen de grenzen voor hun kinderen. Zij hebben het overzicht, de kennis en de ervaring. Beetje bij beetje loslaten.

Is dat pad naar het slaaf maken van de ouders door hun kinderen ingeslagen, dan gaat je kind van succes naar succes. Langzaam maar zeker is er geen sprake meer van opvoeding en neemt het kind de touwtjes in handen. Ze leren allerlei tactieken om gelijk te krijgen. Schreeuwpartijen, mokkende, hakken in het zand zettende kinderen. Tenslotte zijn ze de baas en zijn hun ouders de slaafjes die doen wat zij willen.

Het zijn zulke schatjes. Nah, te vaak is het een opleiding tot onuitstaanbare etters.

Laat het niet zover komen. Laat kinderen zich ontwikkelen, de wereld ontdekken. Maar wel binnen grenzen. Dat moeten wij als volwassenen immers ook. Hoe zeer je iedereen ook alle vrijheid gunt, grenzen zijn er altijd. Al is het maar om anderen niet in hun vrijheid te belemmeren.

Ok. Opa vertelde het nog een keer. Ik zie en hoor echter te veel om het niet een keer eens op papier te zetten.

Wim

PS.

Maak er een mooi jaar van met elkaar. Ik kijk weer uit naar alle fijne ontmoetingen, smaakvolle etentjes, gewoon een glaasje water, fietstochtjes, vakantieuitstapjes, kamperen met kinderen en kleinkinderen, fijne avonden bij de haard, bbq in de tuin.

Toujours vedan.

Name: Jeannette

Message: Hoe herkenbaar. 👍

Wim: ♥️

Name: Arné

Message: Spijker op z’n kop Wim!

Wim: Ben nu eenmaal liefhebber van vrijheid.♥️

Van Sint tot kleinkind. Zondag 18 juli 2023

Een ongewenste ontmoeting in een hotel, fantastische ervaring in het binnenland, toch nog weer even samen met onze dochter en mooi Gythion.

Ons tweede verblijf was in een hotelletje aan de Korinthische zee. We vinden dat niet de mooiste kust, maar het is er vlak. Zo ontstond het idee om voor twee nachten een hotelletje te pakken en daar tussenin een dag te fietsen. 

Het weer was er precies goed genoeg voor. Droog en niet al te heet. Lekker hoor zo’n dagje fietsen. Vooral ook als je weet dat je verder ook geen boodschappen hoeft te doen en eten te koken. Pal voor het hotel was een prima restaurant. Zo aan het water.  

In zo’n hotel heb je verder niet zo heel veel, maar gelukkig wel een balkonnetje. Heerlijk om naar het leven op straat te kijken met uitzicht op de zee.

Het enig ongewenste was dat Sinterklaas deze kamer als zomerstalling voor zijn schimmel gebruikt. Vies hoor, maar ja, de kamer alleen als slaapplek gebruiken en dan weer snel door. Oh ja de naam van het hotel: “Kiani Akti”. 

Op naar het binnenland van de Peloponnesos. We waren er vaker. Mooie wandelingen kun je er maken; door kloven, langs prachtige kloosters terwijl het ruisen van een riviertje je bijna betoverd. Watervallen, eeuwenoude bruggen. Heerlijke herinneringen. 

In Chrusovitsi is ons appartement. Een prachtig bergdorp waar je de stilte nog kunt horen. Heerlijk alle ruimte die we daar hadden, 75 m2 en een groot balkon! De moeder van de verhuurder ontving ons. Ze sprak uitstekend Grieks, maar ja wij niet. Gelukkig legde ze verbinding via de telefoon met haar zoon. Hij kon ons zo alles wat we moesten weten vertellen.

De bedoeling was hier 3 nachten te blijven, maar dat werden er twee. Onze Anne vond het namelijk niet kunnen dat we terwijl we samen in Griekenland waren, we niet bij elkaar waren. Afijn zij regelde dat we op camping Kourouta nog 3 nachten bij elkaar konden zijn en wij regelden de kortere verblijven hier in het binnenland en het volgende doel camping Gythion Bay.

Vanuit Chrusovitsi maken we alsnog een auto dagtocht. We bezochten een oude watermolen en een klooster bij de prachtige stadjes Dimitsana en Stemnitsa. Raakten verzeild tussen de wilde paarden die los op de weg liepen. Geiten en schapen kuddes op de weg kom je wel vaker tegen, maar dit vonden we wel weer heel bijzonder. En dan eten in de zomerhoofdstad van de Peloponnesos, Vythina. Heerlijk.

Tja dan de prachtige bergrit naar de Westkant van dit mooie schiereiland. Op naar camping Kourouta. Daar hebben we al prachtige herinneringen aan en we werden wederom zeker niet teleurgesteld. Luxe onderkomen in een bungalowtje inclusief ontbijt. Ah en dan dat prachtige zandstrand. Heerlijk om daar met onze kleinkinderen te zijn. Dat het camping restaurant pal aan datzelfde strand bijzonder goede kwaliteit eten serveert maakt het dan wel weer af.

Maar dan toch definitief afscheid van Anne, Florian, Lilu en Luka. Zij gaan door naar Italië en wij naar Gythion.

Camping Gythion Bay staat internationaal goed aangeschreven. Elke keer als we daar komen is het daar dan ook best vol. De camping ligt niet alleen direct aan zee, er is daar voor surfers bijna altijd een heerlijke wind, ze hebben sinds een paar jaar ook een prachtig zwembad met mooie chillplekken rondom. Ook de keuken van het restaurant heeft nu een echte goede kok. En dit jaar zijn alle toilet/douche blokken volledig gerenoveerd en voorzien van de modernste demotica.

Volgende keer meer over Gythion en ons prachtige verblijf op Aginara.

Wim.

Intens genoten! Donderdag 29 juni 2023.

Ja, dat was het. Intens genieten. Wat een heerlijk land is het toch. En Griekenland in het voorjaar al helemaal.

Maar de pret begint natuurlijk al op het moment dat we de volgeladen auto starten. Het ultieme vakantiegevoel, alles ligt nog voor je. Na al die jaren is dat gevoel nog altijd hetzelfde.

De accommodaties onderweg verschilden behoorlijk van elkaar. Van een super de luxe appartement tot aan een hok op een camping bij Venetië. Bij de laatste moest de deur ’s nachts gesloten worden door, van binnenuit, hangend uit het raam de deur met een klap te sluiten. Dat ik de volgende ochtend ook nog door het bed zakte verbaasde ons niet meer.

Zowel op heen als terugweg verdeelden we de afstand in drieën. Lijkt een goed plan, maar Fernpas en Brennerpas op 1 dag is voor ons bijna te veel. Zoveel files, ook en misschien wel vooral op zondag.

In Duitsland heb je ook veel Baustellen, maar dat schiet uiteindelijk toch beter op.

Grotendeels genoten van die heen (ondanks de vele, vele regen) en terugweg, maar volgend keer maar 1 van die passen tegelijk op een dag of omrijden via Kufstein!

Dan heerlijk genieten van de trip, wij boekten een buitenhut, met de veerboot van Venetië naar Igoumenitsa. Goeie vertrek en aankomsttijden zodat je niet midden in de nacht moet opstaan om de boot te halen of midden in de nacht aankomt. Zo’n veerboot is heerlijk comfortabel, met alle mogelijke voorzieningen. Van ruime zitmogelijkheden tot bars, belastingvrij winkelen, buitenterrassen en restaurants. Voor het eerst sinds jaren maakten we weer eens gebruik van het self-service restaurant. Wel namen we onze eigen drank mee. Zo bleven de kosten beperkt tot een kleine € 30 in totaal voor ons beiden. Ontbijtspullen nemen we trouwens wel zelf mee aan boord.

Heerlijk is de aankomst in Igoumenitsa. We zijn er weer. Een nostalgische gevoel maakt zich van ons meester. Eindelijk na weer zo’n bizar jaar zijn er we toch maar mooi weer. 

Met nog een laatste blik op de haven, waar de Olympic Champion al weer verder vaart naar Patras, rijden we het groene Griekenland in. Alles zo bekend, maar zo groen zagen we nog niet eerder, voorjaar dus! En dat is precies wat we wilden zien.

Onze eerste accommodatie is een “bungalow “ op camping Asterias. Een fantastische plek die echter een stijle toegang kent. Ooit waren we er met de caravan. Slippend en zigzaggend bereikten we toen bij vertrek de meer toegankelijker wegen. Na die tijd waren we er niet weer geweest, ondanks z’n woest aantrekkelijke ligging direct aan het strand en de zee. Maar alleen met de auto allemaal prima te doen!

De camping was nog maar net weer open voor het nieuwe seizoen en wij de enige huurders van een bungalow. Zeg maar een luxe stacaravan met een enorm terras. Ook verder op de camping maar weinig gasten. De nieuwe camping Nissos, iets verderop, was daarentegen druk bezocht. Die is dan ook net even makkelijker aan te rijden.

Maar wij vinden Asterias één van de allerfijnste campings die we kennen. Ook zeer geschikt voor tochtjes door het achterland met allerlei archeologische vindplaatsen, maar ook vlak bij Parga en bijvoorbeeld de rivier de Archeron.

Voor ons was echter het hoogtepunt hier dat onze Anne met aanhang hier ook op de camping kwamen staan. Heerlijk om dit met hun te kunnen delen. Dat we ook nog zuslief en man troffen was de kers op de taart. Een heerlijk verblijf hier.

Wim.

Name: Gerry

Message Heerlijk kunnen meegenieten van jullie mooie Griekenland!! Mooi dat dit weer kon. Liefs ons. :

Wim: Absoluut😘

Name: Paul en Annelies

Message: Super fijn dat jullie weer zo hebben kunnen genieten in het mooie Griekenland

Wim: Zijn we het natuurlijk mee eens!.

Name: Inge

Message: Wat weer een mooi verslag waar jullie liefde voor Griekenland heel duidelijk is......en dat snap ik

Wim: ah, mooi dat dat duidelijk is!

Name: Roel en Antonet 

Message: ❤️❤️❤️

Wim: 😘

Name: Bart en Marloes

Message: Wat een fijn verhaal, en prachtige foto’s! En weer mooie avonturen beleefd 🤩❤️

Wim: Zekers.😘

Name: Arné

Message: Excuus voor de late reactie. Weer heel mooi beschreven Wim. Na ons bezoek aan Ikos is Griekenland behoorlijk gestegen op ons vakantie-lijstje.

Wim: Fijn dat jullie zo genoten hebben!😘

Zo reisden we nog nooit.        Maandag 5 juni 2023.

Reizen is veranderd voor ons. We reizen op een andere manier, de planning komt preciezer, de voorbereidingen zijn specifieker dan ooit en de beleving is als nooit tevoren.

Maar allereerst hadden we nog mooie feestjes. Marinus werd 75, met als bonus dat Son en Piet een paar dagen bij ons logeerden. We konden eindelijk eens bij Leo’s verjaardag zijn, heerlijk eten, samen met Elly op Baveldsdennen bij Henri en Inges tijdelijk onderkomen en een verrassingsdiner georganiseerd door Jeanette , Arné , Ben en Elly. 

Elk feestje met een eigen verhaal. Die vertel ik, als er vraag naar is,  graag, maar voor nu is het teveel.

Samen met de ziekenhuis bezoeken, gesprekken met huisarts en specialist, de fysio, nog een infuus, speelde dat allemaal in de laatste 1 ½ week voor we op pad gingen.

Gelukkig waren we op tijd begonnen met de voorbereidingen.

Voor het eerst vertrokken we zonder tent, vouwwagen of caravan.  Na de belevenissen van vorig jaar besloten we t anders te gaan doen. Maar onze wens wat betreft reisdoel was helder: Voorjaar in Griekenland!

Om t ons makkelijker te maken, en de kinderen wat gerust te stellen, besloten we gebruik te maken van appartementen, hotels, huisjes, caravans en bungalowtjes op campings. Dat scheelt gedoe op campings. Tegelijk beperkten we de af te leggen afstand per dag.

De planning begint met het vastleggen van de veerboot. Want zonder caravan geen camping on board, maar een hut. En wel een buitenhut. Dan moet je er op tijd bij zijn, want het aantal buitenhutten is beperkt. En ook zo dat we het minst hoeven te rijden. Dan ook graag met prettige vertrek en aankomsttijden. Verder zo dicht mogelijk na een bezoek aan de oncoloog en de infusen die nog altijd doorgaan. En natuurlijk in het Griekse voorjaar.

Als liefhebber van zonnige vooruitzichten had ik de boot dan al in december geboekt. Afzeggen kan altijd nog. En dat geldt eigenlijk ook voor alle accommodaties. Allemaal vroegtijdig geboekt zodat we niet ter plekke nog wat hoeven te regelen. Scheelt allemaal gedoe. Nu kennen we in Griekenland de meeste locaties van accommodaties die we boekten. Dat scheelt natuurlijk. D’r zitten een paar gokjes bij, maar goed dat zien we dan wel.

Na de boot kunnen we de accommodaties beter plannen. Eerst die in Griekenland. Een bungalowtje op camping Asterias, hotelletje aan de Korinthische zee, paar dagen appartement in het binnenland, week in een caravan op camping Gythion Bay en dan tenslotte bijna 3 weken in een bungalowtje aan het strand van camping Aginara.

Dan boek ik de accommodaties op heen en terugweg. We doen er drie dagen over om in Venetië te komen en terug ook weer drie dagen. Oh ja, op tijd beginnen met het verzamelen van alle medicijnen en spuitjes. Het wordt maar meer en meer!

Als bijkomstigheid besluiten Anne en co ook naar Griekenland te gaan zodat we elkaar daar nog  ontmoeten. Geweldig!

Hoe dat dan allemaal gaat en dat een planning ook maar een planning is de volgende keer. Want hoe ik ook kan genieten van de voorbereidingen, het gaat tenslotte om de beleving van de reis.

Wim.

Name: Arné

Message: Leuk verhaaltje weer Wim 🥰

Name: Joop

Message: Wim blijf verhaaltjes schrijven en de voorbereidingen voor vakantie zijn al merkbaar.

Lieve groet van Annie en Joop

Name: Toos en Frans

Message: Wim en Andrea, een voorspoedige reis en een goede tijd in Griekenland. 

Groetjes van ons vanuit Een West, camping drie provincien.

Adem in, adem uit…….     Woensdag 17 mei 2023.

Oei, 27 maart schreef ik voor het laatst. De hoogste tijd! Zoveel gebeurd sinds die tijd. Alleen de titel van dit stuk had ik de hele tijd al in mijn hoofd. Want dat is wat het is de laatste tijd. Kijken hoe t er voorstaat, adem in, en dan de nieuwe koers bepalen, adem uit. Maar ik kwam het nog op meer plaatsen tegen. Even bijpraten nu.

Ondanks alle onzekerheid over de naaste toekomst zetten we de voorbereidingen voor onze gewenste vakantie in Griekenland voort. Annuleren kan altijd nog!

Fietsen kregen nieuwe remmen, de auto een beurt en APK, tolvignetten Oostenrijk geregeld, een bezoek aan het Enschedese ANWB kantoor.

Natuurlijk nog even doorgaan met de fysio. Dat werkt prima voor mij.

En dan met Pasen het gezinsweekend in de groepsaccommodatie “Hof van moeder aarde” in Neede.

Wat heerlijk. Alle kinderen en kleinkinderen waren er. Sterker de vriend van ons oudste kleinkind was er ook bij. Met 18 mensen sterk vermaakten we ons boven modaal. Spelletjes, de berenjacht, fietsen, in het zonnetje, kampvuur maken, hapje / drankje. Super mooi lang weekend. 

Hierna konden we gelijk door naar het ziekenhuis voor de CT- en Bot-scan. Bij die laatste was het letterlijk adem in….. adem uit. Nodig voor de goede foto.  De hele dag ben je daar dan mee bezig, wat tegelijkertijd een voordeel is want je hoeft maar 1 x naar het ziekenhuis te kleppen.

Die scans waren op dinsdag. Vrijdags was dan het consult bij onze oncoloog en waren ook de nieuwe bloed waarden bekend. Ter afleiding konden we ons vermaken met onze Portugese kleinkinderen die bij ons logeerden. Wat heerlijk om die ff voor “jezelf” te hebben. 

Donderdags nog ff bloedprikken. 

Om de uitslagen beter te kunnen duiden is onze Eef altijd bij de belangrijke consulten aanwezig. Tot nu toe met beeldtelefoon, maar deze keer was ze er lijfelijk bij.

Nog ff adem in……. Voor we de uitslagen hebben.

Nu is het zo dat je tegenwoordig via je medisch dossier al inzicht kunt krijgen in alle uitslagen, voordat je het consult bij je specialist aflegt.

Zo konden we op donderdag al samen alle uitslagen zien en dankzij Eef ook beoordelen. In zekere zin toch wel bijzonder. Ik neem namelijk aan dat niet iedereen iemand bij de hand heeft die die uitslagen kan duiden!

Maar, adem uit…..,  de uitslagen van de scans en de nieuwste bloedwaarden laten stabilisatie , hier en daar kleine verbeteringen zien.😀 Ook wat nieuwe breuken die al aan het helen zijn. Waarschijnlijk van de val van de fiets eind augustus vorig jaar. 

Zo werd het consult met onze specialist min of meer een formaliteit. Wij gebruikten m vooral om verder vooruit te kijken naar de eventuele mogelijkheden als deze kuur er echt mee ophoud. Adem in……Veel is t niet. Nog een keer chemo is gezien de resultaten en de bijwerkingen geen optie. Blijven de nieuwe, min of meer, experimentele opties. We zullen op dat moment echter eerst naar Nijmegen gaan om  adhv het DNA de mogelijkheden daar te onderzoeken. De oncoloog noemt het een goede zet om bij de huisarts vast te leggen dat je geen levensverlengende acties als reanimatie wenst. Ook legden we bij de huisarts de wens voor euthanasie bij, voor mij, uitzichtsloos lijden vast.

Maar goed, voor nu zijn de resultaten goed, adem uit….,en kunnen we nog ff verder. We gaan naar Griekenland. Dat bezochten we nog nooit in de lente.  We kunnen dus verder met de voorbereidingen.

Toujours vedan.

Wim

Name: Ria

Message: Dank je wel voor het bijpraten. Moest veel aan je denken. Heerlijk dat je een fijne vakantie met Andrea in het vooruitzicht hebt. Genieten van je gezin, met zijn allen , houd je letterlijk op de been en meer dan dat. Knap dat je keuzes maakt en vastlegt . Hoe duidelijk kun je zijn.

Liefs van mij Ria.

Wim: Dank je voor je reactie.♥️

Name: Sonja

Message: Adem in en uit en goed relaxen samen. Voor nu de ontspanning krijgen en houden. ❤️

Wim: Dank je. Zijn een goed eind op pad.♥️

Name: Joop de vries

Message: Wim een opbeurend bericht. Fijne vakantie samen met andrea. Geniet. Carpe diem

Wij vertrekken na Pinksteren naar zuid Tirol om te fietsen. Dat wordt zeker adem in en uit 🍀🚴‍♂️

Wim: Joop en Annie veel fietsplezier!

En toujoursvedan met adem halen.

Hoe ist????       Maandag 27 maart 2023.

Bij vrijwel elke ontmoeting is dat de eerste vraag. Vaak wel met een verschillende intonatie of intensiteit en het maakt ook uit hoe dicht iemand bij je staat – en dat is weer heel weer anders dan hoe vaak je iemand ziet – maar in 9 van de 10 gevallen zeg je toch vaak: “Goed hoor!”

In mijn geval klopt dat nooit. Daar vond ik een andere, ook korte formulering voor!

Je hebt natuurlijk ook nog varianten als “Prima”, “ Fantastisch”,  “ Geweldig” en “Enorm”. En natuurlijk de Twentse variant “Kan slechter”.

En op wereldschaal bekeken klopt dat natuurlijk dan weer. We staan altijd in de top tien van de landen met de gelukkigste, meest tevreden en welvarendste mensen

Meestal betekent het antwoord op de “Hoe gaat het?” vraag dat je de dingen waarvoor je hebt afgesproken met elkaar kunt doen. Een vergadering, een etentje, een fietsafspraak, een verjaardag. Als iemand echt wat meer wil weten, bijvoorbeeld omdat die de intonatie niet vertrouwd, vraagt die wel door. Anderen vinden het ook gewoon ongemakkelijk en antwoorden als je goed zegt gelijk met “Mooi”. Zo van dan heb ik er in ieder geval naar gevraagd. Vaak uit eigen ongemak hoe om te gaan met ziekte en zieken. Het moet immers goed gaan. Kijk maar op tik tok, Facebook, apps over mooie reisjes, instagram. De mooiste verhalen, de prachtigste plaatjes. Kijk eens hoe goed het met mij, ons, gaat. Ik neem aan dat iedereen dit wel herkent.

Maar ja, ik ben ongeneeslijk ziek, mijn PSA loopt weer op, heb een rugzakje met ongemakken. Dus ja dan zeggen dat het goed met je gaat……..

Heb er nu toch wat op gevonden. Zolang ik nog redelijk kan leven met die ongemakken, die waardes me niet te veel in de weg zetten, nog allerlei leuke , interessante, boeiende, waardevolle dingen kan doen is mijn antwoord op de “Hoe ist?”vraag    “ Verder wel goed!”     We kunnen natuurlijk altijd de diepte in als we elkaar spreken, maar in principe kunnen we de dingen doen die we afspraken te doen. Das prima voor mij als het dat ook voor jou is.

En voor nu: Toujours vedan!

Wim.

Name: Mieke
Message: Ik kan me ook voorstellen Wim dat er dagen zijn waarop je niet meer kwijt wilt dan ‘goed hoor’, of tegen sommige mensen. Degenen die dicht bij je staan weten wel hoe t is of hoe ze t moeten interpreteren. Groetjes aan Andrea en sterkte!

Wim:❤️

Name: Paul en Annelies

Message: Wanneer “ hoe gaat het?” is bedoeld als groet, kan je beter zeggen "goed je zien”. Als je wil weten hoe de gesteldheid is kan je vragen: hoe voel je je vandaag. Dus : uitsplitsen!

Wim: Wat een wijsheid! Eens opletten wie dat zo toepast.♥️

Pedaal.    Woensdag 22 maart 2023.

Lezers die me al langer volgen weten dat ik, sinds mijn pensionering, graag dingen “zelf” doe. Het geeft mij enorm veel voldoening. En ik zie dat bij veel mensen om mij heen. Zelf een klus klaren, hoe klein dan ook,  is gewoon fijn. Eindelijk kon ik weer aan het bakje.

Sinds het advies van de oncoloog geen zware dingen meer te tillen waren er een heleboel zeldfdoedingen afgevallen. Zo was vorig jaar mijn fiets aan de beurt. Het begon met een nieuwe accu, wat nieuwe leidingen, een nieuw display (ja, die kon ik nog zelf aanschaffen en bevestigen) en voordat je het weet heb je bijna een geheel “nieuwe” fiets aan vervangen onderdelen. Er is ook geen weg terug, na zo’n eerste stap van een nieuwe accu stop je er niet mee, want anders is het zonde van de eerdere aankopen.

Maar goed als kroon op het werk van de fietsenmaker zette die ook nog nieuwe remblokjes en ging het remsysteem ontluchten!!! Per fiets kwam dat op € 60.  De beurten aan de auto zijn zo langzamerhand goedkoper dan al dat onderhoud aan de fiets. 

Maar wat deed ik nu zelf? 

Mmmm om te beginnen, als oudere wordt je toch wat onhandiger met allerlei dingen. Bij de één is dat wat meer dan bij de ander, maar er wordt meer gevallen, er is meer onzekerheid, er is sprake van verminderde stabiliteit.

Zelf heb ik dan nog het excuus van neuropathie waardoor ik soms wat moeite heb met het goed vast houden van dingen. 

Zo viel een paar maand geleden mijn fiets “zomaar” op de grond. Op het eerste gezicht geen schade, maar uiteindelijk bleek de zijkant van de trapper zo beschadigd dat de zijdelingse steun die je daar van hebt bij bijvoorbeeld het opstappen verminderde.

Dus nu moest het maar eens gebeuren : Een nieuwe trapper er aan. 

Samen met Andrea de fiets opgehangen. Steeksleutel er bij en en en …….. Ja uh…. Welke kant moet dat eigenlijk op. Met het uitgangspunt:Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik zal het wel kunnen, kon ik ff niet verder, je wilt ook niets stuk maken tenslotte. En dan komt toch wel weer het gemak van het www naar voren. Tik op Google maar pedaal vervangen in en de aanwijzingen en filmpjes zijn niet te tellen. Je hoeft alleen de goede er maar uit te pikken.

Mensen het is heel simpel. Inspuiten met smeerolie, steeksleutel 15 erop, naar rechts, met de klok mee,  draaien( ik tik m eerst met een hamertje los) en klaar is Kees. Erop alles in omgekeerde volgorde.

Maar let op, dit telt alleen voor de linker trapper. De rechter moet je juist tegen de klok in naar links draaien.

Bij de GAMMA kun je heel betaalbare pedalen krijgen, alleen setjes dat dan weer wel, maar dat gaf toch een goed gevoel.

Lekker bezig geweest, zelf opgelost. Helemaal tevreden. Mijn dag kan niet meer stuk.

Wim

Name: Gerry

Message: Geen saaie ouwe man dus!! 😁

Wim:Tsja.....

Vrienden van de vrienden van ……        zaterdag 11 maart 2023.

Van het begin af aan waren we trouwe kijkers en aanhangers van de “Vrienden van Amstel Live”.

Dat we nu op Rotterdam Airport één van de gangmakers van het eerste uur zouden ontmoeten, nee dat hadden we niet echt verwacht. Sterker we hadden t niet echt in de gaten.

Ons vliegtuig naar Faro vertrok ’s morgens vroeg om 7.00 uur. Gelukkig hadden we op zaterdag onderdak bij Floor in Delft, een kwartiertje rijden van Rotterdam/The Hague AirPort. Maar toch nog vroeg op, 4.00 uur. Om 5.00 uur wilden we op het vliegveld zijn om onze koffer in te checken. Mooi dat schoonzoon Paul ons netjes bij de voordeur afleverde. Gezien mijn maar net afgesloten periode met krukken en nog redelijk gebrekkige conditie waren we vooral gericht op energiezuinige actie.

Ondanks dat we mooi op tijd waren stond er toch al een rij van de balie tot de ingang van de vertrekhal. Netjes aansluiten dan maar. Althans Andrea, ik had nog een vrij stoeltje gevonden.

Het volgende speelde zich toen voor mijn ogen af. Een ietwat verwaarloosd uitziende vrouw in uitbundige jaren ’60 jaren kleding en een mega hutkoffer sloot aan bij Andrea. Ze was wel in voor een praatje. Beginnend met: “Is dit de rij voor het vliegtuig naar Faro?Ja, daar woonde ze, recht naar boven bij Faro. Ze had heel hard gewerkt en was moe. Ze had er net 3 weken in Ahoy opzitten.“Tja” zegt Andrea, “we zijn er allemaal vroeg uit.” Nou zij was niet eens in bed geweest. Andrea merkte nog een sterk alcoholische kegel rond haar op en ja, dan gaan de balies open en zet zich alles in beweging. Verder hebben we haar niet gesproken. Maar ze kwam ons wel vaag bekend voor.

Het kwartje viel pas toen we bij terugkeer de eerste uitzending van het 25-jarig jubileum van “De vrienden van Amstel Live” zagen. Daar stond ze op het podium en zong ook nog. Natuurlijk dat was het. Vooral in de beginjaren van de “Vrienden ….”, dat het eerste jaar nog de  “Heeren van Amstel Live” heette (naar het café waar opgetreden werd), was zij steeds prominent in beeld als presentator en ook zingend, Manuela Kemp. Pfffft…..

Beroemd Nederland is ook niet aan ons besteed. Zo bleek dat op een eerdere vlucht van ons naar Portugal Waylon, Bibi en hun kind pal achter ons zaten. Ik had al helemaal geen idee, klein menneke trouwens die Waylon, maar Andrea had ze wel herkend. We zijn meest voor zo’n vlucht veel te druk met onszelf en het interesseert ons ook niet echt.

Ik ben al blij als ik alle namen in onze eigen familie op een rij heb. Bekend Nederland heeft van ons niets te vrezen!

Toujours vedan,

Wim.

Name: Paul en Annelies
Message: Heel goed! Beroemd zijn is echt maar heel betrekkelijk, dat blijkt maar weer! Ze moeten ook gewoon in de rij gaan staan voor de bali! Leuk stukje Wim.

Wim: Net echte mensen!

Dubbel!       Dinsdag 28 februari 2023.

Super genoten van Portugal. Van het weer, het land, onze kinderen en kleinkinderen. Die opdracht krijgen we ook vaak mee, genieten hoor!

Maar ja, tegelijkertijd voelde ik me niet heel erg ok afgelopen maand.

Altijd maar de zaken weer in perspectief zetten. Na een intensief traject om weer goed te kunnen lopen zonder krukken, was het in januari zaak vliegklaar te worden. Dat betekent in mijn geval zoveel als zorgen dat ik in Rotterdam van parkeerterrein naar vertrekhallen kom. Daar de benodigde stappen kunnen zetten om de koffer af te geven, de boardingkaarten te krijgen, de douaneformaliteiten af te wikkelen, naar het vliegtuig te lopen en de vliegtuigtrap op te komen. Nog even hadden we overwogen krukken mee te nemen, maar nee. Ik had niet voor niets zoveel fysio gedaan, beetje vertrouwen in je zelf. Moet zeggen, iedereen werkte op het vliegveld ook mee. Alles ging gesmeerd, hoefde zelfs dit keer m’n schoenen niet uit te doen. De piepers gaan bij mij namelijk altijd af vanwege mijn nieuwe heupen.

Dus toen we aan boord in onze stoelen zaten was het echt van Yes, gelukt. Ook in Faro verliep alles soepeltjes. Binnen de kortste keren de koffer te pakken en ook bij het autoverhuurbedrijf op het vliegveld waren we gelijk aan de beurt en binnen de kortste keren waren we op pad.

En gelijk die zon er bij, mmmmmmm…..

Bij onze Anne geweldig genoten. Florian had zelfs een hometrainer van een stort gered, die na een paar dagen knutselen weer functioneerde en ik m’n dagelijkse routine van 2 x per dag op de hometrainer kon volhouden. Aangezien er vrijwel niets vlak is heb ik ook de been spieren steeds goed kunnen trainen.

En ja we bezochten ook weer allerlei geliefde plekken in de omgeving, bezochten mijn nichtje en ontvingen mijn zus.

Maar overal onderdoor was er steeds wat. Begon met resten van een verkoudheid, met nog meer kortademigheid als gevolg, minder eetlust, veranderde smaak met vooral veel pittig eten als voorkeur. Dat veroorzaakte dan weer opstandige aambeien, bloedverlies, lagere bloeddruk, duizeligheid. Weer proberen alles weer op orde te krijgen. Pillen weer inregelen. Ook tijdje last van de maag. Wat pijn in de botten! Tenslotte weer verkouden geworden, want ook in Portugal is iedereen verkouden. 

Niets dat ons tegenhield om de dingen die we wilden te doen, maar t was er wel steeds. Afijn het gaf een onbestemd vervelend gevoel.

Ondanks dat onderliggende gevoel stond bij onze terugblik de blijdschap over het samenzijn met onze kinderen en kleinkinderen boven aan. Ook de constatering dat we geen moment aan krukken gedacht hadden. Maar ook dat we wel benieuwd zijn hoe het nu weer thuis in de normale modus zou gaan. Of de ongemakken er nog zijn en waar ze vandaan komen. Of dat het wellicht gedeeltelijk hersenspinsels zijn en de State of mind gereset moet worden. Voorlopig hebben we de hormoonpillen boven aan de verdachtenlijst staan. We gaan het deze week checken in het ziekenhuis. We krijgen dan ook de nieuwste waarden te horen. Aanstaand weekend zal ik dan nog een PSje aan dit bericht invullen.

Hou je goed en toujours vedan.

Wim.

PS.

De PSA, de belangrijkste waarde, is gestegen. Kan een tijdelijke dip zijn. Wel gaan we nu in april een CT- en Botscan doen. Die kan dan met die van vorig jaar vergeleken worden. Alles wat we aan activiteiten gepland hebben gaat voorlopig gewoon door.

Wordt vervolgd.

Name: Arné
Message: Wat een heerlijke schrijfstijl heb jij toch Wim! Heerlijk dat je zo kunt relativeren. Toch weer spannend vrijdag 🥰
Wim: We gaan het zien Arné!

Name: Maja

Message: Goed Wim dat je zo ontzettend positief bent, komt natuurlijk ook dat je een lieve Andrea in de buurt hebt.

Wim: Zou niet zonder kunnen Maja!

Name: Jos en Gerry

Message: Respect Wim!!!

Wim: ♥️

Name: Paul en Annelies

Message: Mooi geschreven Wim.

Samen op naar de volgende vakantie!

Spannend weer vrijdag ! 😘

Wim: ♥️ KWW.

Name: Elly

Message: Heerlijk Wim, hoe je overal iets positiefs uit kunt halen! Je bent een voorbeeld 👍🥰

Wim: Genieten jullie daar ook maar lekker van het land, het weer en ff de kleinkinderen! ♥️

Name: Sonja

Message: Spannende week vind ik. Blijft zo fijn dat jullie zo intens kunnen genieten van kinderen en kleinkinderen. ❤️💋

Wim: Ja, keken we van jullie af! ♥️

Name: Mieke
Message: Fijn dat jullie zo genoten hebben Wim & Andrea. Herinneringen maken, heel belangrijk! Ook weer fijn om thuis te zijn. 🙏 op een goede uitslag deze week. 

Wim:❤️

Weer op eigen benen.  Maandag 16 januari 2023.

Het onderstaande verhaal is geschreven door CHATGPT. De spraakmakende schrijfmachine die momenteel zo in het nieuws staat. Eerlijk gezegd valt het resultaat me best wel tegen.

Je geeft input, maar echt leuk wilde het nog niet worden. Dus gaf ik de opdracht dat het grappiger moest.

Natuurlijk, ik begrijp dat. Hier is een versie van het verhaal die een humoristische toon heeft:

Wim was een actieve man, maar toen hij van zijn fiets viel, was hij bang dat hij nooit meer zou kunnen wandelen zonder elleboogkrukken. Maar hij gaf de moed niet op. Hij begon te oefenen met vallen en opstaan, letterlijk. Na tien weken had hij het onder de knie. Hij was zo blij dat hij weer in staat was om allerlei dingen te dragen en zijn vrouw Andrea in huis te helpen. Hij kon weer stofzuigen, kranten aan de straat zetten, koken en zelfs de douche schoonmaken.

Maar Wim wilde nog meer. Hij begon elke dag op de hometrainer te oefenen en ging twee keer per week naar de fysiotherapeut. Hij oefende veel om sterkere benen te krijgen en hij had een doel voor ogen: hij wilde vanaf de parkeerplaats bij luchthaven Rotterdam naar het vliegveld lopen. En als klap op de vuurpijl wilde hij ook de trap naar het vliegtuig op lopen, zodat hij en Andrea naar Portugal konden vliegen.

En toen gebeurde het onverwachte, Wim bereikte zijn doelen! Hij liep van de parkeerplaats naar het vliegveld gebouw, en zonder problemen liep hij de vliegtuigtrap op en zat hij in het vliegtuig naar Portugal. Toen hij landde, was hij zo blij dat hij zijn vrouw Andrea opzij duwde en begon te rennen op de luchthaven. Hij was zo blij dat hij weer actief was en dat hij zijn doelen bereikt had.

Wim had geleerd dat met een beetje humor, hard werken en volharding, alles mogelijk is.

De poging is gedaan. Voor wat mij betreft is het, wat dit betreft, een eenmalige. 

Zeker is dat mijn bloedwaarden goed blijven en dat ik weinig last heb van de bot versterkende infusen. En ja, binnenkort op pad naar Portugal. Mooie vooruitzichten.

Toujours vedan

Wim

Name: Gerry
Message: Dit hele verhaal zorgt weer voor een brede glimlach! Vooral het einde….
Liefs van ons. 

Wim: Ik vond het hilarisch dat t kon.

Name: Mieke
Message: Haha mooi verhaal. Veel plezier in Portugal.

Wim: Dank je.

Name: Joop
Message: Wim, ik kan jaloers zijn op jouw wilskracht en positiviteit Top. Veel plezier in Portugal!
Wim: Dank je Joop!

Name: Anne
Message: Tot snel! 🥳

Wim: ❤️❤️❤️❤️

Waarom ook alweer?    Maandag 14 november 2022.

Delen wat een pensionado zoal meemaakt. Zo begon ik met het schrijven van mijn verhaaltjes. 

Lekker alle reizen beschrijven. Mooie stekjes delen. Mooie avonturen aan het papier toevertrouwen. Alles wat je in je werkzame leven niet of nauwelijks kon doen. Nooit de bedoeling gehad een medisch dagboek te schrijven. Maar ja, daar lijkt het nu soms toch echt op.

Na weer goede uitslagen van het bloedprikken was nu dan toch het botversterkende infuus aan de beurt. Het voorkomt botafbraak of botbreuken. Twee wankele kiezen waren al enkele maanden geleden getrokken. Dit om kaakproblemen te voorkomen. Verder kon ik “sloerig in de böt” worden. Ook kregen we slechte recensies van een vriendin van ons. Die ging twee dagen na de behandeling helemaal plat. Dus maar weer direct aan de paracetemol. Gelukkig kunnen we voor deze behandeling in Oldenzaal terecht. Mooi kleinschalig en Andrea mocht er nu ook bij zijn. Binnen een half uur waren we weer buiten. 

Lang verhaal kort. De bijwerkingen vallen tot nu toe mee. Wat misselijk en metalen smaak. Maar eens kijken hoe het verder gaat. Per maand hebben we 1 afspraak. KWW.

Tja, zo is het toch weer een medische rapportage geworden.

Dat in de rij staan voor de griepprik erg vermakelijk kan zijn en die rij bij onze nieuwste anti covid vaccinatie juist ontbrak is ook schrijfvoer. Net zo goed als etentjes op allerlei willekeurige momenten. 

Voor nu: “ Toujours vedan”

Wim

Contemplatie.   Zondag 6 november 2022.

Je hoort het nog zelden. Er lijkt geen tijd meer voor. Maak plaats, maak plaats, maak plaats……

Hollen van het één naar het ander. Het valt pas op als je zelf ff stil valt.

Beschouwing, bespiegelen, het nadenken, meditatie, overpeinzing. Letterlijk het scheiden van iets uit zijn omgeving. Vaak gebruikt voor kloosterorden die een beschouwend leven leiden. Het woord tempel is goed te herkennen.

Nog niet zo heel lang geleden was het toch de zondag die vrij breed hiervoor ingezet werd. Even een pas op de plaats. Nadenken over verleden, heden en toekomst. Het is grotendeels verdwenen. Niemand heeft meer tijd. Alle beschikbare tijd wordt ingevuld. We vliegen van hot naar her.

En dan denk je dat met het ouder worden het wel minder zal worden, niets is minder waar. Het lijkt zelfs of er nog een extra versnelling gevonden wordt. Zo weinig tijd, zoveel dingen nog te doen. 

Het is natuurlijk ook dat het gewoon kan. Vaak blijft de fysiek langer goed en financieel kan er vaak veel meer dan vroegere generaties konden.

Toegegeven, zelf doe je er natuurlijk ook aan mee. Maar lekker een tijdje mijmeren, niets doen. Ik doe het graag. En het schijnt behoorlijk vruchtbaar te zijn, dat niets doen. Ideeën hebben dan ruimte om te groeien, gedachten kunnen zich ontwikkelen.

Mooi is ook om dat met een paar mensen te doen. Lekker kacheltje aan en schijnbaar nietsdoend in het vuur staren.

Kortom mensen, doe af en toe eens lekker niets. Wie weet wat voor moois er uit voort komt. Je kunt ervoor naar een klooster, maar je kunt ook een plekje zoeken bij ons kacheltje. 

Wim.

(Toujours vedan, maar soms……)

Name: Maria Mensink
Message: Helemaal mee eens!

Wim: Ah, je bent er even voor gaan zitten, mooi!

Name: Arné
Message: Eens Wim. Ik ben er gelukkig ook goed in… niets doen 😂

Wim: Haenig an en rap n beetje!

Name: Paul en Annelies
Message: Raak! 

Wim: Andrea vertelde net dat jullie het hier van de week over hadden!  Ze plant die gedachte in mijn hoofd zonder dat we t er over hebben.

Tien kleure stront skoite.         Zondag 30 oktober 2022.   

Maar eens een West-Friese titel. Het geeft prima weer hoe t laatste half uur in de wachtkamer bij de afdeling oncologie aanvoelde. We kwamen voor de uitslag van het bloedonderzoek. Nooit had ik me daar zo druk over gemaakt. Waar je iets aan kunt doen moet je vooral doen, maar een bloedonderzoek heb je verder geen invloed op. Dat is wat het is. Maar voor het eerst voelde het nu anders.

Het zal wel te maken hebben met alles wat er de laatste maanden gebeurde. De snelle achteruitgang van Charles, ik kon slecht lopen, mijn val van de fiets. 

De aanloop naar die wachtkamer verliep eerst niet anders dan anders. Op de donderdag bloedprikken, ’s avonds alles op papier zetten wat ik wilde weten, best wel een goede nacht slaap en dan vrijdagmorgen naar het ziekenhuis.

De afspraak stond op 11.45 uur. Mooi op tijd waren we er. Op naar het secretariaat. En daar sloop de twijfel naar binnen. Waar ik anders naam en geboortedatum opgaf werd ik nu gelijk met mijn naam aangesproken. “Goede morgen mijnheer van Staalduinen! Zittend in de wachtkamer dacht ik:” Hoe zo kent ze mijn naam?” Heeft ze misschien iets opgevangen van een gesprek tussen de oncologisch verpleegkundige en míjn oncoloog? Waardoor ze dacht dat het goed was maar eens extra vriendelijk voor me te zijn???!!!

Terwijl normaal gesproken ik op tijd werd afgeroepen bleef het nu maar duren. En daar zie ik de oncologische verpleegkundige, met haar hadden we de afspraak, voorbij lopen. Het hoofd strak naar beneden gericht. Ze keek niet op of om. Terwijl wij haar kennen als de vriendelijkheid zelve. Zou er iets ernstigs zijn?

De klok tikte maar door. Daar werden 2 patiëntenvan mijn oncoloog afgeroepen. Ik hoor haar zeggen: “ Ik moet eerst nog iets met Brigitte bespreken. Ik kom zo” En Brigitte is onze afspraak!!!!

Ondertussen liep het me al aardig dun door de broek, wat een slechte voortekens!

“Mijnheer van Staalduinen!” Oei, daar zul je het hebben. De krukken er weer bij gepakt en daar gaan we. “ U ziet er goed uit”. Mmm, een omtrekkende beweging, zeg het nu maar!

En dan zie ik “het pakje”!  Het pakje is de tas met de nieuwe medicijnen. Eerste opluchting. Zou t dan toch meevallen. Anders zou die nieuwe voorraad er toch niet staan!

Lang  verhaal kort. Nog nooit had ik zulke goede waardes.Over twee maanden pas weer terug!

Onbeschrijflijk de opluchting die dan tot elke vezel in het lijf voelbaar is. We kunnen weer door.

Toujours vedan

Wim.

Name: Gerry
Message: Kippenvel… Wat zullen jullie dankbaar zijn. 🙏🏻
Wim: Dankbaarheid moet je adresseren. Mooi mazzel zeg ik.

Name: Paul en Annelies
Message: Je brein is van nature vooringenomen. Daarin schuilt het gevaar. Geweldig, super, daarna de opluchting!!
Wim: Inderdaad, je doet allemaal jezelf aan. Maar opluchting zeker.

Name: Sonja
Message: Tja, dat je dat nu pas hebt vind ik wel heel knap. Nog maar vaak, veel en lang Toujoursvedan

Wim: Gaan we voor Son!

Name: Joyce
Message: Wat fijn Wim!!!
Wim: Zeker Joyce.

Name: Loes
Message: Weer mooi geschreven verslag met godzijdank een goede uitslag!

Wim: Ja Loes, ik kon het goed gebruiken.

Name: frans
Message: Prachtig nieuws.

Wim: Yep

Jongelui.    Donderdag 19 oktober 2022.

Het valt me de laatste tijd steeds vaker op. Of nu hoor ik het pas echt. Steeds vaker wordt je, als je met een groepje mensen van rond de 70 jaar ergens aanschuift, aangesproken met: “ Zo jongelui, wat mag het wezen” Ben je alleen dan heb je kans op een “Jongeman…….”

Hoe zo?

Ik bedoel, als kind zijn we jaren bezig geweest om maar een beetje als volwassene behandeld te worden. Onvergetelijk was voor mij het moment dat ik, een jaar of 8/9, op het Hoekse strand,  staand voor een voor mij zo’n woest aantrekkelijke strandtent waar ik net met de neus boven het schap uitkwam, aangesproken werd met; “ Jongeman, wat zat het zijn!” Wat bij bij mij in eerste instantie de reactie opriep om me heen te kijken wie dat dan wel was. Maar er was niemand, dus ik moest wel bedoeld zijn! Op een merkwaardige manier was ik supertrots, ze hadden me jongeman genoemd. Zou t dan echt, was ik al zover.  Nou nee, dat zou nog wel een tijdje duren. Nu weet je dat, dan wel inzicht in de kinderlijke geest was, dan wel Hollandse koopmansgeest. Zo verkoop je toch meer.

Het vreemde is dat als je eenmaal de leeftijd en het uiterlijk van een volwassene hebt niemand het er meer over heeft.

Nee het begint pas weer later. Ik denk zelfs bij vrouwen eerder dan bij mannen. Als je als wat rijpere vrouw wordt aangesproken is dat toch al sneller “En wat wenst de jongedame te drinken”  Dat schijnt toch beter voor de omzet te zijn. Het ego laat zich graag strelen zullen we maar zeggen.

Wij mannen moeten daar iets langer op wachten, maar nu is het ook niet meer weg te branden. Waar je ook komt. Jongeman, Jongelui…… En zelf gebruik je t ook volop als je een groepje van mijn leeftijd aanspreekt. Ook in het App- verkeer is het doorgedrongen.

We worden natuurlijk niet graag als oudere nutteloze bejaarden gezien en horeca etc.. haalt natuurlijk ook een behoorlijk deel van hun omzet dankzij onze leeftijdscategorie.

Het drukt denk ik vooral de wens uit om jong te blijven.

Kijk, volgens het CBS heeft een jongere de leeftijd van tussen de 18 en 25 jaar.  Dat willen we als oudere dus zijn, Forever young.

Of te wel, toujours vedan.

Wim

Name: Paul en Annelies
Message: En zo is het! Forever young, ik hoor direct Huub van der Lubbe. De Dijk, het optreden waar we met z’n vieren waren. De jongelui genoten! 

Wim: Ah, ja…. Mooie herinnering. Mooi dat je m even terughaalt!😘

De dagen worden korter.    Donderdag 13 oktober 2022.

Ja, dat snapt een kind. Oktober, de dagen worden korter, de nachten langer. Maar in dit geval ligt t net wat anders. Het heeft te maken met Charles. Het heeft te maken met onze vakantie. Het heeft te maken met alle pillen. De herfst van mijn leven. Ik zal het uitleggen.

Wat hadden Charles en Elly en familie het allemaal fantastisch geregeld. Zelden zo’n mooi afscheid meegemaakt. Een fantastische locatie, fantastisch weer. Alles tot in de puntjes geregeld. Toch nog gedeeltelijk verrast door Charles’s muziekkeuze met het fantastische “You can’t always get what you want” tot besluit. De overeenkomst met onze eigen muziekvoorkeur overweldigde me verrassend genoeg.

Daar bij erve Beverborg kondigde de eerste gekleurde bladeren de naderende herfst al aan.

Charles had het ook al vaker over de weinige tijd die er eigenlijk netto op een dag overblijft als je verderop in onze ziekte komt. Je slaapt veel, hebt veel tijd nodig voor het dagelijkse badderen. Je leest je krantje en het middageten kondig zich al aan, waarna je een paar uur onder zeil gaat. Dan nog ff tijd voor een activiteit en ja, daar is het avondeten. Energie voor avondlijke activiteiten is er niet vaak en doodmoe slaap je weer op tijd in.

Eind augustus stonden we eerst nog op camping “De uitwijk”, whats in a name, aan het Grevelingenmeer en daarna een aantal  dagen in Halle. Na het afscheid zijn we toch weer op stap gegaan.

Nu op pad langs westelijk Frankrijk. Pas in Zd-Bretagne stond het weer ons aan. Als je op de kaart van Europa kijkt zie je dat dat voor het grootste deel nog westelijk van Londen ligt. Dus weer heel andere tijden dan hier. Later licht, later donker. 

Zelf slaap ik na de lunch nu ook een tijd, 10 minuten tot een uur. En voor het eerst nu ook terwijl we op vakantie waren. Eerder napte ik ook wel even in de stoel, maar nu is het structureel. Mede onder invloed van alle pillen die je zo slikt.

Je kunt ff fietsen, maar daarna weer plat, de dagen worden korter.

Dat Zd-Bretagne is trouwens prachtig. We willen er nu al weer naar terug. Na een week troffen we daar op camping La Gree Penvins, we stonden precies achter het duintje aan zee, onze Anne met haar club. Heerlijke dagen met elkaar doorgebracht. Tot ik met m’n fietsje onderuit ging. Gelukkig konden Anne en Florian ons helpen. Maar ja, ik kon geen stap meer zetten en Franse hulpverlening zagen we niet zitten. We gingen naar huis. Andrea de eerste dag 400 km terug. Op de camping aangekomen duurde het niet lang of Bart en Paul, onze andere 2 schoonzoons, kwamen de camping op gereden. Tentje en dikke matrassen mee. Ze hadden besloten dat ze ons op kwamen halen. Gelukkig maar. Eerst kon ik alleen met behulp van Florian naar de wc. Eerst de auto tot bijna in de wc rijden en dan ondersteunen tot de wc deur. Bart had krukken meegenomen en dat scheelde alweer. 

Bart reed ons de volgende dag de laatste 700 km naar huis en Paul hetzelfde stuk met de caravan.

Gelukkig lieten foto’s, die dezelfde dag op de huisartsenpost gemaakt werden, zien dat er geen breuk was. Hoe blij je wel niet kunt zijn met een een forse kneuzing. Want ja, bij de heup heb ik een geresurfaced gedeelte (gedeeltelijke kunstheup) en er zitten metastasen( kankergezwellen). Een breuk is daarbij absoluut niet gewenst. Dus ja, blij. Langzaam moet t weer beter worden. 

Al krukkend door t huis, voorzichtig fietsend op de hometrainer, zittend in het herfstzonnetje besef je eens te meer.

Je zit midden in de herfst van je leven.

Wim.

Name: Gerry
Message: Mag het een kleurige herfst zijn, met kettingen van dauwparels in geurige bomen… Liefsons.
Wim: Ik omarm de herfst.

Name: Mieke
Message: Ook de herfst kent zonovergoten dagen. Soms de mooiste van t hele jaar. Ik wens jullie er een heleboel samen Wim & Andrea❤️

Wim: Dank je Mieke!

Name: Paul en Annelies
Message: Mooi geschreven Wim.
Wim: 🙏

Name: Marloes
Message: Wat heerlijk dat jullie er nog even uit geweest zijn, maar wat een domper, zo’n einde van de vakantie. Sterkte met de kneuzing, en veel liefs van ons, ook voor Andrea!

Wim: Dank!😘

Charles.       Zaterdag  17 september 2022.

Je hebt Charles de Gaulle, King Charles, Charles Darwin, Charles Leclerc en dan heb je onze Charles Kole. Bij Charles vielen veel van hun eigenschappen samen: verbindend, vriendelijk, innemend, sociaal, recht door zee, volhoudend, sportief, altijd goed gekleed (met dank aan Elly), natuurmens, betrouwbaar en trouw.

In 2016 kreeg Charles al prostaatkanker. Het leek netjes ingekapseld en goed behandelbaar. Een aantal jaren ging het goed totdat ze ontdekten dat er toch buiten de prostaat een uitzaaiing zat. Daarmee viel hij gelijk in de laatste fase, categorie 4. Daarmee trokken we opeens gelijk op. Maar in de praktijk was er best wel verschil. Hij had last van plotselinge agressieve kankerceluitbraken, waar ik meer een soort van gelijkmatig bleef.

Charles was niet de meest emotionele, een binnenvetter. Ik heb m in ieder geval nooit echt boos gezien.

Niet de meest uitbundige Bourgondiër van Oldenzaal, ondanks de jarenlange kooklessen. 

Niet de extravagante grappenmaker. Soms misschien   zelfs wat onzeker.

Maar op Charles kon je gewoon altijd rekenen.

Jaren tennisten we met elkaar. Een heerlijke linkshandige speler waar iedereen graag mee wilde spelen, juist vanwege alle genoemde eigenschappen.

Met hart en ziel en gebruikmaking van z’n hele netwerk zette hij   zich  in voor onze tennisclub en later ook voor de realisatie van de padelbanen. Dat begon al bij de bouw van het clubhuis en dat zette hij voort als voorzitter van  de Stichting. Bezuinigen door innovatie en uitvoeren van nieuwe ideeën. Zo is hij medeverantwoordelijk aan de opbloei van Quick tennis en padel. Door zijn inzet wist hij alle vrijwilligers enorm te stimuleren. Dat de nieuwe padelbanen zijn naam gaan dragen is dan ook meer dan terecht.

Nu hebben we ook al jaren onze eigen kookclub: “Eten bij…..”. Florerend door de zes verschillende karakters. Afwisselend bedachten we met veel plezier en liefde voorgerechten, hoofdgerechten en nagerechten om die dan bij Henri en Inge, Charles en Elly of bij ons op te smullen. 

Nu had Charles van nature niet zoveel met koken, dus nam hij jarenlang kooklessen. Henri en ik hadden dat trouwens ook jarenlang gedaan. Charles kookkunst prezen we ten  alle tijden. Met veel verve presenteerde Charles z’n gerechten, waarvan we toch wel met enige zekerheid weten dat in veel gevallen Elly de architect van al het moois was. Het leverde in elk geval jarenlang heerlijke avonden op.

Een jaar geleden wandelde Charles bij ons naar binnen, hij wandelde heel veel en liep graag bij iedereen naar binnen. Hij vertelde dat hij zich niet meer zo lekker voelde. Hij wilde alleen een glas water. Het was net voor de tijd dat er naar buiten kwam dat er in het Oldenzaals water de E colie bacterie voorkwam. We hebben nog een tijdje gedacht dat dat bewuste glas water er voor zorgde dat hij zich nog slechter ging voelen. Was dat maar echt zo geweest.

Bewegen was altijd een noodzakelijk onderdeel van z’n leven. Heel lang was: “blijven bewegen” een belangrijk onderdeel van zijn leven. Je moest blijven bewegen. De stappenteller vergezelde m altijd. “ Kijk ik heb vandaag weer 10.000 stappen gezet!” Zo zette Elly, we noemen haar de stille regisseur, een paar weken geleden nog hun auto bij ons aan de weg, zodat Charles het stuk, 50 meter, naar onze voordeur zelf moest lopen. Hij moest blijven bewegen van Elly, die met het zelfde wandelsausje als Charles is overgoten. Het was zijn laatste bezoek aan ons,   We  namen afscheid.

Dat Charles het uiteindelijk niet redde en zo snel achteruitging voelde voor ons als een mokerslag. Zo veel gedaan, zo veel opgeofferd, keurig alle therapieën gevolgd, steeds weer op conditie komen. Dit viel echter niet te winnen. 

Game, set en match.

Wim.

Charles sliep dinsdag 6 september 2022 op 70 jarige leeftijd in.

Name: Lion

Message: Wat heb je dat mooi geschreven Wim. En wat een verlies moet dit zijn! Sterkte voor iedereen.

Liefs, Lion

Name: Paul en Annelies

Message: Geweldig stuk Wim. Mooi geschreven. Een prachtig eerbetoon aan Charles.

Wim: Ach, Charles schreef zo z'n eigen verhaal. Ik tikte t slechts uit.

Name: Elly & Ben

Message: Wat een prachtig eerbetoon aan jullie vriend 💫🕯 Liefs van ons.

Name: Joop

Message: Mooi Wim zo herkenbaar

Name: Floor Kole

Message: Heel mooi geschreven, Wim❤

Wat een doorzetter was hij he? 💪❤️

Win: Absoluut Floor!

Zinderende hitte.   Donderdag 11 augustus 2022.

Volop zomervakantie. Alhoewel, in de verte hoor ik nog een zaagmachine. Iedereen die maar ff kan is op pad naar nog hetere oorden, maar dan wel aan het water. En zolang Oldenzaal nog niet aan zee ligt moeten we maar zien hoe we er mee dealen! Code oranje. 38°C, kom op zeg.

Vooral sinds we een dik pak dakisolatie op ons huis hebben kunnen we ons huis aanzienlijk langer koel houden. Maar dan moet je het wel met elkaar eens zijn hoe je dat bereikt. In ons hoofd staat een open deur of raam voor “frisse” lucht. Het heeft een tijd  geduurd voordat we dat idee alle twee los konden laten en puur naar de cijfertjes kijken. Buiten kouder dan binnen, alles open. Buiten warmer dan binnen, alles dicht. Daar hebben we toch al gauw 40 jaar over gedaan om het daar over eens te worden. 

Toch werden we in de jaren 70 van de vorige eeuw al drie opeenvolgende jaren met langere periodes van tropisch weer geconfronteerd. 1976 en 1977 waren voor ons wat dat betreft hoogtepunten. In 76 vanwege ons trouwen terwijl de mussen dood van het dak vielen van de hitte(+ Oom Piet van tante Cor met de broekspijpen omhoog in het vijvertje bij onze trouwlocatie Florilymfa en Toni die op z’n brommertje het niet kon vinden). En in 77 waren we in verwachting van onze oudste, Floor, en ontvluchtten we dag in dag uit  onze flat aan de Johanna van Burenlaan om bij het toen nog niet geëxploiteerde Hulsbeek verkoeling te zoeken bij het water.

Vervolgens waren we  tijdens ons werkzame leven tijdens de warmste dagen toch vaak op vakantie in het nog hetere Griekenland. Daar leerden we al snel ons aan te passen. Als je wat wilde doen, akkoord , maar dan wel voor 12.00 uur. En dan weer onder een boom op onze camping aan zee. De kunst van een kalme siësta maakten we ons al snel eigen. Het werkwoord “Grieken” staat voor Grieken die uren in het water hangen voor de broodnodige verkoeling.

Een dag of 4 houdt ons huis stand en blijft de grootste hitte buiten.

Telkens kijken we nu, in de zomermaanden blijven we ondertussen in NL, naar bijvoorbeeld de mogelijkheden van airco. Wie weet komt t er deze keer van. Immers, we “moeten” van het gas af. Kunnen we gelijk een installatie nemen die ook koelt. We gaan het zien.

Ondertussen nog ff rustiger an, in de schaduw en veel water drinken.

Wim

Name: Paul en Annelies

Message: Leuk beschreven Wim. Naast veel water drinken…mag het ook nog wat anders zijn? 😊

Wim:Tuulk toch.

Name: Joop

Message: Wim weer een leuk verhaal

Ventielslangetje.   Dinsdag 19 juli 2022.

Een jaar geleden kondigde het zich al aan. Onze elektrische vouwfietsen gaan richting de 10 jaar. Een lekke band bleek een verteerd ventielslangetje te zijn. Gelukkig zat er in onze reparatieset, het vertrouwde rode Simsondoosje,”REPARATIEDOOS VOOR DE GEWONE FIETS”,  nog een reserveslang, mooi op maat geknipt konden we we weer snel op pad. Maar dat reserveslangetje was natuurlijk ook al minstens 10 jaar.

Daar kwamen we dan dit jaar al redelijk snel achter. Andrea meldde al regelmatig een zachtere achterband. Weer opgepompt ging het steeds weer zolang goed, dat we ook telkens vergaten er nog eens beter naar te kijken.

In Petten stonden we op een heerlijke duincamping. Samen met onze Anne met haar aanhang konden we daar heerlijke fietstochtjes ondernemen. Wat een fijne omgeving. Vrij van landende of opstijgende vliegtuigen van of naar Schiphol en zonder grote wegen in de buurt waanden we ons bij tijd en wijle op de waddeneilanden. Wat een rust straalt die omgeving uit.

Na een tochtje langs de Hondsbossche zeewering en een bezoek aan het Speelschip in de Laguna van Camperduin landden we bij strandpaviljoen Struin waar we een aantal dikverdiende versterkingen tot ons namen. Tevreden over de mooie dag bestegen we onze fietskes, maar ja je raadt het al Andrea’s achterband stond plat. Lek ventiel. En deze keer geen reserveslangetje meer, ik had het niet aangevuld, het was niet anders. Het hele gezelschap vertrok dan ook zonder mij naar de camping. Ze zouden me later wel komen “redden”. Nu is dat niet zo’n straf als het wellicht lijkt. Immers even een moment voor mijzelf en nog een verfrissend glas Struinbier. Voordat ik het wist was Florian, Anne’s vriend er al met de auto en was het “leed” geleden.

De volgende dag vertrokken we van de camping. Maar eerst nog even bij de plaatselijke  fietsenmaker langs. Die had vast een ventielslang voor ons. En dan konden we gelijk de voorraad aanvullen.

“Tja, ventielslang………… Dat heb ik al een jaar of tien niet meer in mijn assortiment!” Nooit geweten. Het moderne ventiel heeft geen slang meer nodig. Ok, les geleerd en het werkt uitstekend. En weer op voorraad in ons rode Simson doosje. Want de andere ventielen zullen wel snel volgen.

Wim.

PS.

Ventielslang blijkt nog wel degelijk te koop. 1 Meter Simson ventielslang voor € 5,90 bij Bol.com. Maar wij gaan ventielslangloos verder. Wel zo makkelijk.

Name: Joop
Message: Wim koop direct ook zo’n slangetje 

Wim:😂. Nog proficiat Joop. Wie weet zit er voor jou ook een slangetje in t vat.

Name: Theun

Message: Voorraad is van belang Wim

Wim: Kwamen wat dingetjes tussen Theun.

Boos!    Donderdag 30 juni 2022.

“Maar ben je dan nooit boos?”, vroeg mijn buurvrouw. “Nee”, zei ik direct. “Waarom? Op wie moet ik dan boos worden. Dat is toch zinloos.” “Toch is het een belangrijke emotie in de verwerking van alles!” Aldus Inette. Tijd voor een onderzoek.

Het gesprek ging over de voordelen van het verwerken van het toekomstig verlies. Dat de tijd die je gegeven is daarbij enorm kan helpen. We lachen, we huilen, we proberen veel dingen te regelen. Boos, dat was ik nooit. We hebben immers sowieso een mooi leven gehad en hebben kunnen doen wat we graag wilden. En nu blij met de dingen die we nog wel kunnen. Prachtige tijden met alle mensen om ons heen zorgen voor veel plezier, saamhorigheid, tevredenheid, liefde en verbondenheid. Dan ook het besef dat dat eindig is. Vervolgens altijd met een positieve blik vooruit.

Maar het boos zijn bekijkend kwam toch het besef dat dat er wel degelijk is. ’s Morgens gelijk bij het minste geringste op de tenen getrapt, ff niet in een positieve vibe kunnen komen, zowel materie als levend organisme het leven zuur maken. Boos zijn dus, gevoel van onmacht. Er even niet mee om kunnen gaan. Vaak gevolgd door verdriet. Je weet dat je er niets aan kunt doen, dat niemand er iets kan doen, integendeel dat heel veel mensen zich enorm voor je inspannen. “Schaam je!” 

Ok, het is er dus wel degelijk. Dus als je me eens in een iets mindere bui tegenkomt, denk dan maar: “ Goed bezig Wim!”

Wim

PS.

. Het tweede mening gesprek in Nijmegen was zeer prettig. Het bevestigde dat de huidige behandeling de juiste is en gaf nog wat perspectief naar de toekomst.

. De nieuwe hormoonpillen slaan aan, PSA daalt. En nu kunnen, na de sanering van mijn gebit, de botversterkende infusen van start gaan.

Name: Anne
Message: ❤️ mooi geschreven pap,ik hou van jou ❤️

Wim:❤️Geheel wederzijds.❤️

En ja hoor, daar gebeurt het toch! Maandag 13 juni 2022.

Nooit echt gek geweest op massale bijeenkomsten. Met en na Covid al helemaal niet meer. En dan opeens op een mooie zondagmiddag zit ik in een zaaltje met 250 mensen dicht op elkaar gepakt. Wats kebeurd?

Jarenlang gingen we elk jaar toch een keer of vijf naar de schouwburg. Supergezellig met z’n vieren. Meest cabaret, veelal aanstormend talent. Heerlijke uitjes. En af en toe een film of bijzondere voorstelling zoals “Hanna van Hendrik” op vliegveld Twente.

Maar sinds Covid geen voorstelling of film meer gezien. De laatste keer was de première van de veel en terecht geprezen film “De beentjes van Sint-Hildegard” met Herman Finkers en Johanna ter Steege. Daarna moesten we het hebben van Netflix en bijzondere initiatieven als die van de Streamers. 

Met de mindere weerstand die ik denk te hebben heb ik ook helemaal niet de neiging grote gezelschappen op te zoeken. 

Onze Eef had ons al een tijd geleden de datum van een optreden van Fieke doorgegeven. Haar dansklas zou laten zien wat ze geleerd hebben. Leuk toch! Verder niet bij nagedacht en we gingen gewoon. Eef had geregeld dat we mooi helemaal vooraan mochten zitten. Daarna lekker pannenkoeken eten! Prima geregeld. 

De locatie, Cultuurhuis Lindenberg, was ons bekend. Eef en Bart trouwden daar en dit jaar eens mee geweest voor een muziekles van Fieke. Zo gingen we op deze zonovergoten dag op pad. Ondergronds parkeren vlakbij de Lindenberg, lekker handig hoeven we niet zover te lopen. Gezellig veel mensen op de terrassen. En daar zat Eef ons al op te wachten.

Soepel werden we naar binnen geloodst en voor we het wisten zaten we als eerste vooraan in de theaterzaal. Wel wat veel mensen in het gebouw, maar ja daar zijn altijd heel veel activiteiten, ok.

En toch ook veel mensen voor de deuren van het theater. 

Pas toen we zaten begreep ik dat de hele dansschool zou gaan optreden en hoorde dat er wel 250 mensen in de zaal zouden zitten. Nou ze waren er allemaal. 

Ach, het werd natuurlijk een heerlijk uurtje, met overtuigende, enthousiaste, ontroerende optredens. Hoogtepunt was natuurlijk het optreden van Fieke met haar groep, dat snap je wel.

Zo hebben we ongedacht zomaar onze herdoop in een zweterig zaaltje beleefd. Wat dat nu precies voor mij betekent? Gaan we nu weer gewoon! Naar het theater etc….Ik weet het nog niet. Het was fijn om bij te wonen vanwege ons kleinkind, maar of ik ook nu zelf voorstellingen ga uitzoeken. Nee, denk toch maar niet of …. zo’n bijzondere buitenvoorstelling. Dat trekt me nog wel.

Voor nu, van de week toch maar even een thuistestje doen. 

Wim.

PS.

De pannenkoek na de voorstelling was heerlijk!

Name: Paul en Annelies
Message: Geweldig, onverwacht een gave voorstelling van je kleindochter ! Je hebt geen keus hoeven maken, wel of niet gaan kijken . Ook geen zorgen voor de tijd. Gewoon fijn. Was goed geregeld door Eef. En nu weer even hennig. Tot een volgende keer! 

Name: Arné
Message: Leuk verhaal weer Wim! Misschien is Hertme de ideale locatie voor jou ☺️
Wim: Ja, zoiets. Gelijk maar gekeken. Alleen nog tickets voor het Afrika festival. En dan hebben we net familieweekend.

De wet van Murphy.  Maandag 6 juni 2022

De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (1918–1990), luidt "if there’s any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen) of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan). Aldus Wikipedia.

In ons geval. Als het tegen zit, kun je zo maar een hele reeks pechgevallen tegemoet zien.

Eigenlijk begon het afgelopen winter al, of nee nog eerder. Toen we in het najaar in Griekenland waren was bij terugkomst alle druk van de cv. En van 2 maandelijks water bijvullen ging het uiteindelijk naar wekelijks bijvullen. We vreesden een lekkage. Maar ook een defect compressievat behoorde tot de mogelijkheden. Eerst maar eens zelf uitproberen. Om de beurt 1 van de 4 toevoeren van water voor de vloerverwarming afsluiten. Tenslotte alle 4 afgesloten. Maar zonder resultaat. Dan maar mezelf naar zolder gehesen waar op een bijna onmogelijke plek het compressievat verstopt is. Eerst een boekenkast verplaatsen, dan vloerkleed omhoog, planken uit de vloer halen en daar hangtie. We hadden het opgezocht: Als de onderkant en bovenkant hetzelfde klinken is die stuk. Met een hamertje getikt en wij vonden dat onder en bovenkant verschillend klonken. En zou die moeten werken!

We wisten het niet meer en vorige week Kip, die al een jaar of 40 onze installatietechnische zaken verzorgd, er bij gehaald. Wel, waar ik dacht de toevoer van water voor de vloerverwarming af te sluiten, liet de monteur zien dat daarvoor nog een tweede kraantje dicht gedraaid moest worden. We moesten met deze, nu wel afgesloten toevoer, het maar eens een weekje aankijken en kijken of de druk nog steeds zo snel daalde. Als afsluiting van zijn inspectie wilde hij toch voor de zekerheid het expansievat bezoeken. Zijn snelle conclusie,dood. Een nieuw vat dus! Probleem opgelost! Kraantje voor aanvoer water naar vloerverwarming weer open en met een nieuwe 2022 sticker op de ketel nam de monteur afscheid.

Onze conclusie; iets zelf willen doen is loflijk, maar een vakman erbij beter en sneller.

Argwanend houden we nu de drukmeter in de gaten, maar die blijft nu al dagen als vastgeroest op de zelfde stand staan.

In die zelfde week kon ik eindelijk mijn e- fiets weer volledig werkend ophalen. 

Dat verhaal begon zo met de kerst, toen die af en toe geen ondersteuning meer gaf. Alsof er geen contact gemaakt wordt. Afijn, de displayhouder en de onderkant van het display maar eens goed schoongemaakt met citroensap. Goed laten intrekken, 👎. Geen resultaat. Het had niet echt prioriteit, ik redde me met de e-vouwfiets, en we gingen nog een maand naar Portugal. Daarna eens verder kijken, de fietsenmaker dan maar in dit geval. Een zich herhalend patroon ontwikkelde zich. Wachten op een afspraak, nieuw onderdeeltje, uitproberen, stuk zonder ondersteuning fietsen, wachten op een afspraak, nieuw onderdeeltje………..🥱 Dat ging zo een keer of 4. Nieuwe displayhouder, nieuw display, nieuwe draad van display naar displayhouder en tenslotte de kers op de taart(duurste onderdeel) een nieuwe accu. Maar nu rijdt mijn fiets dan ook weer als nieuw. Wat heerlijk om weer een tochtje te kunnen maken.

Een van vorige keren vertelde ik over alle foto’s die genomen moesten worden. Soms mag je dan ook geen sieraden om zoals bijvoorbeeld je trouwring. En precies daar wringt het.. 

Via een YouTube filmpje vonden we de oplossing en die truc lukte na uiterste inspanning. Met de zoekopdracht “ring verwijderen” krijg je alle mogelijkheden in beeld.

Andrea had genoeg van dat geknoei en heeft de ring 2 maten groter laten maken en zo kan ik sinds kort soepeltjes mijn trouwring aan en van mijn vinger schuiven.

En dan de computer, desktop die crashte. Met veel geduld en via allemaal omwegen konden we nog printen. Maar elke keer drie kwartier achter het apparaat voor een printje werd wat veel. Eigenlijk gebruiken we het apparaat alleen om die printer aan te sturen. We gebruiken altijd de iPad. Alleen hangt er nog een extern geheugen achter de desktop met al onze foto’s. Maar die moet toch ook op de iPad aan te sluiten zijn! Maar printen gebeurt nog wel eens. Nu was onze oude afdrukapparaat geen draadloze, helaas, maar wel al wat ouder. Dus ja, een nieuwe draadloze. Voor een Canon laserprinter gekozen, zo kunnen we de oude cartridge nog weer gebruiken. Aansluiten maar. Kind kan de was doen…… Uh bijna. Ik wist maar niet wat wat de “netwerksleutel” was. Alles wat op de router stond uitgeprobeerd, maar helaas… De oplossing was, zoals vaker, gewoon te googelen. En het bleek simpelweg het wachtwoord te zijn. Tja en dat moet je dan rustig invoeren op het display van de printer. Maar nu werkt het perfect. Ik moet zeggen een fantastische uitvinding.

En had ik vertelt dat het riool verstopt zat! Niet dus. Donderdag twee weken geleden was het noodweer. We konden ons etentje met Son en Piet rustig in onze tuinkamer voortzetten, maar we merkten al dat de wc niet goed meer doorliep. Uiteraard weer eerst zelf proberen met de hoge druk spuit, dat lukte eerder wel eens. Ochi , Kip er dus maar weer bij. Het kostte heel wat moeite en tijd voordat het leeg gespoten was, maar sinds vorige week maandag is het gegraven gat weer gladjes afgesloten.

Het enige wat we echt gepland hadden was een beurt voor de auto. Maar ja, tussen alle niet geplande incidenten was het van: “Ook dat nog!”

Nu maar hopen dat het hier ff bij blijft. Zekerheid heb je niet, de tv, de droger, de radio. Oh nee die was al stuk gegaan en hadden we in januari al vernieuwd. Maar verder is er nog genoeg dat stuk kan. En als t eenmaal aan de gang is…. De wet van Murphy zegt immers “alles wat fout kan gaan, zal fout gaan.”

Wij houden ons ondertussen vast aan ons motto “ Toujours vedan”.

Wim

PS.

Ondertussen begonnen met de nieuwe aanvullende hormoonkuur. Pillen dit keer. Tot nu toe wat meer opvliegers. En de eerste dagen van gebruik wat vermoeider. Afwachten wat ze gaan doen. Pas na een paar maanden kan er echt wat over de werking gezegd.

De tweede mening waar we Nijmegen om vroegen, hebben we ondertussen ook gekregen. Zeer fijn gesprek waarbij we alles goed op de rij kregen. Ze zouden trouwens niet anders dan onze eigen oncoloog gehandeld hebben. Naar de toekomst kregen we een goede doorkijk van het te lopen traject en de daarbij horende mogelijkheden. Weliswaar steeds minder maar ze zijn er nog wel.

Name: Paul en Annelies 

Message: Dat alles stuk gaat is vast toe te schrijven aan de kwaadaardigheid van de materie en de totale verdorvenheid van levenloze dingen! 😉

 Heel goed de tweede mening ! Hou vol 😘 

En,…waarom hangt het expansie vat op deze moeilijk te benaderen, onhandige plaats? 

Wim: Doet jullie goed zo’n eilandvakantie. Prachtige filosofische overweging.

Het waarom van de plek van het expansievat ligt verborgen in de geschiedenis van dit huis.

Saté en satésaus. Zaterdag 28 mei 2022.

Maar eens even heel wat anders. Mijn alom geroemde saté en satésaus. Uiteraard kun je dat kant en klaar kopen, maar als je het eenmaal zelf klaar maakt, wil je niet meer anders. Nu zijn er tientallen recepten in omloop, maar ja……. Er kan er natuurlijk maar één de beste zijn.

Dit weekend maak ik thuis nasi klaar. Daarbij maak ik tjaptjoi. Verder saté en satésaus.

Die laatste kun je bij meerdere gelegenheden klaarmaken. Gewoon als losse hapjes met stokbrood. Of met patat en groente naar keuze of als een onderdeel bij een bbq met meerdere onderdelen. Afijn wat je maar wilt.

Vaak krijg ik dan na zo’n smikkelpartij de vraag wat er nu eigenlijk in zit en hoe je het klaar maakt.

Wel, bij wijze van uitzondering (ik gun het namelijk iedereen), mijn recept:

Nodig voor marinade saté:

- Varkenshaas, bij voorkeur lange haas. Ca. 150 gram per persoon. In flinke stukken snijden.(Onthoud het aantal stukken ivm aantal stokjes, 4 stukken per stokje)

- Saté stokjes in een met water gevulde fles stoppen, fles sluiten. Stokjes moeten volledig onder water. Hiermee voorkom je dat de stokjes verbranden op de bbq.

- 2 knoflookteentjes persen

- Gember, 3 cm in kleine stukjes

- Lepel bruine suiker

- Halve uitgeperste citroen 

- 10 cl arachideolie

- 10 cl ketjap manis

-       2 el water

- 2 tl zout

- 1tl peper

Bereiding marinade:

- Doe alle bovenstaande benodigdheden in een schaal, roer het goed en laat het minimaal 4 uur afgedekt marineren in de koelkast, roer 1 of 2 x om.

Bereiding saté:

- Steek om te beginnen de bbq aan. Als de rook weg is kunnen de stokjes er op.

- Terwijl de bbq op gang komt rijg je de gemarineerde stukken aan de natte stokjes. Leg ze op een schaal en dek die als het vuur nog niet goed is af, met bijv. wat folie.

- In ongeveer 10 minuten, in die tijd alle zijden laten garen, zijn ze klaar. Gebruik een stukje als proefstukje om te zien of ze gaar zijn.

Nodig voor saus:

- Gewone pindakaas, 3 tot 6 el. 

- 1 geperste teen knoflook

- 1 cm klein gesneden gember

- 2 eetlepels sambal (afhankelijk van gewenste pittigheid meer of minder)

(- je kunt er een uitje in snipperen, maar ja ik houd er niet van)

- Scheut arachideolie

- 10 cl water

- Gezeefde marinade

Bereiding saus:

- Scheut arachideolie olie verwarmen

- Knoflook en gember kort bakken

- Voeg sambal toe, bakt even mee

- Water en pindakaas toevoegen

- Roeren, roeren, roeren. Eventueel nog wat pindakaas toevoegen.

- Als laatste voeg je de gezeefde marinade toe.

- Onder voortdurend roeren op een niet te hoog vuur aan de kook brengen. De saus is klaar.

Veel plezier bij de bereiding en alvast smakelijk eten.

Wim

Name: Arné
Message: Een kleine toevoeging… ik zou de satésaus niet echt laten koken, maar tegen de kook aan laten komen ☺️

Wim: Klopt. Aan de kook brengen, niet laten koken. Rekken en er bij blijven!

Name: Sonja
Message: Zo fijn dat je het recept deelt. Het is bijzonder lekker.

Wim: En gezellig eten met een tafelbbq.

Name: Kim
Message: Lijkt me heerlijk Wim! Gaan we meteen proberen deze week. Laat het je weten.
Fijn weekend alvast!

Wim: Oei, een echte kok die er mee aan de slag gaat😅. Ben benieuwd!

Name: Elly
Message: Dank voor dit mooie recept Wim, dit gaan we héél binnenkort uitproberen 👌😋

Wim: Succes!

Ok, nieuwe fase.    Donderdag 19 mei.

Plots gaat t toch wat minder. Na een jaar min of meer stabiel krijg ik zeurende rugpijnen en uitstraling naar de benen. Is t van het werken in de tuin….. Het duurt gewoon te lang. Maar weer contact opnemen met het ziekenhuis.

De oncologische verpleegkundigen met wie ik dan als eerste contact krijg slaat gelijk aan. Ja, we laten gelijk een botscan inplannen. Mijn oncoloog voegt er nog een MRI scan aan toe. Als altijd natuurlijk bloed prikken om alle waardes in beeld te krijgen en tenslotte nog een CT scan en een gewone röntgenfoto. 

Alles is helder in beeld hiermee. De conclusie is helder. De hormoonspuit die ik halfjaarlijks krijg werkt nog voor de helft. Het onderdrukt de testosteron aanmaak perfect. De waardes hiervoor zijn onmeetbaar klein. 

Maar er ontsnappen nu kankercellen aan de werking van deze hormoontherapie en die zijn nu in twee botten actief. Vervelendste is die van het bovenbeen. Die veroorzaakt ook de meeste overlast.

Tegelijk is duidelijk dat het niet op breken staat en dat er nu geen pen in hoeft.

Het nieuwe beleid bestaat uit aanvullende hormoonpillen waarvan de werking, aanpakken van die kankercellen, bewezen is. Uiteraard moeten die pillen wel aanslaan. 

Daarnaast ga ik botversterkende infusen krijgen. Dat werkt ook prima. Oppassen echter met het kaakbeen, het enige been met contact met de buitenlucht, daar mogen absoluut geen infecties ontstaan. Dus eerst langs de tandarts die de risico’s moet elimineren.

Komende tijd dus lekker bij huis, en dat is echt geen straf. Eerst maar eens alles inregelen. Kijken of alles aanslaat. Dus even wat meer controles.

Aangezien we langzamerhand aan het eind van het lijstje met reguliere behandelingsmogelijkheden komen heb ik nu toch een second opinion bij het Radboudt in Nijmegen aangevraagd. Eens kijken wat zij nog te bieden hebben.

Groeten Wim.

Name: Peter van den Heuvel
Message: Alle sterkte de komende tijd toegewenst, Willem.

Wim: Dank Peter. We gaan er als steeds weer een zo goed mogelijke tijd van maken.

Name: Kim Bagerman
Message: Sterkte Wim!
Wim: Dank.

Name: Rosella
Message: Wat vervelend dat het toch weer minder goed met je gaat. Ik hoop dat alles beter gaat nu. Dikke knuffel van ons.

Wim: Knuffel terug!

Name: Arné
Message: Best heftig allemaal Wim. Voorlopig even genieten van zoveel mogelijk dingen. Jij kunt dat!

Wim: Met jullie als voorbeeld moet dat toch goed komen!😎

Name: Ronald
Message: Hi Wim, denk aan jou en iedereen die je lief is.
Wim:❤️✅

Name: Theun
Message: Veel kracht en weer Vedan Wim

Wim: Toujours Theun.

Name: Maja Kronenburg
Message: Sterkte Wim hoop op een goed bericht. Mooi dat je zo positief bent

Wim: Goede berichten zijn altijd welkom!

Name: Kirsten Postma
Message: Heel veel sterkte Wim!

Wim: En dan vooral veel sterkte in de botten. Dank je, Kirsten.

Name: Joyce Landman
Message: Hopelijk voel je je snel weer wat beter.🍀🍀 Lieve groetjes en sterkte van ons

Wim: Dat hoop ik ook. We zien jullie graag op de komende familiedag!

Name: Jos en Gerry
Message: Sterkte, kracht en vertrouwen gewenst!
Wim: Ja , in dank aanvaard. Kan ik allemaal goed gebruiken.

Name: Ed en Lion
Message: Heftig Wim, maar hoop blijven houden. Dat doe je ook. Heel knap en veel sterkte. Liefs

Wim: Dank.

Name: Roel en Antonet
Message: Sterkte weer Wim en Andrea!
Wim: Dank, jullie ook met de verbouwing.

Name: Loes
Message: Nou wim wel heftig deze berichtgeving! Te hopen dat je botten het nog een tijd volhouden met die nieuwe medicijnen Heel veel liefs en sterkte👍🏻
Wim: Dank je Loes! We gaan t zien hoe lang we er mee vooruit kunnen!

Name: Mieke
Message: Hej Willem, we wensten je betere berichten. Sterkte! Hoop dat de bijwerkingen van al die ophogingen wat meevallen. Groet ook aan Andrea😘

Wim: Ik ben blij dat er nog mogelijkheden zijn. Ben net met de nieuwe pillen begonnen en ik heb er alle vertrouwen in!

Voornemens.  Dinsdag 26 april 2022.

Had weer aardig wat ideeën voor een aantal interessante stukjes. Is tot nu toe helemaal niets van gekomen. Zere rug, andere prioriteiten, zonder energie, mooi kampeerweer/tuinweer, afspraken elders hielden me er van af.

Als eerste had ik graag verteld over het vervolg van ons verblijf in het heerlijke Portugal. Met de kennis van nu kan ik wel zeggen dat we ontzettend mazzel hadden met het weer. Het blijkt dat februari/ maart daar de afgelopen jaren vaak schitterend weer brengt. Dat was nu ook en daar profiteerden we optimaal van. Heerlijk die tochtjes met onze kleinkinderen naar één van de prachtige stranden. Of de rondritten met de twee oudste kleinkinderen die overvlogen en graag van alles wilden zien. Of het bezoekje aan onze vrienden van de eetclub. 

Maar daar kwam niets van.

We vlogen terug en ik had zin om lekker in de tuin te gaan werken.

Mijn verhaal over die foto van vroeger, met de buurjongen – waarbij ik me afvroeg wat er van hem geworden was - bij een gigantische hoop sneeuw, moest maar even wachten. Ondertussen heb ik m wel gelokaliseerd. Daan werd tandarts met eerst een eigen praktijk in Soest en nu nog werkend voor de mondzorg Baarn als Tandarts-implantoloog.

Ook mijn nieuwsgierigheid naar mijn lezers moest maar even wachten. In het kader van de privacy weet ik maar heel weinig van ze. Wel kan ik zien in welke landen mijn lezers zitten. Opvallend genoeg komt zo’n 25 % uit de VS. Geen idee wie t zijn!

Maar ook bezoekers uit Cyprus, China, Israël. Geen idee!

Nee ik moest zonodig in de tuin werken. Twee jaar dankbaar gebruik gemaakt van andermans hulp. Maar liefst doe ik alles zelf. Snoeien! Met de elektrische snoeischaar aan de lange verlengde hengel de hoogste trap op om gelijk maar de lastigste heg aan te pakken. Mooi werk.

Maar ja twee jaar niets gedaan. En mocht je wel zwaar werk doen vader? Afijn mijn rug ging protesteren. Lage rugpijn. Natuurlijk toch stug door. Beetje voor beetje, dat wel en binnen twee weken hadden we 4 heggen gesnoeid. Verticuteren moest dan ook wel kunnen. Leuk machientje ervoor aangeschaft. Ik met de machine en Andrea het zware raapwerk. 2 x 80 Kilo haalden we van onze achtertuin. Toen hadden we er voorlopig genoeg van. Rug niet veel beter, maar ja had ondertussen twee tenen dusdanig gestoten dat ik er afwijkend van ging lopen. Daar krijg je natuurlijk ook last van. Ondertussen de caravan reisklaar gemaakt, het was mooi weer tenslotte. 

Einde van het liedje: Wel minder last van rug, maar dusdanige uitstraling naar de benen dat het moeizame lopen, schuifelen en tenslotte strompelen werd. Geen gezicht. En het duurde te lang. Dus toch maar weer eens contact gezocht met het ziekenhuis. Die willen nu op zo kort mogelijke termijn een botscan maken, het bloed testen en een nieuwe afspraak met de oncoloog maken.

En zo moet mijn verhaaltje over westerlingen die naar het platteland trekken maar wachten. Ja, onze Floor kocht een plattelandsoptrekje waar we tenslotte de caravan nu hebben staan en we ook al een aantal heerlijke dagen doorbrachten. Dat moet allemaal maar wachten. 

Zo veel energie heb ik niet. Steeds maar weer kiezen.

Wim.

Name: Jos en Gerry
Message: Je weet steeds uit alles het meest positieve te halen… Zo mooi om te lezen. Nieuwe zorgen, nare pijnklachten en onzekerheid… Ook daarvoor wensen we jullie dat het positief zal uitvallen.
Liefs Jos en Ger.
Wim:❤️

Name: Lion

Message: Beste Wim,

Het is zo mooi om te lezen hoe je van de dagelijkse dingen kunt genieten. Daarnaast beschrijf je ook de minder leuke momenten op een manier die ook bij die dagelijkse dingen horen. Ik blijf lezen.

Liefs Lion

Wim:👍Voornemens.  Dinsdag 26 april 2022.

Had weer aardig wat ideeën voor een aantal interessante stukjes. Is tot nu toe helemaal niets van gekomen. Zere rug, andere prioriteiten, zonder energie, mooi kampeerweer/tuinweer, afspraken elders hielden me er van af.

Als eerste had ik graag verteld over het vervolg van ons verblijf in het heerlijke Portugal. Met de kennis van nu kan ik wel zeggen dat we ontzettend mazzel hadden met het weer. Het blijkt dat februari/ maart daar de afgelopen jaren vaak schitterend weer brengt. Dat was nu ook en daar profiteerden we optimaal van. Heerlijk die tochtjes met onze kleinkinderen naar één van de prachtige stranden. Of de rondritten met de twee oudste kleinkinderen die overvlogen en graag van alles wilden zien. Of het bezoekje aan onze vrienden van de eetclub. 

Maar daar kwam niets van.

We vlogen terug en ik had zin om lekker in de tuin te gaan werken.

Mijn verhaal over die foto van vroeger, met de buurjongen – waarbij ik me afvroeg wat er van hem geworden was - bij een gigantische hoop sneeuw, moest maar even wachten. Ondertussen heb ik m wel gelokaliseerd. Daan werd tandarts met eerst een eigen praktijk in Soest en nu nog werkend voor de mondzorg Baarn als Tandarts-implantoloog.

Ook mijn nieuwsgierigheid naar mijn lezers moest maar even wachten. In het kader van de privacy weet ik maar heel weinig van ze. Wel kan ik zien in welke landen mijn lezers zitten. Opvallend genoeg komt zo’n 25 % uit de VS. Geen idee wie t zijn!

Maar ook bezoekers uit Cyprus, China, Israël. Geen idee!

Nee ik moest zonodig in de tuin werken. Twee jaar dankbaar gebruik gemaakt van andermans hulp. Maar liefst doe ik alles zelf. Snoeien! Met de elektrische snoeischaar aan de lange verlengde hengel de hoogste trap op om gelijk maar de lastigste heg aan te pakken. Mooi werk.

Maar ja twee jaar niets gedaan. En mocht je wel zwaar werk doen vader? Afijn mijn rug ging protesteren. Lage rugpijn. Natuurlijk toch stug door. Beetje voor beetje, dat wel en binnen twee weken hadden we 4 heggen gesnoeid. Verticuteren moest dan ook wel kunnen. Leuk machientje ervoor aangeschaft. Ik met de machine en Andrea het zware raapwerk. 2 x 80 Kilo haalden we van onze achtertuin. Toen hadden we er voorlopig genoeg van. Rug niet veel beter, maar ja had ondertussen twee tenen dusdanig gestoten dat ik er afwijkend van ging lopen. Daar krijg je natuurlijk ook last van. Ondertussen de caravan reisklaar gemaakt, het was mooi weer tenslotte. 

Einde van het liedje: Wel minder last van rug, maar dusdanige uitstraling naar de benen dat het moeizame lopen, schuifelen en tenslotte strompelen werd. Geen gezicht. En het duurde te lang. Dus toch maar weer eens contact gezocht met het ziekenhuis. Die willen nu op zo kort mogelijke termijn een botscan maken, het bloed testen en een nieuwe afspraak met de oncoloog maken.

En zo moet mijn verhaaltje over westerlingen die naar het platteland trekken maar wachten. Ja, onze Floor kocht een plattelandsoptrekje waar we tenslotte de caravan nu hebben staan en we ook al een aantal heerlijke dagen doorbrachten. Dat moet allemaal maar wachten. 

Zo veel energie heb ik niet. Steeds maar weer kiezen.

Wim.

Name: Jos en Gerry
Message: Je weet steeds uit alles het meest positieve te halen… Zo mooi om te lezen. Nieuwe zorgen, nare pijnklachten en onzekerheid… Ook daarvoor wensen we jullie dat het positief zal uitvallen.
Liefs Jos en Ger.
Wim:❤️

Name: Lion

Message: Beste Wim,

Het is zo mooi om te lezen hoe je van de dagelijkse dingen kunt genieten. Daarnaast beschrijf je ook de minder leuke momenten op een manier die ook bij die dagelijkse dingen horen. Ik blijf lezen.

Liefs Lion

Wim:👍

Menhirs.       Zaterdag 19 februari 2022.

Asterix en Obelix. Daar denk ik als eerste aan bij het zien hier in Portugal van een menhir. Plompverloren staat het ding daar eenzaam en alleen in het veld. 

Maar wat was een menhir ook al weer en hoe komt die hier in de Algarve?

Wikipedia geeft als altijd weer de juiste antwoorden:

“Een menhir is een grote staande steen uit de late steentijd. Zo'n steen is niet altijd enorm groot; vele zijn slechts een meter hoog.” 

Ah, deze menhir hier, het is de Padrão  menhir, is ruim 2 meter. Een grote dus.

“De menhirs zijn door prehistorische volken gebruikt voor het maken van formaties van megalieten. Deze formaties kunnen lijnen (steenrij) zijn of kringen (steencirkel).”

Aha, de naam Stonehenge schiet me te binnen. En de hunebedden natuurlijk.

“De naam menhir is uit het Bretons afkomstig: maen betekent steen en hir betekent hoog.”

Gelukkig, dat staat tenminste dicht bij Asterix en Obelix.

“Waarom de menhirs zijn geplaatst, is niet met zekerheid te zeggen. Menhirs werden behalve in steencirkels ook los in het landschap geplaatst. Losse menhirs zouden als heiligdom zijn gebruikt waar een religie werd beoefend.”

Ok daarom staat deze menhir misschien hier. Alhoewel, de boeren sleepten natuurlijk ook altijd die stenen daar naar toe waar ze niet in de weg stonden.

Gelukkig weer wat vragen kunnen beantwoorden. Kunnen we met een gerust hart weer verder van dit prachtige land genieten.

Wim

Name: Paul
Message: Beste asterixoloog kunt u mij ook nog iets over de vorm vd steen zeggen 🤔….enneh voor de fotograaf: heb je de schaduw op de steen gezien. 😘

Wim: Uit Bretagne weten we dat ze uit leisteen gebikt werden. Voor Portugal kon ik daar niets over vinden. En ja, bijzondere schaduwen hier in Portugal.

Name: Roel en Antonet
Message: Veel plezier ! 

Wim: Dank je. We doen er alles aan!

Name: Joop de Vries
Message: Wim een steengoed verhaal
Wens jullie een kei fijne vakantie
Groetjes van Annie en Joop

Wim: Kei hard bedankt Joop!

PS.   Vrijdag 14 januari 2022.

Vol verwachting zaten Andrea en ik vanmorgen te wachten op het telefoontje van onze oncoloog. Gaat het beter, slechter, hetzelfde. Als een opticien die de oogsterkte aan het bepalen is. 

Om 8.30 uur was de afspraak. Voor een beetje pensionado eigenlijk nog midden in de nacht, vooral nu in deze koude wintertijd met die lange nachten. Om 7.00 uur maar de wekker gezet, hebben we even de tijd om een beetje scherp te worden. Als ze van zich laat horen bellen we gelijk onze Eef, onze steun en toeverlaat in deze, want medisch onderlegen. ……….. Het duurt al net zo lang als in de wachtkamer waar we normaal gesproken plaats hadden zullen nemen. Maar ja, ook in de quarantaine waarin de oncoloog zit,  gaat het niet sneller. Wij denken dan: Fijn voor de mensen die ze zo ruim te woord staat en wachten rustig af.

Op het moment dat we denken was de afspraak dan toch anders? belt ze en zitten we weer gelijk diep in mijn materie.

Voor de liefhebbers de update die ik rondstuurde:

. PSA, ondanks lichte stijging van 69 naar 77 benoemt mijn oncoloog dit als stabiel.

. Nierfunctie stabiel

. AF , alkalische fosfatase stabiel. Heeft relatie met de botuitzaaiingen. Verhoging zou weer meer uitzaaiingen kunnen betekenen.

.HB te laag. Oorzaak bloedverlies door aambeien. Over een maand weer testen.

Gevolgen/ bijwerkingen chemo en hormoonspuit.

. Pijnlijke gewrichten mee leren leven

. Kussentjes onder voeten: kan nog verbeteren

. Verminderde beweeglijkheid. In z'n algemeenheid verminderd die bij het ouder worden. Bij mij nu in één keer heel wat jaren verder. Oncoloog blij dat we na 5e chemo gestopt zijn. Beweeglijkheid bij een 6e zou dan nog veel minder zijn. Voordeel voor mij dat de geest nu jonger is dan mijn lijf aangeeft.

Foto's van de metastasen en ook de 3e lendewervel met z'n breuk komen pas bij stijging van de PSA in beeld.

De conclusie is dat het de toestand niet echt veranderd is. De hormoonspuit blijft z’n werk doen en mag dat wat ons betreft nog wel een tijdje volhouden.

Na de afspraak hebben we zoals gebruikelijk een beeldgroepsgesprek met onze kinderen dat we deze keer best wel positief afsluiten.

Toujours vedan.

Wim

Name: Gerry en Jos
Message: Dat is dus al met al, zoals je schrijft, een best wel positief verhaal! Mooi lieverds!!

We horen maar niets!   Donderdag 6 januari 2022

Geen bericht, goed bericht zou ik zo zeggen. Feitelijk heb ik nauwelijks tijd over. Praktisch zitten we nu in quarantaine en heb daardoor de mogelijkheid weer eens wat te schrijven. Maar hoe dan?

Begin november waren we terug van onze fantastische Griekse vakantie. Mega mooie herinneringen met elkaar gemaakt. Maar ja, na zo’n tijd op pad is er gelijk veel achterstallig onderhoud, wil je veel mensen weer bezoeken, bezoek en organiseer je etentjes en gaat uit eten, vult de belofte in om veel bij de kinderen van onze jongste dochter te zijn omdat manlief Afrikaans gynaecologische ervaringen verzamelt, bereid weer een fantastische kerst voor, gaan ook op bezoek bij onze oudste dochter, krijgen bezoek van onze middelste dochter met haar hele gezin, bereiden een nieuwe trip naar Portugal voor, gaan met de fysio aan het werk om kracht te behouden, proberen zoveel mogelijk te wandelen, deel je je ervaringen met lotgenoten en overlijdt een geliefde buurman. Gelukkig hebben we als het nodig is steeds weer hulp. Lieve mensen bestaan echt!

Eind november een derde portie vaccin met de gedachte dat de eerste twee tijdens de chemo’s niet voldoende effectief waren. Andrea ondertussen ook geboosterd, daarmee hopen we voorlopig weer zo goed mogelijk beschermd te zijn. Maar let ondertussen bij het oversteken nog steeds goed op.

Dankzij de medische wetenschap kan ik die activiteiten allemaal nog steeds doen. Maar ja ik ben nog steeds ongeneeslijk ziek. Het is nu afwachten hoe lang ik profijt houdt van de chemo’s van afgelopen voorjaar en de hormoonspuiten die ik halfjaarlijks toegediend krijg. 

Deze maand worden de nieuwste bloedwaarden bekend. Afhankelijk daarvan kunnen we weer ff een stukje verder kijken. 

Mooi zou zijn dat er iets kan met de vervelendste bijverschijnselen. Met name de pijn in de gewrichten van mijn handen, een bijverschijnsel van de hormoonspuit, heeft wat mij betreft voorrang. Ze worden ook steeds strammer. Verder zijn de zogenaamde kussentjes onder mijn voeten blijvend hinderlijk. Goed lopen blijft  daardoor moeilijk. De nog steeds beperkte hoeveelheid energie heb ik ondertussen aanvaard. Het betekent dat waar ik voorheen 15 activiteiten op een dag bedacht en er zo’n 10 van uitvoerde, ik nu 9 dingen bedenk en er 3 of 4 kan uitvoeren.

De afnemende spierkracht kan ik met behulp van de oefeningen die ik van de fysio kreeg goed opvangen, maar zoveel mogelijk alle dagelijkse dingen doen helpt ook goed.

Hoop ondertussen dat jullie allemaal goed gezond blijven. Dank zij een positief getest kleinkind, die hier net met een geweldige logeerpartij met z’n zussen bezig was, zitten we nu in een welverdiende quarantaine en kunnen even bijkomen van weer een hectische periode.

Wim

PS

Als er deze maand nog bijzondere dingen uit de bloedafnames komen zal ik die hierbij zetten.

Name: Mieke
Message: Fijn even een berichtje van je Wim. We vroegen ons al af …… blijven genieten van je familie en de rest is meegenomen. Ook wij hebben een besmet kind op dit moment, goed ziek, maar moest zonodig naar Parijs. Verder alles ok hier. We hopen dat Corona ons toelaat jullie te bezoeken. Lieve groeten, Roland en Mieke

Wim: Gelukkig zijn jullie kinderen niet zo eigenwijs!🤨 Jullie bezoek laten wij altijd toe!

Name: Anne
Message: ❤️
Wim:❤️

Name: Paul en Annelies
Message: Fijn iets te horen!
Heel goed, fysio kan je helpen! Super dat jullie weer een reis kunnen voorbereiden naar Portugal. Mooi vooruitzicht! Echt heel erg fijn dat met kerst de familie weer samen was. Mooie herinneringen maken. Tot gauw Paul en Annelies

Wim: Tot gauw!

Name: Arné Bagerman
Message: “omdat manlief Afrikaans gynaecologische ervaringen verzamelt”
Hoe bedenk je het! Je moet nog meer schrijven Wim 😂

Wim: En ik hoop dat jij ook weer wat tijd vindt voor jouw onnavolgbare schrijverij! Ik doe met veel plezier wat ik maar kan!

Camping Gythion Bay.  Zondag 21 november.

2 Jaar geleden ontdekten we dat Gythion Bay ook een aantal appartementen kent. Onze buren stonden met hun tent in het water en kregen zo’n appartement aangeboden, waar ze heel tevreden over  waren. Onze kinderen maakten dankbaar gebruik van deze kennis en huurden nu zelf een appartement op deze camping.

Wat was het fantastisch om met de gezinnen van onze kinderen daar op de camping te staan. Helemaal omdat ze na elkaar kwamen. Dat zorgde bij elke wisseling ervoor dat er weer een totaal nieuwe vakantie startte. Elk gezin heeft z’n eigen kenmerken, gewoonten en aardigheden. Geweldig om daar deel van te mogen uitmaken.

Waar we van nature redelijk snel van camping wisselen, vloog de 3 ½ week die we hier doorbrachten voorbij.

De camping heeft veel te bieden. Goede plekken, mooi aangelegd zwembad met volop chill-plekken, grenst aan een lekker, kilometers lang, strand, voor surfers zeer geschikt, een bar, een restaurant (nieuwe kok dit jaar, super!), voldoende plek om zomaar te zitten of met  je schoolwerk aan de slag te gaan. In de omgeving kun je prima wandelen en fietsen. 

Bezienswaardigheden volop met het oude Mystras, kunstenaarsdorp Monemvasia, de prachtige Mani-streek, de Diros caves. En Gythion zelf is een leuk havenplaatsje.

Zeker noem ik ook restaurant Takis. Op 100 meter van de camping, pal aan het strand. Sinds jaar en dag bestieren Takis en zijn vrouw deze uitspanning. Elke dag kies je in de keuken 1 van de 9 hoofdgerechten. Elke dag weer andere. 

Met Henri en Inge, die een prachtige tocht maakten door de Peloponnesos en niet geheel toevallig hier belandden, beleefden we hier een aangename avond. 

Trouwens ook met z’n twee en met onze kinderen. Behalve dan de laatste week. 

Met Eefs gezin ontdekten we leuke restaurants in Gythion en Mavrovouni.

Ja en dan het onvermijdelijke, weer naar huis! 

Vanuit Patras, vertrek 23.59 uur, naar Venice. Heerlijk nog van de zon genoten, rimpelloze overtocht.

Dan naar een nog warm en zonovergoten Oostenrijk, overnachten op camping Seehof. Duitsland laat zien waar we weer aan moeten wennen, wolken en regen, 🍂 herfst! Nog een laatste druilerige nacht op  Camping Park Bad Kissingen en dan is het echt voorbij.

Wat een fantastische tijd hebben we weer gehad en volop nieuwe herinneringen met elkaar gemaakt.

Wim.

Name: Joop de Vries
Message: Wim en Andrea
Wat een heerlijk warm verhaal. Merk dat jullie echt genoten hebben van gezin en vrienden.
Gr Joop en Annie 

Wim: Zo ist maar net Joop.

Name: Mieke
Message: Prachtige families, mooie herinneringen ❤️

Camping Aginara beach.  Maandag 25 oktober.

Maar hemelsbreed 30 km van Kouroutas, maar toch zo anders. Of niet. Het werd de camping van de ontmoetingen. Gepland en totaal onverwacht.

Aginara is ook weer een familie camping met Djorgo aan het hoofd, met zus Angelica als eerste aanspreekpunt bij de receptie. Het personeel is al jaren hetzelfde van schoonmaak tot hoofd restaurant. Van winkelbediende tot barbezetting. Ieder voelt zich er thuis. Dat geldt voor het personeel, maar ook voor de vele gasten die we altijd daar weer terugzien.

De eerste geplande ontmoeting was al in maart van dit jaar bedacht. Eerst Eef, toen Floor en, ook enthousiast geworden, Anne besloten met hun gezinnen ook naar Griekenland af te reizen en 1 of 2 weken samen met ons zo’n beetje op te trekken. Aginara kennen we al heel lang. De bloemenpracht staat vaak als eerste beschreven in de gidsen, maar wij zochten het uit vanwege de heerlijke vakantiehuisjes pal aan het strand. Je waant je in de Caraïben zo met dat strand en die palmen.

Maar we stonden er een paar dagen voor ze kwamen en wie komt daar langs lopen op zoek naar een plek….. Willem en Jacqueline Hoogerbeets uit Oldenzaal. Samen zaten we op het Carmel in een poging de HBS met enigszins goed gevolg af te ronden en we stonden ook een aantal jaren als pompbediende aan dezelfde tankstations. Dat werd een avond goed bijpraten en samen genoten we van hun eerste etentje bij de Griekse Griek.

Ondertussen wisten we dat zus Sonja onderweg was met hun zeilboot  om de Peleponnesos naar het Noorden en konden we een afspraak maken in het spookstadje Katakolo. Spookstadje omdat het gebouwd is voor de toeristen die van de cruiseschepen komen in deze speciaal daarvoor aangelegde haven en alleen dan geopend is. Ons eerste bezoek was er dan ook 1 vol verbazing. Alle winkels dicht niets te doen bij de restaurantjes, geen activiteiten op de vissersboten. Maar zie, daar is een cruiseschip en alles gaat open en komt tot leven!

Afijn, we kennen even verderop een speciale handen en voeten Griek. Dat is immers de taal als Engels en Duits niet lukt. Twee jaar geleden aten we daar voor het eerst en het heeft nog niets van z’n charme verloren. Gierend van het lachen bestellen we, maakt de eigenaar foto’s en eten we het bestelde. En als steeds komen we maar moeilijk weg. Hij geeft nog een dessert, een kan wijn. Maar dan moeten we echt weg. Super gezellig met Sonja, Piet en Corrie.

Maar dan eindelijk verwelkomen we Anne met haar gezin. Heerlijk om met elkaar in deze setting samen te zijn. Hier eerst een week en dan nog samen een week in Gythion.

Wim.

Name: Jeannette

Message: Heel leuk🥰

Name: Arné

Message: Dit laatste plaatje lijkt wel heel erg op de Caraïben. Erg leuk verhaal Wim. Top 👌

Name: Mieke

Message: Mooi vervolg Wim. Goed te lezen hoe t jullie verder is vergaan in het Griekse. We wachten op t vervolg.

Name: Joyce Landman

Message: Veel plezier en groetjes aan Anne!

Name: Elly
Message: Wat een leuk verhaal weer Wim! 👏🥰

Name: Willem Hoogerbeets

Message: Wij vonden het heel prettig om jullie in Griekenland te ontmoeten. Zo zie je maar hoe klein de wereld soms is. Laten wij na jullie vakantie maar een keer wat afspreken.

Camping Kouroutas.  Vrijdag 15 oktober 2021.

Omdat de campings zo vol zijn gaan we al vroeg op pad om in ieder geval de meeste kans op een goede plek te maken. Mieke stuurde gisteravond al foto’s en filmpjes  van geschikte stekkies. Uiteraard zijn die bijna zonder uitzondering bezet als Roland en Mieke ons opwachten. Wat er wel was beviel ons prima. Op de plek waar we 6 jaar geleden met Rosa stonden konden we namelijk nu ook weer terecht. Mooi plekje met voldoende schaduw mogelijkheden. Hier gaan we mijn verjaardag 🎉.

Twee jaar geleden overleed de eigenaar Kostas. Zijn vrouw en dochter met vriend zetten de zaken voort. Die bestaan uit een prachtig hotel, de droom van Kostas en zijn vrouw en de camping zelf. Door de ligging aan het supermooie zandstrand is het een gewilde locatie. We zijn er denk ik toch wel een keer of 10 voor kortere of langere tijd geweest. 

Grootste nadeel was altijd de Griekse luchtmacht. Toen we nog op de buurtcamping Paradise kwamen, ook zo’n 10 keer, vlogen ze 1 of 2 x per week over. Nu alleen niet op zondag en dan heb je ook nog nachtvluchten! Een paar jaar hadden we sterke overlast van de Griekse boulevard in Kouroutas met tot laat in de nacht disco! Dat we er eigenlijk zo vaak geweest zijn is dit lezende een redelijk wonder. 

Het zal wel liggen aan het fantastisch restaurantje waar je met voetjes in het zand tot laat kunt genieten.  Ook kunnen we hier onze fietsjes gebruiken. We fietsen er zo mee naar de grootste stad in de buurt, Amaliada. Een studentenstad en dat is nu weer te merken. Ze zijn er allemaal weer en zorgen voor een fijne sfeer. 

En dan natuurlijk het goede gezelschap dat we daar steeds troffen.

Mieke en Roland zullen we daar zo’n 13 jaar geleden ontmoet hebben. Het klikte gelijk. We vierden er zelfs het 25 jarig huwelijksfeest van ze.

De gezelligheid spatte er ook nu weer van af. Hoogtepunt was mijn verjaardag. Waar ik in NL niet zo’n behoefte heb om met een kamer vol mensen mijn verjaardag te vieren vindt ik het in kleiner gezelschap best wel lekker. Je hebt dan ook alle tijd voor elkaar.

’s Morgens gaan we eerst naar de bakker om zijn lekkerste gebakjes te kopen. De daarop volgende koffievisite loopt uit tot ver in de middag, waarna we onder de parasols op het strand rollen om weer enigszins uitgerust aan het diner te kunnen aanzitten.

Roland, een echte ridder, had het personeel van het restaurant mijn verjaring ingefluisterd en de door hem gereserveerde tafel was dan ook prachtig versierd. Voor 1 x zal ik het voorafje beschrijven. Een schaal mezes met visjes(gavros), okra, pepers, calamaris, tomaten, kipstukjes, gefrituurde courgettes- en aubergine-schijfjes en patatjes. Heerlijk.

Dat we als hoofdmaaltijd souflaki en calamaris met chorta hadden vermeld ik ook nog voor de volledigheid.

Tenslotte kwam er van het huis versierde taartjes omringt met brandende sterretjes.

Het was een blije dag waarvoor ik bye the way alle sponsoren hartelijk dank  zeg.

Wim

PS.

volgende keer over camping Aginara waar we Anne met haar gezin en een oude bekende ontmoeten!

Name: Maria en Harrie

Message: Beste Wim en Andrea,

Alsnog van harte gefeliciteerd! Nog vele mooie dagen in Griekenland toegewenst.

Lieve groet vanuit Cadiz.

Wim: Fijn Cadiz. Mooi weertje ook. Veel plezier.

Tom Reuver: Geniet ervan samen in het mooie Griekenland! En Wim….nog van harte hè! 🥳

Wim: Thnx

Name: Theun

Message: Mooi verhaal, geniet verder

Name: Peter van den Heuvel

Message: Nog gefeliciteerd

Wim: Dank je Peter!

Name: Mieke

Message: Sweet memories Wim. Moge er nog vele mooie verjaardagen volgen 😘

Name: Jannie

Message: Genietze!!

Camping Sofas.   Maandag 11 oktober 2021.

Zo lang er naar uitgekeken en dan ben je er echt. Ruim een jaar later dan oorspronkelijk bedacht weer voet op Griekse wal. Heerlijk.

Uiteraard was de boot, wat een massa honden aan boord!,later dan gepland in Igoumenitsa, maar als we om 9.00 uur de haven uitrijden, gaat het allemaal mooi vlot en zijn we nog altijd mooi op tijd. We rijden naar een voor ons nieuwe camping. Dat willen we toch elke keer als we in het Griekse zijn. Niet alleen de oude vertrouwde, hoe fijn ook. 

Het is camping Sofas. Nog geen uur rijden van de haven. Maar wat je niet echt verwacht, er valt plots regen. 🤨Daar heb je dan 5 dagen heel Europa voor doorkruist. Mmmm… maar ff wat boodschapjes doen voor we op de camping zijn en dan stopt de regen ook al weer. De temperatuur is goed, zo’n 27 graden. En dat blijft ook zo de eerstkomende dagen. Prima om mee te beginnen. Ff acclimatiseren!

Wat je aan de Noordwest kust nog wel eens tegenkom zijn stijle afdalingen naar de camping. En ja hoor hier ook. We draaien om en gaan kijken of er nog een tweede weg die minder stijl verloopt is. Ook dat is de ervaring die we eerder opdeden. En warempel er loopt inderdaad een tweede weg, weliswaar oud en hotseknots, langzaam naar beneden. 

En dan komen we op een echte ouderwetse familiecamping. Zacharias zorgt er voor dat je een plek krijgt, er is niets afgebakend, zonder dat andere gasten er ongemak van hebben. Elena vormt het echte hart van de camping. Zij stuurt het personeel aan en regelt reserveringen. Niest op een computer. Alles komt in het grote boek. 

Zoals dit jaar had ze het nog nooit. 3 gasten vertrekken en er komen er 5 voor terug. 

Ook bestieren ze het voortreffelijke restaurantje. Zoonlief draait de bar, waar ook live optredens verzorgd werden.

De gasten gedragen zich zoals 30 jaar heel gebruikelijk was. Als je bijvoorbeeld boodschappen haalt vraag je eerst aan de buren of ze nog iets nodig hebben. Niet alleen handig, maar je maakt ook snel contact.  En voordat je het weet zit je alweer gezellig met de buurtjes aan de borrel. Of we wisten wat lakritsen waren. Dat vroeg onze Deense buurvrouw, samen met haar Oostenrijkse man op pad. Een typisch Nederlandse lekkernij. En ze had er ook een likeur van. Andrea had er wel van gehoord, maar wist niet meer precies wat het was en ik had geen idee. Maar eens proeven dan. Dropjes, het waren dropjes. Ik moet zeggen die dropjeslikeur smaakte heerlijk. 

De Italiaanse buurmannen, ook vaste gasten van de camping, vissen elke morgen. En ja, ’s avonds krijgen we een lekker stuk mee.

Maar om te voorkomen dat we dadelijk in een sociaal campingnetwerk worden gevangen vertrekken we voor onze eigen bestwil na 4 nachten. Ook hier wel heel veel honden, een Corona effect?

Verder naar camping Kourouta waar we met onze vakantievrienden Mieke en Roland afgesproken hebben.

(wordt vervolgd)

Wim

Name: Arné

Message: Leuk weer Wim! Chapeau 👌

Name: Mieke

Message: We zijn benieuwd naar t vervolg Wim!

Wim:😂 Wie weet kom je er in voor!

Name: Antonet
Message: Veel plezier 

Name: Kirsten Postma

Message: Leuk om te lezen! Veel plezier!

Name: Frans
Message: Geniet ervan.

Op pad.          Zondag 3 oktober 2021.

Dan is het zo ver. We gaan op pad. 4 Dagen uitgetrokken om in Ancona bij de veerboot naar Griekenland te komen. Een kleine 1600 km. 

Het idee is om de eerste dag het verst te rijden. Zo’n 600 km. Immers we kunnen zo van huis vertrekken. Als je eenmaal op pad bent ben je toch altijd ff langer bezig voor je weer verder kunt. Dan elke dag een stukje korter rijden, zodat we op het eind van dag 3 al in de buurt van Ancona zijn

Theorie en praktijk. Het blijft soms lastig. We denken namelijk dat het best wel rustig zal zijn op de weg. Dat valt dus knap tegen. De tweede dag staan we lang in de file bij de Fernpass en vervolgens de Brennerpas.

Aangezien de zomervakanties afgelopen zijn rekenen we ook op volop ruimte op de campings. Weer een misrekening. Aan het eind van de eerste dag waarop we al wat tegenslag met wat gesloten tankstations hadden, komen we aan op de beoogde camping(Illertissen), is die vol!!!! Moeten we snel naar een volgende camping( Christophorus), waarop we volgens de receptie de laatste plek kunnen krijgen. Heel bijzonder daar trouwens, in levende lijve staande bij de receptie dienen we daar via internet de plek te reserveren. Zo pakken ze ook nog reserveringskosten mee. Absurd. Maar ja, wij hadden een plek. De mensen die achter ons stonden moesten weer verder op zoek.

Voor de zekerheid reserveren we direct de tweede en derde camping in Italië. Daar trouwens geen reserveringskosten en weer volop ruimte, maar ja dat was achteraf.

Dan weten we niet precies wat ik wel of niet aan kan. Maar daar komen we snel genoeg achter. Niet voldoende slaap, niet op tijd een sanitaire stop, onvoldoende gedronken en wat onvoorziene tegenslag zorgen er voor dat ik tamelijk beroerd ben na de eerste reisdag. Gelukkig trekt dat bij en we richten de volgende dagen beter in. Beroerd werd ik niet meer.

Wat wel werkte was het om de beurt rijden. Ik vind het heerlijk om te rijden, maar hou het langer vol als we afwisselen. 

Wat ook werkte was elke dag wat korter op de weg. Zo konden we op de tweede dag wat langer op de nieuwe camping van Verona (Verona Village) genieten en op dag 3 waren we zo mooi op tijd bij camping Village Mar y Sierra dat we nog heerlijk uitgebreid konden zwemmen.

Ook eten mee voor 4 dagen werkte optimaal. Je hoeft er, eenmaal op de camping, niet meer op uit om je kostje bij elkaar te scharrelen. 

Op dag 4 kwamen we mooi op tijd in de haven van Ancona aan. Alle formaliteiten, we varen met Anek /Superfast, konden op het gemak afgewerkt worden en we kregen een fijne plek aan boord van de Olympic Champion. We maken een uitgebreid zitje bij onze “Camping on board” plek. Kon Andrea mooi de 4de maaltijd klaar maken en dan heerlijk in je eigen bed in de caravan slapen.

Om 13.30 zou de boot vertrekken, maar ze lieten maar steeds meer vrachtwagens, die op t laatste moment aankwamen, de boot op rijden en zo vertrokken we bijna 1 ½ uur te laat. 

Maar dan toch van de wal en op weg naar Griekenland.

(wordt vervolgd)

Wim

Name: Lion

Message: Wat fijn dat het zo kan Wim. Wij zijn er door geïnspireerd. Vooral ook die camping on board plek. Nog nooit van gehoord. Lekker genieten met zijn tweetjes! Liefs Ed en Lion

Wim: Inderdaad heel fijn "camping on board". Je kunt je trouwens overigens vrij over de hele veerboot bewegen.

Name: Antonet

Message: Leuk weer om te lezen dat jullie op pad zijn. Zo zijn wij ook een beetje mee . Geniet ervan

Wim: Fijn. Doen we.

Vakantievoorbereidingen.    Zondag 26 september 2021.

We hadden van vorig jaar nog een voucher voor de Ferry van Italië naar Griekenland en weer terug.

Nu boeken we als we naar Griekenland gaan altijd de boot in januari/februari. Dit jaar startte toen net de chemo’s en waren we nog aan het verwerken wat er allemaal met ons gebeurde.

We boeken vroeg omdat je dan de meeste kans hebt op een “camping on board” plek. De caravan wordt dan op het elektrisch aangesloten en je kan dan lekker in je eigen bed slapen. Ook heb je dan vroegboekkorting. Altijd hebben we 30 % korting op de terugvaart en ouderdomskorting en de korting omdat we lid zijn van de ANWB. Maar dan blijft er alsnog een behoorlijk bedrag te betalen. Maar dit jaar natuurlijk niet, want we kunnen de voucher inwisselen. Alleen ja, we hebben geen idee hoe ik er in het najaar- we willen in september en oktober- voorsta.

Onze Eef is een fervente vakantieganger en zelf ook arts en met haar hebben we t er zo eens over. Ja, Griekenland daar wil ze zelf ook wel naartoe. Van het een komt het ander. Ze wil in haar herfstvakantie, laatste week oktober, ook wel met haar hele club invliegen. Camping Gythion Bay kent ook een heerlijk zwembad zodat je ook als de zee wat ruwer is heerlijk kunt zwemmen. En wij weten dat ze een paar appartementen hebben. Die staan niet op hun site, maar ja dat is het voordeel als je ergens bekend bent. Voordat zij boeken, regelen we eerst onze eigen overtocht. En we checken bij Sara, ons een na oudste kleinkind wanneer zij vakantie heeft. Als een kleinkind de eerste klas van het voortgezet onderwijs heeft afgerond kunnen ze met ons op pad. Sara heeft een week eerder vakantie dus dat komt goed uit. Dan kunnen we met haar van alles ondernemen. Ook dat gaat geregeld worden. Floor, haar moeder, belt om te melden dat het gelukt is en oh ja … hun hele gezin komt mee. In het zelfde appartement als haar zus.

Tja, Anne vind dat natuurlijk ook een goed plan, is nog niet afhankelijk van vakanties, dus die komt eind september dan al. Ook een week naar Gythion Bay, maar eerst ook nog een week naar Aginara met z’n prachtige huisjes aan het strand.

Fantastisch.  Wat een heerlijk idee. Een half jaar kunnen we er naar uit kijken. Wat een mooie vooruitzichten. Moet t natuurlijk wel een beetje meezitten met alles, maar goed, we hebben een goede annuleringsverzekering.

Wel jullie weten dat de chemo is aangeslagen en de hormoonspuit werkt, dus het plan kan uitgevoerd. Lekker op pad.

Wim.

(wordt vervolgd)

Name: Theun
Message: Mooi verhaal Wim, geniet ervan met zijn allen 

Wim: Dank je Theun, we gaan zeker een poging wagen. Komt vast goed.

Hij bestaat echt. En oh ja…..      donderdag 9 september 2021.

Ja, nooit had ik nog gedacht het mee te maken. En dan vind je het zomaar ineens op een camping in Rijnsburg. Wonderbaarlijk.

Het is steeds een crime om na toiletgebruik je handen na grondige wassing weer goed droog te krijgen. Thuis hangt er in de meeste toiletten een miniem handdoekje. De eerste bezoeker van het kleinste kamertje heeft geluk. Een totaal ongebruikt stuk textiel staat ter beschikking. Maar daarna is het behelpen. Je zoekt een droog stukje handdoek aan de bovenkant of de uiterste onderkant. Vaak is het maar half/half.

En dan de horeca, sportkantines, wegrestaurants, campings e.d.. Het prettigst is daar vaak nog de papieren handdoek. Als het apparaat waar ze inzitten tenminste bereid is wat papier af te staan.

En dan al die automatische luchtacrobaten waar een laf briesje verwarmde lucht uitkomt. Nooit zag ik iemand die daar z’n handen totaal droogde. Zoveel tijd wil niemand daaraan besteden. Dan die dingen waar je je handen in moet steken. Die schijnen tot de meest onhygiënische te behoren.

En dan opeens, zomaar op een camping in Rijnsburg, hangt daar het ultieme apparaat. Heel simpel rechthoekig. Heeft slecht 1 functie. Steek je je natte handen eronder, gaat het groene lampje branden en een forse straal warme lucht droogt in no time je handen en polsen, want het water verspreid zich door de kracht daar naar toe. Wat een ervaring. Het bestaat dus echt.

De naam van dit pracht apparaat:

 NEWLEC  Fast Dry Hand Dryer Automatic 1.6kW 116m3/hr Stainless Steel

Oh ja, de PSA waarde daalde van 117 naar 69, de bloedwaarden zijn ook weer 👌 en ik krijg eindelijk weer wat meer energie.

Wim

Name: Arné

Message: Leuk Wim! En herkenbaar, op de NEWLEC na…

Name: Gerry

Message: Haha! Wat een prachtige prima promotie!! En wat super fijn dat je je beter voelt!

Name: Joop

Message: Wim een fijn en positief bericht

De kapper.   Maandag 16 augustus 2021.

Maanden konden we niet bij de kapper terecht! Ieder zocht een eigen weg om het haar in fatsoen te houden. Dankzij de chemo had ik dat probleem niet, sterker, het haar viel uit. Dat is nu voorbij, het groeit weer.

Qua timing kwam het allemaal wel goed uit. Geen contact met anderen vanwege de verminderde weerstand, maar dus ook geen haargroei meer. 

Nu hebben kappers nooit veel aan me kunnen verdienen. Als kind werd een pot op het hoofd gezet en als puber liet ik het alleen maar groeien. En het grootste deel van mijn leven knipte Andrea mijn haar. Tot volle tevredenheid zeg ik er veiligheidshalve bij. Dus het komt niet door mij dat er ook maar één kapper in de bijstand moest vanwege mijn achterblijvende haargroei.

Vreemde gewaarwording hoor, dat verlies aan haar. Sta je een plas te doen en zie je opeens plukken haar voorbij komen. Het verdween ook op de raarste plaatsen. Mijn knieën opeens kaal! De kuiten haarvrij, maar de schenen dan weer niet. Baardje weg! Op mijn armen bleef het dan weer.

Maar nu dan opnieuw groei. Alsof je baby de eerste haren krijgt. Geweldig. Vol bewondering onderga je dit fenomeen. Ik bedoel, als volwassene krijg je toch nooit zomaar iets nieuws aan je lijf, toch? Het is een zichtbaar teken van herstel van het lichaam dat je goed kunt gebruiken. En zie, het groeit krachtiger dan ooit. Ook op plekken waar al geen haargroei meer was. En prachtig donkerblond ipv grijs! Vol trots kan ik deze nieuwe verworvenheid dan ook aan iedereen tonen! 

En dan is het zover. Na zeker een half jaar zonder knipbeurt zet Andrea de schaar er weer in en de tondeuse er op. Fantastisch en ontroerend. En nu waardeer je juist die plukken haar die er vanaf komen.

En was het niet  Bredero die zei: “ ’t Kan verkeren”.

Wim

Name: Arné

Message: Leuk verhaal Wim

Name: Paul en Annelies

Message: Zeker fantastisch, herstel, en emoties horen daar ook bij! Komen gauw naar je nieuwe coupe kijken! 😉

Name: Mieke

Message: T is altijd gedoe, de kapper. Maar je kunt er ook blij van zijn, dat blijkt maar weer. Fijn dat je lijf weer in ‘de productie modus’ staat!

Name: Frans

Message: Mooi dit lezen.

Name: Joop
Message: Wim wat heb je in jouw situatie dit mooi verwoord Merk dat jij geknipt bent voor dit soort verhaaltjes

Wim: Tikt ook lekkerder Joop.

Name: Gerry

Message: Het doet me stilstaan bij het feit hoe “normaal” je iets vindt als je gezond bent… Mooi om te lezen!

Ben je belazerd?!           Dinsdag 10 augustus.

Mijn laatste chemo is ondertussen 4 maand geleden. En ik zit nog volop in de naweeën.

Vocht in de benen/voeten, weer eens een opspelend spiertje, pijnlijke gewrichten, longinfarct, een steenpuist, moe, moe, 🥱. Ik kom er maar niet doorheen. Maar wist ik dat dan niet van te voren.  Mwah, ja en nee.

Voorop gesteld, ik doe weer steeds meer dingen. Alleen niet zo veel op een dag, rust veel. Maar ik wil zoveel meer.

Je eigen geest wil nog wel eens een loopje met je nemen. Pik alleen de positieve signalen op en negeer de ongewenste. In dit geval focus ik me op een extra levensverwachting van 2 jaar met behoud van kwaliteit. Dat is wat ik hoor. Dat die chemo’s ook bijwerkingen hebben negeer ik zoveel mogelijk. En dat het herstel maanden en maanden kan duren…..negeren!

Maar als die bijwerkingen er daadwerkelijk zijn voel je je belazerd, zwaar belazerd. Dit was toch niet de bedoeling, althans mijn bedoeling. 

Met het verstrijken van de tijd hoor en lees je ook steeds meer verhalen van lotgenoten. Ja, het kan nog jaren duren. Maar daar denk ik al weer “ kan”, hoeft dus niet. 

Ah, je houdt je dus steeds zelf weer voor de gek, want ja het moet allemaal natuurlijk wel goed gaan!

Maar goed mensen, ondertussen wel leuke dingen blijven doen. Heerlijk weer gekampeerd met wat kleinkinderen en dit weekend mijn broer en zussen op bezoek ( de eerste twee gerechten zijn al klaar), dan weer een paar dagen met nog wat nakomelingen op de camping. We blijven lekker bezig.

Zo belazerd is het gelukkig niet.

Wim

Name: Arné

Message: Wim. Je weet het elke keer prachtig te verwoorden, maar die levensverwachting van 2 jaar komt wel binnen 😗 Zoals zoveel dingen weet je dat ook niet zeker. Kan mogelijk ook 5 jaar zijn. Toch?

Wim: Arne, 3 mnd, 1/2 jaar, 2 jaar, 5 jaar. Pas achteraf is er met zekerheid iets te zeggen! 😅

Arné: Ik hoop nog 10 !!!

Name: Lion

Message: Wat ben je positief Wim! Petje af! Geniet van je familie! 😘

Wim:Doen we.

Name: Mieke

Message: Alle zonnestralen plukken, Wim! Da’s jou wel toevertrouwd. See you in Greece als er nog een boom te vinden is die nog rechtop staat daar.

Wim: Komt goed!☀️

Vakantietijd.   Zondag 1 augustus 2021.

Name: Floor
Message: Héérlijk🎉 Tot bijna, op de camping!

Verrassingen.   Zaterdag 17 juli 2021.

Verrast worden vind ik meest een stuk aangenamer dan slachtoffer van een complot te zijn.

Eerst was iets er niet en dan zonder dat je er weet van had is het er wel. Je bent verrast.

Een goed voorbeeld, wat mij betreft, leverden onze kinderen. We waren tgv ons 45-jarig huwelijk in Westkapelle. We hadden een deel van de oude marechaussekazerne voor een lang weekeinde afgehuurd. Alle kinderen en kleinkinderen pasten er samen met ons in. Wat een feest. Na 1 ½ jaar weer met z’n allen samen. En allemaal genoten we er volop van.

Op dag twee hadden we ons allen voor het ontbijt verzameld. Andrea en ik zaten zo’n beetje aan de kop van de oneindig lange ontbijttafel. En opeens was daar een cadeau. Een boek. En wat voor boek.

Alle kinderen, broers en zussen van ons, oude , nieuwe, verre vrienden hadden een bijdrage geleverd. Naast ontroerende teksten ook foto’s uit een ver verleden die we nog nooit gezien hadden.

Ja, tranen met tuiten was het gevolg. Nooit hadden we dit kunnen bedenken. En… van niemand hadden we ook maar iets gehoord….. Een complete verrassing.

Nu was dit feestweekeinde een paar dagen na de feitelijke trouwdag en op die dag ontvingen we opmerkelijk veel felicitaties. Verrassend. Achteraf was de verklaring simpel. Door alle schrijfsels wist iedereen ook weer onze trouwdatum.

Dit is wel zo’n verrassing die van harte welkom is. Beter dan onaangenaam verrast te worden door bijvoorbeeld zo’n blauwe enveloppe. 

Wim

Name: Sonja

Message: Wat mooi hè

Wim: Absoluut!

                                             
Complot.    Woensdag 7 juli 2021.

Slachtoffer van een complot. Hoe kon ik het zover laten komen? Waarom had ik niets door?

En Andrea werkte samen met de samenzweerders!

Het is bijna 18 jaar geleden dat ik ook al eens “slachtoffer”  werd van een complot waarbij mijn gezin samenwerkte door een plan op te zetten om mij op mijn verjaardag te verrassen. 

Het was een prachtige kraakheldere zondag. Zonder verdere tekst of uitleg moest ik achter in onze eigen auto plaatsnemen zonder dat ik wist waar we naar toe gingen. Nooit voelde ik me zo onzeker als tijdens die rit. Altijd zelf in “control”. De touwtjes zelf in handen, of minimaal denkend dat ik die in handen heb. De rit voerde over de A1 naar Apeldoorn. We stopten bij het vliegveldje. Hu….ja…..wat gaan we doen? 

Het bleek een proefles vliegen. Ik was, naar bleek, iets te enthousiast geweest over het werk van de “Flying doctors” en ik schijn beweerd te hebben dat ik dat ook wel wilde. 

In werkelijkheid heb ik hoogtevrees en deed ik het bijna in mijn broek. Afijn, ik hield me groot en onderging mijn proefvlucht. De rest van de dag bracht ik met de complottiers naar volle tevredenheid door. Een dag om nooit te vergeten.

En nu overkwam het me weer. Er wordt aangebeld en daar komen de vrienden van de eetclub één voor één binnen. Op zich al een verrassing want ik was me van geen afspraak bewust. Wat leuk dat jullie er zijn! Nah, laten we maar lekker achter het huis onder de overkapping gaan zitten. Dat idee omarmden ze net iets te enthousiast, mmm….wat is hier aan de hand?

En daar komt hun tafelbarbecue tevoorschijn en ontvouwt hun plan zich. Alle ingrediënten voor een geslaagde barbecue hebben ze bij zich. Van een heerlijk wijntje, naar het onmisbare stokbrood en heerlijke te barbecueën hapjes. 

F A N T A S T I S C H. 

En Andrea wist al die tijd wat er zou gebeuren en heeft alles voor me verborgen weten te houden.

Het werd een onvergetelijke barbecue en weer het eerste samenzijn van deze kookclub sinds de vorige zomer.

Maar goed zo’n complot als deze mag, wat mij betreft, elke week in elkaar gestoken.

Wim.

Name: Arné
Message: Geen idee wie dat zijn, maar een leuk verhaal 😂

Wim:😂😘

Name: Sonja
Message: Zo fijn

Name: Kim
Message: Leuk verhaal weer Wim! En ook leuke samenzweerder😃

Wim: Zeker😎

Name: Anja Banken-Rijckenberg
Message: Fantastisch om deze mensen om jullie heen te hebben! Geniet ervan samen! Ik denk veel aan jullie!

Wim: Kan slechter.😉

Name: Ed en Lion

Message: Hoi Wim, Verrassingen zijn geweldig! Even out of control. Je laten verwennen en genieten maar! Het is je zeker gegund. Liefs van ons

Wim: Dank. Het laten verwennen is goed gelukt!

Balans.    Donderdag 1 juli 2021.

Af en toe eens kijken hoe je ervoor staat. Dat doen we nu zeker na de reeks chemo’s van de afgelopen maanden. Van januari tot juni in de chemostand. Wat is er bereikt, is de chemo eigenlijk wel aangeslagen, wat zijn de vooruitzichten en dan weer op zoek naar een nieuwe balans.

Natuurlijk waren we super nieuwsgierig naar de uitslagen van de scans en de bloedwaarden. Onze oncoloog komt meestal direct ter zake en dat was nu niet anders.

-        Voor het aanslaan van een kuur is, in mijn geval, de maatstaf  dat de omvang van de lymfeklieren in ieder geval 30 % is afgenomen. En dat is precies het geval. Dus de kuur is aangeslagen, maar niet meer dan dat.

-        De PSA is naar 117 gedaald. Tijdens de kuur stond de waarde lange tijd rond de 350. Uiteindelijk toch gedaald. En hoe lager, hoe beter.

-        De botten veranderen van structuur oiv de medicijnen en zijn sterker geworden.

-        De HB waarde - aantal rode bloedlichaampjes- is nu 8,4 en dat is zo goed als normaal. Mijn afweer is daarmee weer op peil.

-        Met de bloedverdunners die ik nu neem is het gevaar voor een nieuwe longinfarct of longembolie weg. 

-        De prednison die ik nu nog gebruik wordt nu in 3 weken afgebouwd.

-        Ik mag weer iets meer tillen. Maar blijven uitkijken. Geen extreme dingen tillen. Nog niet tennissen.

-        Naar verwachting verdwijnen de bijwerkingen van de chemo’s na een aantal weken tot maanden. 

-        Mijn exacte vooruitzichten zijn moeilijk in te schatten. In juli krijg ik weer een hormoonspuit - ik kreeg direct al de hoogste dosis – en daar doen we het voorlopig mee.

-        Elke drie maanden worden de bloedwaarden weer gemeten. Verslechtering  kan na drie maanden maar ook pas na 5 jaar optreden. 

-        Naar de toekomst toe zijn er nog wel behandelingsopties. Er passeerden wel een aantal, maar het is te vroeg om daar op vooruit te lopen. Eerst maar eens kijken hoe lang ik profijt heb van de hormoonspuit. Daar heb ik iig het volste vertrouwen in.

-        De vakantieplannen die we hebben begroet de oncoloog vreugdevol. Geniet vooral! Zo konden we goed met haar bespreken wat we in geval van nood kunnen doen. Fijn!

En ja, nu naar een nieuwe balans. Na al die maanden chemo, waar je je leven op afstemt, gaan we proberen ons “gewone” leven weer op te pakken. Met om de 3 maanden een piek waar de bloedwaarden bepalen hoe het verder gaat. Niet ons leven daardoor laten bepalen, maar gewoon nemen zoals het is. Je kunt wel iets doen aan hoe je leeft, maar de waardes zijn niet door mij te beïnvloeden. 

We gaan het zien. Af en toe zal mijn prostaatkanker nog wel in mijn verhalen voorbijkomen dan wel een rol spelen, maar ze zijn voorlopig – kan me niet lang genoeg duren- niet meer het hoofdonderwerp. Tijd voor wat anders.

Wim

Name: Kirsten Postma
Message: Wat fijn voor jullie om dit te lezen! 🍀

Wim: Het is wat het is. Hier doen we t mee. Zie dat je zelf ook zo gezond mogelijk blijft!

Name: Mieke
Message: Het lijkt te lukken Wim! We kunnen niet wachten jullie in Griekenland even te zien. Groeten ook aan Andrea.

Wim: Tot in Griekenland

Name: Jos en Gerry
Message: Er spreekt rust, moed en vertrouwen uit je bericht! Ga voor een mooie zomer, lieverds!!

Wim: Doen we. En wie weet hebben we allemaal wel een mooie zomer!

Name: Ronald
Message: Prima instelling Wim🙏, het universum mag weer wat liever voor je zijn💪
Wim: Alle beetjes helpen Ronald!

Name: Alda Jansen
Message: Wim, had via Janine al het een en ander gehoord, maar dit zijn goede berichten.
Hoop dat jullie nu een tijd krijgen van genieten en dat dat ook langere tijd het geval zal mogen zijn.
Alvast goede reis neem ik aan!
Groetjes ook aan Andrea
Wim: Jouw hoop is de onze. Houdt je goed. En dat t in de hele familie allemaal maar een beetje goed mag uitpakken.

Name: Paul en Annelies
Message: Wat ontzettend fijn deze positieve berichten te horen. Fijn om de draad van het “ normalere “ leven weer op te kunnen pakken. Maak het leven samen leuk, en geniet ervan! Mooi om ook fijne vakantie plannen te hebben in Griekenland!
Wim: Dank en tot snel!

Name: Ed en Lion

Message: Wat fijn om te horen Wim! Mooi datje zo positief bent en je nu gaat richten op de leuke dingen zoals vakantie. Wij sturen jullie veel positieve energie en lekker genieten. Liefs.

Wim: Dank!

Vliedbergen.    Woensdag 16 juni 2021

Wat een heerlijke week brachten we in Zeeland door. Prachtig weer natuurlijk. Mooi feestje van mijn zusje ook, en vooral lekker kamperen en gewoon wat fietsen of wandelen. Maar wat we ons daar steeds maar weer afvroegen. Wat zijn dat voor groene punten in dat Walcherense landschap.

Hoewel, t werd nog even spannend. Zaterdagmorgen zouden we vertrekken en vrijdagavond krijgen we nog een mailtje van de eigenaren van de minicamping waar we gereserveerd hadden. “ Ja, het heeft hier zo hard en veel geregend. Alles staat blank, de drainage kan het niet aan. We bellen morgenochtend wel of jullie kunnen komen”. Ok, niets verbaasd ons meer, dus we wachten het rustig af. We hebben alles ingepakt, de eitjes voor de onderwegbroodjes zijn gebakken. En….het zal toch echt wel doorgaan, de weersverwachting is ronduit goed. Droog en later zon erbij. Gepland vertrek 10.00 uur. 

Om 9.30 belt een opgeluchte eigenaresse. Alles was nu ok en we konden vertrekken. Aangezien ik nog vol met morfine zat reed Andrea. Perfect. Het rare is: met morfine had ik nergens pijn, is ook de bedoeling, maar had ik ook weer meer energie en geen last meer van de bijwerkingen van de laatste chemo. Erg prettig moet ik zeggen. 

Afijn na 4 uur rijden, op de heerlijke minicamping beland. Geen druppel regen meer gehad en een hele week vrijwel alleen maar zonneschijn en aangename Nederlandse kustzomertemperatuur.

Ja, wij vinden het campingleven uiterst aangenaam. Mooi overzichtelijk, alles bij de hand en ff weg van alle dagelijkse dingen. En voor nu natuurlijk ook weer eens met z’n tweeën er op uit. Heerlijk.

Vanaf maandag was ik van de morfine af en helaas, alle bijwerkingen van de chemo waren weer terug. Maar goed vanaf die dag weer wat kunnen bouwen aan de conditie. Op vrijdag waren mijn jongste zus en broer ook in Westkapelle en aten we heerlijk bij de Bombaai, de lokale strandtent. Die baai is te danken aan de geallieerden die in 1943 al bombarderend die baai schiepen. En op zaterdag natuurlijk een heerlijk feestje tgv het 40 jarig huwelijk van mijn oudste zus en zwager. Fantastisch om de familie weer eens te zien en te spreken.

Maar ja, die groene punten in dat landschap. We bleven ons maar afvragen wat dat nu was!

En dan is Wikipedia toch wel weer een uitkomst. Ik zal het vertellen in mijn eigen woorden.

Het zijn vliedbergen. Ontstaan in de tijd, 12e – 14e eeuw, dat iedereen het zelf nog uit moest zoeken. Er was geen centraal gezag. Er werd dus schijnbaar heel wat afgeknokt voor een stukkie land. Om zich beter te kunnen verdedigen bouwden sommige landeigenaren zgn. mottekastelen. Er werd een heuvel op een al bestaande terp gebouwd. Het zand rondom werd afgegraven en dan hebben we, zoals we van onze zelfgebouwde zandkastelen weten, meteen een gracht. Bovenop die heuvel maakten ze een rond plateau waar ze een eenvoudig houten kasteel op maakten met eromheen een schutting van palen, een palissaderij. Simpel en goedkoop.

Originele mottekastelen zijn er niet meer. In Oostkapelle  is nog wel een reconstructie te bewonderen. 

Zo werd het toch nog een leerzame week.

Wim

Name: Arné
Message: Leuk en onderhoudend verhaal Wim! Best wel genieten zo te lezen. Nu nog stappen maken met je conditie…

Name: Sonja

Message: Zo fijn dat jullie dr konden zijn.😘

Name: T&F
Message: Hi Wim en Andrea,
Fijn dat een vakantietje in Zeeland lukt. Leuk verhaal over de vliedbergen. Komen al een jaar of 5 op Walcheren, dus kennen het verhaal. Hebben al op verschillende minicampings gestaan. Op welke staan/stonden jullie? Wij staan momenteel op de Kloostertuincamping bij Zoutelande.
Hartelijk groetjes van ons,
T&F.

Wim: Minicamping Boudewijnskerke. Een aanrader, maar al snel volgeboekt.

Name: Lion
Message: Knap dat het gelukt is om te genieten in Zeeland! Daar krijg je zoveel positieve energie van! 🥰🤩😘

Een longembolie, een wasmachine en een longinfarct 2.  Woensdag 9 juni 2021

Een ribbreuk leek hem niet de juiste conclusie. Een longembolie of een acute ontsteking leken hem meer voor de hand liggend. Waarbij gezien de goede saturatie en een geruststellend kloppend hart die ontsteking hem het meest voor de hand liggend leek. Ik kon zo door naar ons “ziekenhuis” voor bloedafname en röntgenfoto’s. De dienstdoende arts stelde me gelijk gerust. Er was wel een oude breuk te zien, maar zeker geen nieuwe. Opgelucht weer naar huis dus.

Gelijk de kinderen en familie gerustgesteld. Niets schokkends, alleen nog ff de bloedwaardes afwachten. Huisarts belt alleen bij ernstige afwijkingen. En ondertussen maar weer verder met de kampeervoorbereidingen en andere laatste afspraken afhandelen. Andrea nog even naar de huisarts en nog een bloemetje bezorgen! Dat soort dingen.

Het tijdslot voor het bezorgen van de wasmachine was ondertussen lekker ruim. Van 8.45 uur tot 22.00 uur op vrijdag. Ok, planning klopt nog steeds.

Maar dan toch die huisarts. Bloedwaardes wijken ernstig af. Hij overlegde ondertussen met mijn oncoloog. Snel naar de spoedeisende hulp in Enschede. Alleen, Andrea was ff niet te bereiken, en eigenlijk niets vermoedend meldde ik me. 5 Uur bleef ik daar uiteindelijk, waarvan 4.30 uur wachtend. Gelukkig werd Andrea door Charles naar Enschede gebracht. Als je met ’n tweeën bent is alles toch wat makkelijker.

Afijn weer bloed aftappen, bloeddruk en hartslag meten, saturatie weer in beeld en dan tenslotte een ct scan van de longen. Nog maar weer eens een infuus, nu in de bovenkant van mijn hand, de rest was al beurs geprikt. En dan het lange wachten tot er een plekje was om de ct scan te maken.

De verdenking: Toch een longembolie. Gezien leeftijd en kankerachtergrond zou dat zomaar kunnen.

Tijd voor de scan. Koude contrastvloeistof in de infuus en daar gaat die. Adem in, adem uit, adem vasthouden. 1,2, 3 x en klaar is die weer.

Dan weer wachten op de uitslag. En ja hoor, niet alleen een longembolie – propjes in de vaten- maar ook een longinfarct – stukje long afgestorven-. Vooral die infarct schijnt de heftige pijn  te veroorzaken. 

Gelukkig geen grote proppen en gezien de goede saturatie hoeft de infarct geen grote invloed op mijn ademhaling te hebben.

Met een gevoel van opluchting en voor de avond en volgende morgen bloedverdunners, gaan we huiswaarts. Tegen de pijn houd ik morfine. Na een paar dagen weer afbouwen en over naar reguliere middelen als paracetamol.

Het blijkt, by the way, sinds 2018, verboden met morfine in het lijf een auto te besturen. Ok, wist het niet. Maar gelukkig rijdt Andrea nu. Om 22.00 uur thuis. Ff lekker wat eten, bellen met Portugal en dan afschakelen en naar bed.

Voor het eerst sinds tijden slapen we uit tot ff na achten. Zo wat een dag was dat gisteren. Maar alles lijkt weer onder controle.

En de wasmachine, die kwam op tijd. En bewonderend luisteren we naar de stilte die bij het wassen geproduceerd wordt. Hij draait en draait en draait……🥱🥱🥱Morgen op pad met de caravan……Eindelijk.

Wim

Name: Gerry
Message: Mooie dagen met rust en geluk gewenst!!

Name: Annelies
Message: Heftig allemaal! Spannend. Maar nu genieten van het kamperen met dit prachtige zonnige weer. 

Name: Jan Gordon
Message: Wim, Andrea,
Jullie krijgen alsmaar meer voor de kiezen. Probeer het beetje bij beetje te verstouwen. We hopen dat jullie wat kunnen genieten met de caravan.
Hartelijke groeten, Ans en Jan

Name: Ans

Message: Het zit je niet mee Wim, maar hopelijk kunnen jullie de komende weken genieten van de trip met de caravan! 😀👍

Groetjes ook van Albert

Name: Mieke

Message: Fijne campeer Wim & Andrea en even bijkomen jullie. Wat een schokkend nieuws Wim, pfff! Hoop dat je snel opknapt😘

Name: Roel en antonet
Message: Jeetje, wat een verhaal. Geniet van het kamperen . Hopelijk even wat rust 😘

Name: Jannie en theo
Message: Hallo Wim en Andrea
Gelukkig is de rust na een paar hectische dagen weer teruggekeerd en kunnen jullie nu genieten van een fijne tijd op de camping!!
En laat ons niet weer zo schrikken hè!!😀😀

Name: Jetske
Message: Heftig nieuws Wim, wel duidelijkheid, en weten wat er aan de hand is. Hoop dat jullie een fijne kampeertrip tegemoet gaan, met wat rust en ontspanning! 

Een longembolie, een wasmachine en een longinfarct 1.  Zondag 6 juni 2021

We zagen het al een half jaar aankomen. Hij liep al die tijd op z’n laatste benen. Dat heb je bij die mechanische meuk. Al snel is het niet meer, tegen billijke kosten, te repareren en wordt geadviseerd een nieuwe te kopen. Alhoewel geen machine heb ook ik mijn langste tijd gehad. Maar het menselijk lichaam is wat minder voorspelbaar.

Ga maar na. Woensdag was het zo ver. De was kwam er met een vieze streep weer uit. Dat deed de deur dicht. Het kwam nog bij  het angstwekkend geraas dat de helse machine bij het centrifugeren al een tijdje maakte. Er komt een nieuwe!t

Toen afgelopen najaar de eerste tekenen van het naderend afscheid zich aandienden had ik voor de zekerheid vast een nieuwe uitgezocht, zodat met één druk op de knop de bestelling de deur uit kon. Daar stopt dan ook gelijk al de vergelijking met mijn eigen aangekondigde vertrek. Je kunt op knoppen drukken wat je wilt, er komt geen gelijkwaardig product voor in de plaats. ( En dat is maar goed ook, hoor ik jullie denken!)

Maar met mijn ziekte heeft men goede resultaten met het kwalitatief verlengen van het leven.

Dinsdagavond kreeg ik overigens een pijntje aan mijn rechterzijde. Het leek wel een spiertje dat dwars lag. Door bij het slapen op mijn linkerzijde te gaan liggen vermeed ik de pijn en had gelukkig nog een redelijk goede nacht.

Woensdag was eigenlijk best nog een productieve dag. Terwijl Ineke en René ( heerlijk die onbetaalbare hulp) de laatste bomen bevrijdden van hun verstikkende klimop kon ik mooi het gras weer biodivers maaien. René trok de machine aan en leegde elke keer de opvangbak. Perfect.

Ondertussen probeerde ik verschillende pijnstillers uit om dat “spiertje” onder controle te krijgen. Paracetamol,ibuprofen, diclofinac. Die hielpen allemaal wat, maar niet volledig. Maar ik had nog altijd morfine achter de hand. Elke keer als ik die, het afgelopen half jaar, nodig had, kon ik weer snel afbouwen. Dus ik had nog een voorraadje.

Woensdag aan het eind van de middag waren de juryleden eruit. Inderdaad, de eerste keuze werd vanwege voortschrijdend inzicht verworpen. Alle huidige voorkeuren waren ingevoerd en kon het 8 kilo per wasbeurt verwerkende monster besteld. Een machine die ook de voorkeur van de sociale diensten heeft. De betrouwbaarheid wordt door hun cliënten alom geprezen.

Maar ja, het zijn toch weer van die keuzes die best ingrijpend kunnen zijn en ik was er dan ook al een paar dagen beroerd van. Alle energie leek met die keuze uit mijn lijf verdwenen.

Woensdagavond meldde onze leverancier dat ze vrijdag de wasmachine kwamen brengen. Ze zouden hem ook installeren en de verpakking namen ze weer mee. Net als de oude machine.

Prima qua planning, zaterdag gingen we immers weer voor het eerst sinds tijden met z’n twee met de caravan op pad.

Misschien weten jullie het nog, maar woensdag was het heerlijk warm weer. Toen Andrea ’s avonds dan ook voorstelde nog even heerlijk van die warmte buiten te genieten kon ik het niet meer dan volledig met haar eens zijn. Maar plots bij het opstaan om naar buiten te gaan, ging elke teug adem die ik wilde halen vergezeld van een schreeuwende pijn. Wat ik ook deed, ik kreeg mijn ademhaling niet onder controle en daarmee bleven de pijnscheuten. Wel maar vast een morfine pil er in gegooid. Ondertussen belde Andrea de huisartsenpost. Ze besloot dat het levensbedreigend was en drong zo redelijk snel door tot onze hulpdienst en binnen een uur was de dienstdoende huisarts ter plekke.

Zijn conclusie: een ribbreuk. En morgenochtend melden bij je eigen huisarts.

Heel zachtjes en gecontroleerd adem halend, minste pijn, en met nog wat morfine konden we tenslotte naar de koesterkooi om het vermoeide lijf wat rust te gunnen. 

Maar ja, onze huisarts heeft ook zo zijn professionele bijzonderheden en hij zette grote vraagtekens bij de conclusie van zijn collega………….   (wordt vervolgd)

Wim

Name: Theo en jannie

Message: He bah..

Name: Gerry
Message: Joh! Gezien de titel van deze blog, vrees ik dat dit niet alles is... 🍀🍀🍀

Name: Mieke
Message: Oei Wim, sterkte🙏

Name: Lion
Message: Wat een verhaal! Je kunt het zo prachtig beschrijven, maar de inhoud is verschrikkelijk. Heel veel sterkte!

Name: Kirsten
Message: Sterkte Wim! 

Biodiversiteit.    Vrijdag 28 mei 2021.

Langzaam ontwaak ik uit mijn middagdutje. Ik volg zoveel mogelijk de nieuwe chemo leefstijl en die legt van 13.00 – 15.00 uur rust op. Maar het is pas 14.00 uur. 

Buiten hoor ik een grasmaaier. En dan zie ik mijn buurman. Hij loopt langs het raam, in de voortuin. Hij maait ons gras. HIJ MAAIT ONS GRAS, ALARM!  ………..

Mijn buurman en jullie weten niet dat onze ideeën over het grasperk in onze voortuin verandert zijn. Tijdens gesprekken met onze jongste dochter over het realiseren van meer biodiversiteit in de tuin kwamen we tot het besluit dat in onze voortuin toe te passen. Op 4 plekken in ons grasperk geen onderhoud meer plegen en de natuur z’n gang laten gaan ( hebben we zelf ook minder werk 😉!). Bloemetjes en bijtjes blij, wij blij, iedereen blij.

Maar onze buurman kijkt toch heel anders naar ons grasperk. Hé, Wim heeft de voortuin maar gedeeltelijk gemaaid. Hij kan het niet meer aan. Ik ga helpen. Ik zal die hele voortuin is ff helemaal maaien. Zo gezegd, zo gedaan. En zo werd ik dus die bewuste zaterdagmiddag wakker en zag de buurman langs lopen.

Eindelijk goed wakker ben ik de buurman eerst maar eens van harte gaan bedanken. Het is precies de hulp die je graag wilt. Gewoon, je ziet dat iemand hulp nodig heeft en je doet het gewoon. Ja, ik vind dat fantastisch. Maar ja, hij heeft geen weet van onze kakelverse biodiverse ideetjes. Dus uitgelegd wat we willen en hem nogmaals bedankt! Geen idee wat die er van dacht, maar ik zou zoiets denken als, “Doe je eens wat en is het weer niet goed!”

Ondertussen groeit alles weer zoals we in gedachte hadden, het was immers groeizaam weer de afgelopen tijd.

Benieuwd of er in de komende tijd in de buurt meer biodiverse tuintjes verschijnen.

Wim

Name: Elly Reimerink
Message: Ligt er puik bij Wim! 👌👏

Name: Loes
Message: Mooi verhaal Wim!😊

Name: Annelies

Message: Heel lief , de hulp van de buurman, maar wellicht had hij beter eerst kunnen informeren bij jullie. 🤣

Name: Lion

Message: Goed bezig Wim! En wat een lieve buurman!

Bijwerkingen.        Vrijdag 14 mei 2021

Klaar met de chemo’s. In afwachting van de ct scans, de laatste bloedwaarden en de afspraak met dr. Wymenga, dat wordt half juni, om het resultaat en het toekomstig beleid te bespreken even tijd om eens alle bijwerkingen

die ik ondervond door te nemen. Een aantal was natuurlijk “beloofd” en die besprak ik ook al eerder, maar ik ondervond aanzienlijk meer bijwerkingen. Dat verschilt nogal van persoon tot persoon en is dus niet perse representatief. Maar, als je ooit in aanmerking komt voor zo’n chemokuur, is het goed om er kennis van te nemen.

- Haarverlies was aangekondigd.

Dat valt me uiteindelijk een soort van mee. Op mijn hoofd behoud ik een donslaagje. Armhaar is grotendeels gebleven. Beenhaar half weg. Geen okselhaar meer. Wenkbrauwen gebleven.

- Verminderde weerstand.

Letterlijk aan den lijve ondervonden. Bij de 5e chemo kwam het infuus in eerste instantie naast de ader en kwam er toch iets vuil naar binnen waardoor die plek ontstoken raakte. Niet heel ernstig, maar waar ik normaal gesproken niet of nauwelijks blauwe plekken vertoon, ontstond nu een fel oplichtend rode plek. Mijn strijdkrachten, de bloedlichaampjes, gaven even niet thuis. Mijn weerstand was afgebroken. Pas na een paar weken werden er weer voldoende bloedlichaampjes aangemaakt en verdween de ontstoken plek.

- Tintelingen in vingertoppen.

Daar moest ik zeker voor oppassen. Als dat zou optreden moest ik gelijk waarschuwen, dan kon de dosering aangepast. Pas bij de 5e chemo begreep ik wat dat zijn, tintelingen. Ik kreeg ze namelijk in de top van mijn duimen en wijsvingers. Het is het gevoel van speldenprikken terwijl je handen gewoon in ruststand staan en niets aanraken. Tot die tijd waren ze wel gevoelig. Gelukkig zijn die tintelingen nu weer verdwenen.

- Misselijkheid.

Er was niet specifiek voor gewaarschuwd, maar ik kende wel de verhalen over kotsmisselijke mensen die chemo hadden. Dat las je al in Turks fruit. Olga had er nogal last van.
Vanaf de derde chemo kreeg ik er ook last van. Eerst een paar dagen, bij de 4e al ruim een week en bij de 5e eerst een dag of 10, waarbij ook een dag waarbij alle uitgangen ingeschakeld werden, en nog weer een tweede extra periode waarbij een milde misselijkheid de dagen vult. Daar zit ik nu nog in en moet dus nog herstellen.

- Smaak.

Daar had ik t al uitgebreid over. Nu bij de 5e chemo kreeg ik na een dag of 10 de smaak terug. Maar helaas maar voor twee hele mooie dagen. Met de tweede misselijkheidsperiode verdween ook de smaak weer voor een deel.

- Mond.

Naast het goed in de purol houden van de lippen, ik gebruikte een heel blikje,  zag je dat je tong helemaal wit ging uitslaan. Op het hoogtepunt werd die ook helemaal ruw. Gelukkig herstelt dat steeds,  maar ook nu in de laatste misselijkheidsperiode slaat die weer wit uit.

- Pijn in de rug en verdoving mond.

Vanaf chemo 1 aflopende pijn bij de breuk in de 4e lendewervel. Het gevoel bij de mond of je tandarts er een paar verdovingen heeft geplaatst is de hele periode gebleven.

- Vingernagels.

De nagels kregen een vies bruinig kleurtje, alsof je je handen niet gewassen hebt. De nagelriemen wijken en er ontstaan een soort jaarringen op je nagels. Voor elke chemo 1. Op de foto zie je dat.

- Minder energie / kortademig

Tot en met de derde chemo herstelde ik steeds goed voordat het nieuwe infuus in mijn arm werd gezet. Voor de 4e lukte dat net, maar voor de 5e lukte dat niet. Ondanks het steeds actief blijven, het fietsen en vooral lopen lukte dat niet. En dan wordt duidelijk wat ze met het stapelen van de effecten van de chemo’s bedoelen. Die waren na de 5e gewoon het heftigst. Weinig energie, snel buiten adem en kortademig. Daar ben ik voorlopig wel een paar maand mee bezig om dat weer op peil te krijgen. Was trouwens van te voren ook aangekondigd, maar nu begrijp ik dat pas.

- Benen.

Het begon met wat zware benen na de derde chemo. Vervolgens na elke volgende chemo werden ze steeds zwaarder. Daar kwam dan nog een pijnlijke knie bij. Alsof die op slot zat. Vervolgens werd ik op een ochtend wakker met het gevoel dat ik kramp in de rechterkuit had gehad. Dat krampgevoel werd permanent. De linker wilde vervolgens niet achterblijven en ging ook maar in een blijvende krampmodus.
Door de prednison die ik de afgelopen maanden slikte hield ik veel vocht vast en kreeg lekker opgezette handen en benen. 

Onder mijn voeten kreeg ik tenslotte een soort kussentjes. Een heel apart gevoel. Het verdween elke keer ook wel weer, maar het blijft een apart gevoel.

- Gewicht.

Ja, bij chemo 4 en 5 enorme gewichtsverschillen. Als de smaak er was kwam er zo maar 9 kilo bij en  in tijden van misselijkheid vloog er zo weer weer 8 kilo vanaf. Gewoon maar nemen zoals het is. Nu ook wat dit betreft maar weer terug naar normaal.

Gelukkig  heeft mijn humeur er nauwelijks onder geleden en bleven we actief. Zo zijn we er, ondanks alles, toch al weer met de caravan een paar dagen op uit geweest. Samen met kinderen en kleinkinderen. Heerlijk!
En nu we gevaccineerd zijn en niet meer te maken hebben met verminderde weerstand vanwege de chemo’s, kunnen we langzamerhand weer mensen gaan ontvangen en zelf ook weer wat meer “onder de mensen”.

In afwachting van de scans en de bespreking van het eindresultaat ga ik aan de slag met een gespecialiseerde oncologische fysiotherapeut om weer een beetje op gang te komen.

Mijn voorlopige eindconclusie over de hele chemokuur is dat het, ondanks alle bijwerkingen, wat mij  betreft te doen was. En ja, als het nodig is, doe ik t zo weer. Maar nu voorlopig niet. Ik wil, als het ff kan, de komende tijd even niets met het medisch circuit van doen hebben en samen met iedereen weer “normaal” leven.

Wim

Name: Ineke

Message: Bedankt. Hopenlijk een lange tijd zonder medisch circuit. Dank voor het opschrijven en echt een zegen dat je humeur en het genieten van het leven blijft. ♥️

Wim: 😘

Name: Annelies

Message: Dank voor het delen van je chemo traject. Je hebt het hartstikke goed gedaan. Het is niet niks. En wij hopen natuurlijk ook dat je voorlopig uit het medisch circuit blijft. Hou vol, en hopelijk een rap goed herstel, en terug naar een “normaal “ leven. 😘🍀

Wim:😘

Name: Jos en Gerry

Message: Heel veel dank voor het delen van je ervaringen. We hebben ze met stijgend respect mogen lezen. Hopelijk komen nu de mooiere dingen in het leven terug. Liefs!

Wim: 😘

Name: Elly
Message: Respect Wim, wat een mega zwaar traject! We gaan elkaar héél binnenkort zien en we hopen zooo dat het medische circuit even achter je ligt 🌹💪👏😘 liefs Ben&Elly.

Wim:😘

Name: Joyce
Message: ❤

Wim:😘

Name: Jacky
Message: Rustig aan Wim en even bijkomen van alles. Succes en liefs van hier.

Wim: Leuk om jullie via de foto’s van Marinus weer te zien. Wat groeit Harvey snel. Lijkt wel op Luka.😘

Name: Sonja
Message: Wat een bizarre bijwerkingen, wat knap met een goed humeur. Zo 🤞🤞🤞 voor een goed resultaat. Voor nu maar mooi opknappen . Liefs voor jullie.

Wim: Ja, sommige echt bizar.😘

Name: Kirsten Postma

Message: Hoi wim, ik wilde je net eens even weer appen en kwam toen op je site terecht. Heftige periode voor je/jullie, maar hopelijk gaat het weer steeds beter met je. Sterkte met alles! Gr Kirsten

Wim:😘

Name: Maria en Harrie Mensink
Message: Dank voor je uitgebreide update.Tja, heftig allemaal.
Met respect hebben we je indrukwekkende verhaal gelezen.
Maar nu de blik vooruit op een mooie zomer; die heb je/ hebben jullie van harte verdiend.
Lieve groet, Harrie en Maria 

Wim:😘

Name: Loes van Vugt
Message: Fijn dat je alles zo uitvoerig beschrijft zodat ik me enigszins kan voorstellen hoe het is. Afschuwelijk maar de manier waarop jij er mee omgaat is bewonderenswaardig. Hopenlijk vinden ze tijdig betere medicijnen!🥸

Wim: D’r zijn voorlopig nog wel wat opties. We gaan t zien! 😘

Zaterdag 1 mei 2021

Tekst: Mark Haayema

Tekeningen: Fiep Westendorp

Later!

Als je droomt over later

over als je groter bent,

ben je dan een schooljuffrouw,

een piloot of een agent?

Dans je als de beste

in het roze bij een ballet,

of ben je dan een superheld

die alle mensen redt?

Maar als je weet dat later

voor jou niet meer bestaat,

waar ga je dan van dromen,

want is later dan te laat?

Als je been niet meer wil lopen

en je handen zijn zo moe

als je mond nog wel wil praten

maar die weet alleen niet hoe,

droom je hele leven

ook al lijkt het soms te kort.

Want ergens is een later

waar jouw droom een waarheid wordt.

Groetjes Wim

Name: Gerry
Message: 💝

Name: Janine

Message: En ja, het is zo waar,dus dromen maar

Name: Annelies

Message: ❤️ 😘

Eet smakelijk 2!      woensdag 21 april 2021           

Dan is het toch zover. De smaak is terug en ik heb weer een week of twee om favoriete gerechten tot me te nemen. Maar wat eet je dan als je mag kiezen?

Dat is dus best nog wel een puzzel. De seizoensgebonden heerlijkheden verdwijnen namelijk al uit de schappen. Denk aan boerenkool. Maar we hebben nog een portie overgebleven zuurkoolstampot in de vriezer en dat behoort tot mijn favorieten. Makkelijk en lekker. Das de eerste van de pakweg 14. Eerst maar eens een lijstje maken:

-        Zuurkool dus, graag met uitgebakken spek en de jus daarvan over de stamppot.

Er is niet genoeg voor 2, Andrea wil nog een keer spruitjes. Haar favoriet.

-        Zalm, lekker vers van de Viba met basmati rijst en peultjes

-        Shoarma schotel. Ooit leerde broer Marinus ons die ovenschotel te maken. Met sperzieboontjes , rösti en knoflooksaus.

-        Asperges. Ik hou niet van witlof, spruitjes en asperges. Maar als je ze mooi verpakt in andere heerlijkheden eet ik t met veel smaak. Hier kwam spinazie, ei en gerookte zalm aan te pas. Heerlijk. Op de foto onderaan zie je wat Andrea er van maakte.

-        Stifado. Deze Griekse runderstoofpot behoort al tijden tot mijn favorieten. Elke keer probeer ik met een weer net even anders samengestelde kruidenmix een nog beter resultaat te krijgen. Mijn recept is niet geheim. Als je wilt stuur ik t je.

Wil je eens een Oosterse stoofschotel proberen? Kijk dan eens bij de recepten op www.weerwijn.nl   . Fantastisch.

-        Nog een laatste keer skrei, Noorse kabeljauw. Die mag alleen in de wintermaanden tm maart/april zo heten. Je kunt er heerlijk lekkerbekjes, heb ik ook een recept van, van maken, maar hij kan ook zo in de pan. Dat doen we nu met weer wat basmatirijst en bospeen.

-        Spareribs. Bij het schrijven van het woord loop t water me al in de mond. Volg hiervoor het recept van Kim. Dat vind je op www.kokenmetkim.nl . Als je toch op die site bent, bekijk ook eens haar andere gerechten! Heerlijk! Wij deden er wat Vlaamse frieten en coleslaw bij!

-        Griekse gegrilde kippendijen . Ja ook hier heb ik een recept van. Wij aten er rijst, tzaziki en wortelen bij.

-        Op de BBQ. Lamsbout van het lam en gemarineerde drumsticks. Eens in de zoveel maanden bestellen we bij Bossink in Weerselo allerlei onderdelen van het lam. Hij is daarin gespecialiseerd. Helaas verdween net weer een deeltje van mijn smaak, de finesses ontgingen me daardoor, maar toch lekker hoor. Andrea maakte er een heerlijke witlofsalade bij. En we hadden nog wat tzaziki met wat stokbroodjes. Helemaal compleet.

-        Tjaptjoi met witte rijst. Ja, ook daar heb ik een heerlijk recept voor gevonden. Veel groente in reepjes snijden. Neem er de tijd voor. De basmati rijst die ik hiervoor gebruik doe ik eerst in het vergiet om het vliesje van de korrels te spoelen. Het wordt prachtig wit en droog.

-        Pizza. Zo lang niet gehad! Wij kopen verse pizza bij de Lidl of AH. We leuken ze op met wat extra kaas, tomaten, ham of een eitje.

-        Zondagseten. Dat staat bij ons in principe voor sperziebonen met frietjes en stukje vlees. Op mijn boodschappenlijstje staat alleen “zondagseten” en ik mag variëren als die sperziebonen er in ieder geval maar zijn.

-        Nasi. Ook weer met een recept van Kim. Heerlijk. Met mijn heerlijke saté van de haas met pindasaus en wat seizoenssla.

Ik hoop dat jullie ook wat inspiratie uit de beschreven recepten halen. Alhoewel, t voorjaar lijkt er nu echt aan te komen en daarmee ook weer nieuwe frisse voorjaarsgerechten. Afijn, zie maar.

En zo zijn er snel weer een paar weken om en gaan we vol goede moed op voor de 5e chemo. 

Wim

Name: Arné

Message: Geweldig Wim! Wat heerlijk positief 🥰

Name: Annelies

Message: Met dank voor de sites waar ik de recepten van de genoemde heerlijkheden kan opzoeken! Fijn dat je smaak weer terug is ! Super dat je veel plezier hebt in maaltijden bereiden, recepten zoeken, en uitproberen . Niet onbelangrijk... ook fijn het grote genieten van jou bij het op eten! Sterkte bij chemo 5. Hou vol. Liefs

Name: Lion

Message: Top Wim hoe positief je bent en hoe je kunt genieten van de lekkere dingen! Dat vind ik erg sterk ! Een goede bodem leggen voor de zware tijd die komen gaat. Zet um op! 😘

Name: Sonja
Message: Zo fijn dat die smaak steeds terug komt. Nog effe doorzetten 💪🤞🤞en fingers crossed voor het resultaat. 

Name: Kim

Message: Wat leuk te lezen Wim! Dank je voor je mooie woorden.

En hoe fijn dat je smaak terug is.

Ik ben wel geïnteresseerd in je recept voor de stifado en ook wel in je shoarmaschotel😋

Wim: De recepten mail ik je Kim.

Name: Mieke

Message: Ik wil t recept voor Stifado wel en dat kunnen we eind van de zomer hopelijk ook samen met jullie eten. Fijn dat je dan toch even smaak hebt Wim en van lekkere dingen kunt genieten. Liefs voor jou en Andrea

Wim: Recept komt er aan!

Name: Gerry

Message: Wat zul je genieten en smullen!

Zet ‘m op!

Eet smakelijk!    Zondag 11 april 2021     

Je zegt het zo vaak, maar pas sinds kort besef ik dat het niet altijd zo vanzelfsprekend is. Smakelijk eten veronderstelt dat je kunt ruiken en proeven. Een bijwerking bij mij van de chemo’s is nu net dat die smaak grotendeels verdwijnt en gedeeltelijk verandert.

Dat mijn haar zou verdwijnen was nadrukkelijk aangekondigd. Dat ook mijn smaak zou verdwijnen bleek pas in de praktijk en ik moet zeggen: “ Onaangename verrassing!”

Als rechtgeaarde Bourgondiër kan ik eindeloos genieten van een goed gevulde spijstafel en bijgaande 

spiritualiën. Maar ook mag ik het graag voorbereiden en daadwerkelijk koken.

Nooit dacht ik na over geur of smaak. Dat was er altijd als vanzelfsprekend. Maar zonder kun je niet fatsoenlijk een maaltijd maken. Laat staan er van genieten. Je moet het doen met je smaakgeheugen. Je weet hoe t smaakt, maar beleeft het niet. Op de vraag of het smaakt kun je niet anders antwoorden dan: “ Ik denk dat het lekker is, maar het smaakt van geen kant. “ Zo’n antwoord is natuurlijk eerlijk, maar bevordert niet altijd de gezelligheid als iemand alle liefde heeft gelegd in het zo smaakvol klaarmaken van de maaltijd.

Op zoek dus naar hoe dat nu zit. Zo kom je bijvoorbeeld op tegenkanker.nl. Daar staat hierover:

“Een smaakdrempel wordt bepaald door het moment dat u een bepaalde smaak zoals zout, zuur en bitter proeft. Bij kanker kunnen deze smaakdrempels verhoogd of verlaagd zijn. Hierdoor verandert ook de reuk- en smaakbeleving. U proeft bijvoorbeeld minder of smaken zijn juist extra sterk waardoor ze onaangenaam zijn. Deze veranderingen in smaak kunnen door de ziekte zelf of door de behandelingen veroorzaakt worden. Door chemotherapie kan bijvoorbeeld eten een metaal- of kartonsmaak krijgen, bitter gaan smaken of juist smaakloos worden. “

En ja deze informatie klopt. Ok, ik ben niet de enige. Maar zijn er dan ook mogelijkheden waarbij het eten wel,

in ieder geval enigszins, smaakt? Ook daar is in voorzien. Kijk maar eens op voedingenkanker.nl

Het is een zoektocht naar wat je met goed fatsoen kunt eten. Bij mij zijn het meest recepten met scherpe kruiden.  Chili concarne met sambal, nasi met sambal, curry en basmatirijst klaargemaakt met een bouillonblokje gaat er altijd in.

Elk nadeel heb z’n voordeel. Want ja, snoepen doe je ook niet meer. Je eet en drinkt beperkt. Dus het gewicht dat er in de periode van de kuur dat je smaak hebt bij komt, verdwijnt dan weer als sneeuw voor de zon.

Gelukkig verdwijnt na elke chemo het smaakvermogen tot nu toe maar een week en geniet je daarna van dag tot dag weer meer van alles wat er voorgeschoteld wordt. 

Tegelijkertijd besef je dat de vanzelfsprekendheid van alles maar fragiel is en kun je als je leest over bijvoorbeeld smaakverlies bij corona-patiënten je beter die misère voorstellen. Laat staan als je voor je vak er van afhankelijk bent. Je zult het als kok maar hebben.

In het grotere geheel is deze smaakkwestie voor mij maar een nietig detail, maar ja op het moment dat het speelt lijkt er niets belangrijker.

Er zit dan niets anders op dan gewoon doorgaan. 

Toujoursvedan.

Wim

Name: Arné
Message: Inderdaad Wim. Al het normale wordt nu bijzonder...

Wim: Maar ook dromen over het normale. Komt steeds dichterbij!😋😎

Name: Sonja

Message: Toujoursvedan maar dan onderweg naar beter

Wim: Goed plan!😘

Name: Jos en Ger

Message: Jouw verhaal leert ons om extra blij te zijn met de kleine geneugten van het leven. We wensen jullie hoopvolle tijden!!

Wim: Dat wens ik iedereen.

Name: Annelies
Message: Gelukkig zijn deze vervelende bijverschijnselen van tijdelijke aard. We zullen zonder twijfel weer samen heerlijk smaakvol kunnen genieten van een rijkelijk gevulde maaltijd. 😘👍

Wim: Wast maar vast zover😋

In het grotere geheel is deze smaakkwestie voor mij maar een nietig detail, maar ja op het moment dat het speelt lijkt er niets belangrijker.

Er zit dan niets anders op dan gewoon doorgaan. 

Toujoursvedan.

Alles is liefde.

Dat is wat er blijft. Het enige wat uiteindelijk telt. Alles is liefde.

Mijn allesoverheersende gevoel momenteel is een ongelooflijke golf liefde voor alles wat je dierbaar is. En in de zelfde mate voel ik de liefde bij iedereen die mij lief is.

Dat is dan toch de basis van alles. We maken van alles en nog wat belangrijk en drijven dan zo makkelijk weg van de kern. De waan van de dag wordt de norm. Helaas, maar ja, daar deed ik natuurlijk jarenlang aan mee. Overal een mening over, alles beter weten. Precies weten waar een ander de fout ingaat. Zeg maar zoals je elke dag op je af ziet komen op tv, social media, kranten.

Het gebrek aan interesse, de korte lontjes, gelijk maar iedereen met een mening veroordelen, alleen eigen geluk telt, iedereen moet perfect zijn, alleen maar uit op eigen voordeel, een fout wordt niet getolereerd. En ondertussen lijkt het alsof alle spiegels in het land verwijderd zijn. Niemand die daar nog eens in kijkt en zichzelf afvraagt waar die nu eigenlijk mee bezig is, de eigen balk voor de ogen wordt niet meer gezien. 

In Nederland gedragen zo’n 4 miljoen mensen zich zo, ongelooflijk veel. Houden geen rekening met anderen maar gaan uitsluitend voor eigen gewin.

Maar het mooie is natuurlijk dat er dan nog zo’n goeie 13 miljoen over zijn die wel willen bouwen aan onze maatschappij. Die wel initiatieven ontplooien voor een betere wereld, wel sociaal verantwoord bezig zijn, de liefdevolle mensen die het beste met elkaar voor hebben, goed kunnen overleggen, belangstelling tonen voor de ander, geen moeite te veel is, altijd klaar staan om een ander te helpen.

Liefdevol bezig zijn dus!

Natuurlijk niets is 100 % zwart of wit, maar de tendenzen zijn er zeker.

Terug naar de kern, de liefde, zou voor velen niet zo gek zijn. Ik ga het in ieder geval zo veel mogelijk

 ( ben ook slechts een mens) proberen toe te passen.

Wim

Name: Arné
Message: Heerlijk eerlijk Willem. Top!

Name: Annelies

Message: Goed man! 😘

Name: Ineke

Message: Mooi.♥️

Name: Lion

Message: Een heel mooi voornemen Wim! Ik doe met je mee!

Liefs Lion

Name: Antonet

Message: 🥰

Name: Jos en Ger

Message: Zo is het... of: zo zou het in elk geval moeten zijn. En liefde kun je delen over grenzen en dwars door muren heen!

Name: Marloes

Message: Mooi stuk! 💕

Halverwege.       Zondag, 28 maart.

Ja, toch al weer zo ver. Ook nu vliegt de tijd. 

29 Januari startte de eerste chemo en komende week al weer nummer 4. 

Of ik echt halverwege ben is natuurlijk nog maar de vraag. Voor elke nieuwe chemo worden de bloedwaarden vastgesteld. Zijn er voldoende witte en rode bloedcellen en voldoende bloedplaatjes?

Als dat zo is kan de volgende chemo binnendruppelen. Maar als t niet goed is wordt de chemo uitgesteld en kan een bloedtransfusie nodig zijn. Als de bijwerkingen te heftig worden kan de hoeveelheid medicijn, docetaxel, aangepast.

Maar goed, 3 is wel de helft van 6, dus ik ben halverwege. Hoe staat het er voor?

PSA waarde.

PSA staat voor Prostaat Specifiek Antigeen, een eiwit dat bij mannen normaal in geringe mate in het bloed aanwezig is. Het wordt gevormd in het klierweefsel van de prostaat. Mijn prostaat is ziek en geeft veel PSA af. Normaal voor mijn leeftijd is een waarde van 3,5 – 4. Bij mij was het 760. 

De bedoeling van zowel de hormoonspuit als de docetaxel is om de PSA naar 0 of zo dicht mogelijk bij die 0 te brengen.

Voor elke chemo wordt ook de PSA waarde vastgesteld om het verloop in beeld te hebben. Maar allereerst was er de 0 meting voorafgaand aan alle druppelsessies. Daaruit bleek dat de hormoonspuit goed werkt. De PSA stond op 160.

Nu, na 2 chemo’s op 342. De verklaring, voor die stijging, die ik  van artsenzijde kreeg en die me het meest beviel, was dat door de aanval van docetaxel er heel veel PSA vrijkomt. 

Wat uiteindelijk telt is de waarde na de volledige kuur van 6 chemo’s. En dat zien we pas in juni.

Lichamelijk voelde ik de werking zeker. Na eerst weer behoorlijk pijnlijke rug na de eerste chemo, al minder na de tweede, is er na de derde nauwelijks meer iets te voelen. Lijkt me een goede ontwikkeling.

Dan waren er nog een aantal “beloftes” waar ik mee te maken zou krijgen, de bijwerkingen van chemo.

-        Haaruitval

In de weken na chemo 1 leek dat inderdaad vlot te gebeuren. Overal liet ik haarresten achter.

Maar nu na chemo 3 lijkt t tempo van uitval er wat uit. Ik scheer me nog 1 x per week. Maar op verschillende plekken heb ik nu een lekker glad huidje. Maar het lijkt volslagen willekeurig waar er haar verdwijnt. Zo verdween het op mijn knieschijven. 😳Maar kijken hoe het verder gaat.

-        Problemen met mond en gebit

Concreet kun je een zeer rauwe tong en mond krijgen, met blaren op tong, gesprongen lippen en zo verder. Terugtrekkend tandvlees. 

Praktisch valt het tot nu toe mee. Veelvuldig de mond spoelen met koude kamillethee, tanden blijven ragen, extra zorgvuldig poetsen en tandvlees masseren. En purol , veel purol om de lippen in conditie te houden. Al een half blikje verbruikt ondertussen.

De eerste week na een chemo wordt de tong steeds witter en wat rauwer. Maar daarna krijgt die tot nu steeds zijn oorspronkelijke kleur terug.

Wat ik zelf onbehoorlijk vervelend vind is het verdwijnen van smaak en geur. Ongeveer een week per periode van drie weken is dat weg. Een vreemde gewaarwording, maar gelukkig komt die nog steeds weer terug🙏.

-        Tintelingen.

Je vingertoppen kunnen op termijn tintelingen opleveren. Dat is niet omkeerbaar. Zodra daar sprake van is dien ik dat gelijk te melden, dan kan de medicatie aangepast. Ik merk dat er wel aanzetten zijn, maar voor elke nieuwe chemo is dat weer weg.

-        Minder afweer

Het verhaal is dat met name in de tweede week na een chemo de weerstand verminderd. Wat ik er van merk is dat ik dan steeds wat snuiverig wordt en er bloedpropjes in mijn neus nestelen.  Dat zou kunnen passen bij een verminderd aantal bloedplaatjes waardoor je bijvoorbeeld een bloedneus kunt krijgen.

Na de derde chemo kwam er misselijkheid om de hoek kijken. Gelukkig verdween die na een dag of vijf. Aanpassing van eet- en drinkgewoontes zijn dan noodzakelijk. Geen koffie en niet meteen ’s morgens vroeg een eitje.

Ook de bloeddruk gaat af en toe flink onderuit na een inspanning. Je merkt het aan koude voeten en duizeligheid. Op tijd gaan zitten zodat je niet van je stokje gaat. Maar ook dat herstelt steeds weer. 

-        Wat ik verder merk is dat de huid  nu, vooral de eerste week na een chemo, sterk uitdroogt waardoor kloven verschijnen. Dus de handjes blijven goed in het vet. Ook lijken de nagelriemen zich iets terug te gaan trekken.

Een handicap die ik nu nog heb is het niet mogen tillen. Geen zware boodschappen, geen hout kloven, geen heggen snoeien. Al het wat zwaardere werk kan ik ff niet. Gelukkig melden zich steeds weer lieve mensen die daarmee helpen. Pas op de scan die na de kuur gemaakt wordt moet duidelijk worden hoe het met de breuk in mijn vierde lendenwervel is en of er nog herstel van functies mogelijk is.

In het algemeen merk ik dat de energie langzaamaan minder wordt, maar dat ik tegelijkertijd nog steeds behoorlijk herstel en veel kan blijven doen. Wandelen, boodschappen, koken. In week twee kan ik dat steeds weer doen. Met wat meer pauzes, maar toch.

Het is nog steeds te doen en ik wens elke keer de binnendruppelende docetaxel een goede strijd om de PSA ten slotte op het gewenste peil te krijgen. 

Wim

Name: Jos en Gerry

Message: We leven zeker met je mee! Wat bijzonder om het “ooggetuige-verslag” te mogen volgen. Je bent over de helft! Zet ‘m op en “kop der veur”! Liefs van ons.

Wim: toujours vedan.😘

Name: Mieke

Message: Vanaf nu kun je aftellen naar juni. We wensen je veel licht aan het einde van de tunnel!

Wim: Thnx 😘

Name: Ans en Jan

Message: Weer mooi van je af geschreven Wim, sterkte en succes met de volgende reeks. Hartelijke groetjes

Wim: Bedankt Ans en Jan.

Name: Lion

Message: Hou vol Wim! Je bent goed bezig.

Mooi om te volgen van zo dichtbij. 😘

Wim:😘

Choba!          Zaterdag 20 maart 2021.

Zo herinner ik me een pakje choba. Zeker 30 jaar niet gezien of naar omgekeken

Maar ja de smaak veranderde en ik val nu op zoet. En toen kwam onstuitbaar deze herinnering boven..

Heel wat van die pakjes smeerde ik op de boterham. Heerlijk.

Maar bestaat het nog. In de winkel vond ik het niet zo direct. Maar eens om me heen gevraagd wie het nog kent. Ook niet zoveel. Maar toch….. onze Eef vond het. Verkrijgbaar bij AH en Jumbo, resp € 0,84 en € 0,83.

Maar een pakje was het niet meer. Het zit nu in een kuipje die cacao boter. Op naar de AH, want online gaven ze aan t toch in de winkel te verkopen. Maar de behulpzame medewerker vond t voor de Oldenzaalse winkel niet in het assortiment 

Nog een kans bij de Jumbo. Ja hoor, stapels. Geweldig. Gelijk maar 3 doosjes ingeslagen.

Maar was het nog wel hetzelfde als weleer. Nah,…..bijna maar net niet helemaal!. De dierlijke vetten zijn ingewisseld voor plantaardige.

Nu moet je als je dit gaat kopen trouwens niet op de ingrediënten lijst gaan kijken. Totaal onverantwoord, maar ik laat me niet stoppen.

Het gaat me om de  smaak en die is bijna als vroeger.

Al googelend blijkt dat t in Enschede wordt gemaakt, een streekproduct!

Wat ik verder nog herinnerde was dat t een tijdje “Sonja” heette. Maar daar kan ik totaal geen bewijs van vinden. Wie weet dat nog? Ik denk t zeker te weten omdat ook mijn zus Sonja heet maar ja……. Allemaal weer lang geleden

De fabriek ging trouwens met de tijd mee en levert nu ook “ gezonde” varianten.

Voor de zelf makers onder ons. Probeer het recept eens uit. 

Zelf chocoladeboter maken!

INGREDIËNTEN€0.00 (1 Portie)

• Biologische roomboterLiefs van rauwe melk en grasgevoede koeien! 150 gr
• Cacaopoeder3 theelepels
• Rauwe honing2 eetlepels
• Vanillepoeder1 theelepel

Doe alle ingrediënten in de keukenmachine (staafmixer kan overigens ook) en puls tot alle ingrediënten goed gemengd zijn. Proef om te bepalen of die naar smaak is zodat je eventueel nog wat honing, cacaopoeder of vanille kan toevoegen. Ik bedenk me nu ook dat een snufje Keltisch zeezout ook erg lekker erbij zal zijn om de chocoladesmaak net dat extra ‘oemph’ te geven. 🙂 De chocoladeboter is heerlijk voor op (Paleo)brood en pannenkoeken (laat de pannenkoeken dan wel eerst afkoelen voordat je er chocoladeboter op smeert anders wordt het een knoeiboel, geloof me 😉 ).

Uit Wikipedia:

Choba

Choba of Chocoladeboter is een Nederlands broodbeleg van de Brinkers margarinefabriek, dat sinds 1946 wordt verkocht. Het is een margarine-product met cacao.

Het product werd ontwikkeld als gevolg van de slechte marges in de margarine-industrie na de Tweede Wereldoorlog.

In de loop van de tijd is het product enigszins aangepast: De dierlijke vetten zijn vervangen door plantaardige en de verpakking werd in 2006 veranderd van een traditioneel pakje naar een kuipje, waarbij tevens de smeerbaarheid werd verbeterd. Ook zijn er tegenwoordig diverse gemengde varianten in glazen potjes en biologische varianten onder de naam Nuscobio verkrijgbaar. Een veganistische, palmolievrije variant wordt verkocht onder de naam La Vida Vegan. Choba, Nuscobio en La Vida Vegan worden buiten Nederland ook verkocht in het buitenland, onder meer in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Spanje en Duitsland.

Wim

PS.

Helaas ben ik door mijn beperkte technische vaardigheden alle reacties kwijtgeraakt. Sorry iedereen, maar ze Zitten zeker in mijn hart.

Doe maar gewoon……..   woensdag 10 maart 2021.

Fijne reacties op “Changes”. En ook allemaal raak. Van proef de seizoenen tot het maken van niet weg te poetsen herinneringen. Met ieders hulp gaat dat lukken.

Vooraan staat Andrea. Intenser en nog dichter bij elkaar. Zo is het nu. Maar ook zelfbewuster. Samen en apart weten we wat we willen. 

Samen met kinderen en kleinkinderen. Dan heb je het al over zo’n 15 unieke persoonlijkheden.

Voor 1 x al hun namen: Luka, Isa, Lilu, Fieke, Stijn, Job, Anna, Sara, Rosa, Eef, Bart, Anne, Florian, Floor en Paul. 

Ieder met een eigen verhaal; net geboren, ontdekkende peuter, student, bloeiende dochters en schoonzoons, puber, jong talent, de vlaggenkampioen, de vernuftig technisch onderlegde bouwer, ontdekkers van de kracht van de taal, vol vertrouwen de wereld ontdekkend.

Samen willen we met elkaar het leven vieren. Door er te zijn, te kamperen, samen te zwemmen, eten en zo verder. Gewone dingen doen!

Ja, Andrea en ik gaan uiteraard ook samen er met de caravan op uit. Geen extra speciale reizen, maar gewoon lekker op pad. Van hier naar gunder. Beetje de zomer verlengen en in de winter het voorjaar ophalen. Mooie onbekende mensen ontmoeten. Vertrouwd raken met voor ons nieuwe steden, genieten van natuurschoon, lekker de zon en de zee. 

Maar ook samen met vrienden kamperen waar het maar kan. 

Heerlijk met vrienden zijn, samen eten, lekker over van alles en nog wat niets zeggen en daarmee de spijker op de kop slaan.

Als het ff kan nog wat potjes tennissen, maar ja, dat is afhankelijk van eventueel herstel van die breuk in de 4e lendewervel. 

Mooi om nog een aantal familiebijeenkomsten mee te maken. Zoveel fantastische herinneringen hebben we daar al aan, maar ik kan bij voorbaat al genieten van de nieuwe verhalen van succesvolle neven en nichten. Hun opgroeiende kinderen, hou ze allemaal maar eens uit elkaar, de avonturen die al die kleinkinderen samen kunnen delen.

Samenzijn met broer en zussen, zwagers en schoonzussen. Genieten van wat voor een ieder bijna “de oude dag”  is. Verhalen over oude en nieuwe reizen. De dagelijkse zorgen. Lekker eten natuurlijk.

En dan nog die vele anderen waar je contact mee hebt, bijvoorbeeld je buren die altijd weer intensief meeleven en zo zijn er meer die steeds weer fijne belangstelling tonen.

Maar ja, voorlopig nog even niets. Tot begin juni nog onder de pannen met de chemo kuur. En dan maar kijken wat het resultaat is. Één zekerheid is er al. De hormoonspuit werkt en dat alleen al zorgt er voor dat we met vertrouwen uitkijken naar de tijd vanaf juni.

Vrijdag de 3e chemo en dan zijn we drie weken daarna al weer op de helft.

We doen het gewoon. 

Toujours vedan.

Wim.

Name: Elly
Message: Powwwww Wim, mooi verhaal! Er is nog iets zeker 😉 Wij hebben samen al een eetafspraak staan 👏💪🌞🌹🥂

Wim: Mooi vooruitzicht! 🛒🍷🍽🍷🥘🍷🎼🍷😘😎

Name: Sonja
Message: Van halverwege naar het hele werk, goed onderweg. Heerlijke plannen met alles en iedereen die je lief is. Dit is vast neergezet.

Wim: 🙏💕

Name: Eef

Message: ♥️

Wim:❤️

Name: Mieke
Message: Fijn Wim, bijna op de helft. Groet ook aan Andrea😘

Wim: 😘

Name: Jannie
Message: Je beschrijft het mooi.    Ik ga je volgen.

Wim: Jannie, fijn je als lezer te hebben.👌

Zei ik toch!   Zaterdag 6 maart 2021

Op 18 mei 2020 schreef ik in mijn column met als titel “ Toujours vedan “:

“Nu alles langzaam maar zeker weer open gaat, in heel Europa gelukkig, is de regel om afstand te houden, handen te wassen en niet uit huis te gaan met klachten nog niet zo gek. Misschien niet altijd en overal, maar als basis..... Dat kan ook in de toekomst vele levens redden. Denk maar aan de altijd weer terugkerende griepgolven. Met die eenvoudige leefregels gaat dat er een stuk beter uitzien.”

Dat was een soort van logische redenatie. Wat ik echt niet kon bedenken dat er al zo snel bewijs zou zijn voor mijn bewering.

Want wat staat er vandaag, zaterdag 6 maart 2021, in de Twentsche courant Tubantia:

“   Coronaregels doen griep das om.

Deze winter geen enkel geval van influenza gemeld bij huisartsen

Terwijl de coronapandemie voortwoekert kreeg de griep deze winter in Nederland geen voet aan de grond. Er zijn precies nul officiële gevallen. Volgens experts toont dat aan dat ook griepdoden met maatregelen te voorkomen zijn.”

Ik wilde dit jullie toch niet onthouden. Wat uw columnist schrijft kan dus zomaar waar zijn!

Wim

Name: Gerry

Message: 👍🏻🌻

Name: Sonja
Message: Er waren wel andere virussen deze winter. Rhino virus en enterovirussen. Hoe zou dit nu zitten? Er is wel massaler ingeënt tegen de griep. Maar heel bijzonder

Name: Annelies Reij
Message: Het kan nog anders zijn. Mensen die de afgelopen periode griep verschijnselen hadden hebben zich laten testen op Corona. Uitslag negatief. Maar wel griep en ziek. Gelukkig geen Corona!! Dus uitzieken en geen bezoek aan de huisarts. Het landelijk aantal huisarts bezoeken is het laatste jaar enorm gedaald. Dit door o.a. angst om naar een praktijk te komen. Mede ook geen huisarts bezoek im de groep artsen niet extra te willen belasten. De patiënt met “gewone” griep wordt dus nergens gezien en dus ook niet geregistreerd.

Het laatste woord:

Wim: Wie net als ik nogal aan zijn eigen mening hangt en die wel eens feitelijk bewezen wil zien,  is er nu een website. Wetenschappelijk onderbouwd met allerlei bronvermeldingen:

                                                      www.thefactclub.nl

Changes.       Zondag 28 februari 2021.

Dat kun je wel stellen. Meer verandering is moeilijk voor te stellen. Van gezonde pensionado naar patiënt.

Maar is dat wel zo! Wat verandert er dan zo en ook wat blijft eigenlijk hetzelfde.

Dagelijks leven.

Tja, er moet gegeten, schoongemaakt en geslapen worden. Dat verandert natuurlijk niet. Anders is de intensiteit waarmee je alles doet. Als Bourgondische genieters houden we gewoon van lekker eten. We proberen dat ook nog meer aandacht te geven. En een glas wijn moet gewoon goed smaken. Nieuwe beloftevolle recepten proberen we gewoon uit. Heerlijk om voor te bereiden en uit te voeren.

      De breuk in 1 van mijn lendenwervels beperkt me doordat ik niet kan tillen. Dan heb je al snel een probleem met boodschappen doen, hout hakken en allerlei klussen in en om het huis.

Wandelen deden we altijd al en voor zo ver mogelijk zetten we dat voort.

Onze reislust wordt nu wel tijdelijk beperkt, maar de plannen liggen al weer klaar.

Veranderingen door chemo

Om niet geïnfecteerd te worden met wat dan ook houden we best wel extreem afstand. Mijn weerstand wordt steeds minder en als je wat oploopt staakt ook de behandeling. Dat willen we uiteraard vermijden. Op afstand spreken we wel wat mensen, maar dit is niet echt het leukste deel. Als het echt mooi weer wordt kunnen we denk ik buiten weer mensen op afstand ontvangen. Maar voor nu zijn onze kinderen in Nederland de mantelzorgers. Zij hakken houtjes, snoeien en zorgen voor ons sociaal welzijn. Maandenlang geen kleinkinderen is wel de grootste verandering. Dat gemis is moeilijk. Beeldbellen helpt, maar vervangt niet dat directe contact.

       Deze winter niet met de caravan op pad is voor ons ook een lastige. Nu is dat voor bijna niemand mogelijk, dus wat dat betreft is de planning van de chemo nu nog niet de slechtste. Wat dat betreft verheugen we ons nu al op volgend jaar. We zijn best wel blij met Spanje en Portugal als winterbestemming. Uiteraard vanwege het prettige weer, maar ook door het leven zelf daar en de vele mogelijkheden als het gaat om cultuur, natuur, stedenschoon. We zijn daar nog lang niet klaar mee.

      Ik had al wel gelezen dat het kon, maar als je smaak/ geur dan ook echt verdwijnt is het toch een stuk minder Bourgondisch genieten. Heel zout en zoet haal je er nog wel uit, maar vaak is het toch dat je wel de indruk hebt dat iets heel lekker is, maar helaas je ervaart het niet. Alleen omdat je smaken kent kun je je een idee vormen.

Nieuwe favorieten zijn Rinse appelstroop, chocolade ( jaren niet naar omgekeken) Gelukkig komt de smaakt na een week weer langzaam terug.

       En ik haal nu steeds bloemen in huis. Ook jaren niet gedaan en als al, sporadisch.

Lekker belangrijk.

Altijd is er wel wat waar je je druk over kunt maken. Sterker dat deed ik ook. Maar hoeveel zin heeft het. Men maakt zich vooral druk over dingen waar niets aan te veranderen is. Daar stop ik geen energie meer in. En dat bevalt prima. Een aanrader voor velen. Gebruik je energie aan mooie, opbouwende zaken waar je zelf of je omgeving beter van wordt, daar kun je echt iets doen en betekenen.

Toekomst

Het perspectief is nog niet helemaal helder. De resultaten van de totale chemokuur laten nog een paar maanden op zich wachten, maar kijkend naar de literatuur hierover en de gesprekken met onze oncologisch internist doen nog een aantal goede jaren vermoeden. Hoeveel, daar is alleen achteraf iets over te zeggen.

       Grote vraag is dan toch: “ Wat ga je met die beperkte tijd doen?”

Daar hebben we wel ideeën over, maar er is nog genoeg tijd om dat nader in te vullen. 

En daarmee kom ik bij jullie: “ Wat zou jij doen?” 

Laat me dat eens weten. Hoe zou jij het invullen? En wat zie je voor mij/ ons als de perfecte invulling?

Wim

Name: Mieke
Message: Jee Wim wat een vraag. Ik weet het niet. Het is ook niet aan de orde (nu). Maar voor mijn gevoel zou ik niet heel veel veranderen. Waarom nu opeens een bucketlist afwerken en niet eerder? Ik zou genieten van alles om me heen, me verheugen op het groen van de lente, de warmte van de zomer en de rijkdom van de herfst. En mensen dicht bij me houden die me echt interesseren en alle ballast op afstand houden. Lekker investeren in dingen die er echt toe doen. Dat denk ik, maar ik sta niet voor die onmogelijke keuzes die jullie moeten maken. En wat is waarheid? Zeg t maar.... alle goeds😘

Wim: ha, je bent t ten voeten uit! We houden contact! Groet de ridder.😏😘

Name: Arné
Message: Ik zou zelf geloof ik niet geforceerd gaan zoeken naar invulling. Ik zou de dingen gaan doen die je altijd al fijn vond om te doen, maar dan mogelijk nog intensiever/ frequenter... caravanen, wandelen, lekker koken (en eten). Vaak zit gelukkig zijn in hele kleine dingen, maar dat wist je allang 🥰

Wim: Ok. Goed dat we samen in een kookclubje zitten.🌮🥗🥙🥩🍲🥘❤️

Name: Gerry
Message: Ik kan me voorstellen dat voor jullie het welbevinden, het genieten nu belangrijk is... Dus ik zou er alles aan doen om dat te bereiken. Op elk gebied. En zo te lezen doen jij en Andrea dat met heel jullie hart!
Wim: Dat in ieder geval Gerry.😘

Name: Sonja
Message: Wat een mooie vraag, gelukkig lees ik je antwoord tussen de regels door al. Pater familias noemen wij je stiekem. Tijd nemen voor je huidige mantelzorgers samen met hun mooie kinderen, herinneringen maken die niet weg te poetsen vallen. Genieten van zon, zee en vrijheid. Je doet het allemaal al, niks toe te voegen. Leef, lach en blijf het bewonderen.
Wim: Wat ben ik toch transparant. En jullie maken er ook deel van uit trouwens!😘

Sonja: En met liefde maken wij daar deel van uit

Wim: ❤️

Name: Marloes
Message: Met de tijd die je hebt moet je toch gewoon lekker doen waar je zin in hebt. Geen gekkigheid ineens. Maar dat doe je al zo te lezen. Misschien wat mooie woorden opschrijven voor de (klein)kinderen, Anna kreeg een brief van mijn vader toen hij ziek was. Heel waardevol. Net als alle filmpjes en foto’s die we nog van hem hebben natuurlijk. Maar alleen als dat spontaan ontstaat, niks forceren, daar heeft niemand wat aan.
Oh ja en antwoord op de vraag wat ik zou doen: gewoon heel veel mooie herinneringen maken! Veel liefs! 

Wim: Dank Marloes. Waardevolle tips. En inderdaad geens kans overslaan om een goede herinnering te maken!😘

Name: Antonet
Message: Vooral genieten van de kleine dingen, mooie en gezellige momenten en mooie herinneringen maken. Wat mooi om mee te lezen, zo zijn we toch een beetje bij jullie. ❤️

Wim: Dank jullie voor deze reactie. Fijn dat jullie er allemaal zijn.

Geluk is de hele dag wel ergens te vinden. En let op, we gaan als familie zeker nog gezellige momenten beleven en mooie herinneringen maken!

IK HEB GELEEFD. ZONDAG 21 FEBRUARI 2021.

VANDAAG MAAR EENS EEN ANDER AAN HET WOORD. VEEL WAARHEID IN HAAR ARTIKELEN.

(UIT TUBANTIA, 20 FEBRUARI 2021)

WENDY COLIJN (1974-2019) HAD ZOVEEL PIJN DAT ZE UITKEEK NAAR DE DAG VAN DE EUTHANASIE. HAAR VRIEND GERARD LIET VLAK VOOR HAAR DOOD HAAR NAAM OP ZIJN ARM TATOEËREN. WENDY MOEST ER VRESELIJK VAN HUILEN. ARIE KIEVI

Als je nog maar kort te leven hebt, wat doe je dan? Annemarie Haverkamp sprak voor deze krant twee jaar lang wekelijks met iemand die wist dat het einde nabij was. Binnenkort verschijnt haar boek Ik heb geleefd. ,,Mensen die doodgaan, kun je alles vragen.''

IK HEB GELEEFD. ZONDAG 21 FEBRUARI 2021.

VANDAAG MAAR EENS EEN ANDER AAN HET WOORD. VEEL WAARHEID IN HAAR ARTIKELEN.

(UIT TUBANTIA, 20 FEBRUARI 2021)

WENDY COLIJN (1974-2019) HAD ZOVEEL PIJN DAT ZE UITKEEK NAAR DE DAG VAN DE EUTHANASIE. HAAR VRIEND GERARD LIET VLAK VOOR HAAR DOOD HAAR NAAM OP ZIJN ARM TATOEËREN. WENDY MOEST ER VRESELIJK VAN HUILEN. ARIE KIEVI

Als je nog maar kort te leven hebt, wat doe je dan? Annemarie Haverkamp sprak voor deze krant twee jaar lang wekelijks met iemand die wist dat het einde nabij was. Binnenkort verschijnt haar boek Ik heb geleefd. ,,Mensen die doodgaan, kun je alles vragen.''

ANNEMARIE HAVERKAMP

ANNEMARIE HAVERKAMP IK HEB GELEEFD RV

'Wie met mij praat gaat dood.' Heel lang was dat in mijn hoofd de titel van het aanstaande boek. Omdat het zo was: wanneer ik bij je aanklopte, wist je dat het echt foute boel was. Dan duurde het niet lang meer tot je je laatste adem zou uitblazen. De eerste drie mensen die ik interviewde, stierven nog voor ik hun verhaal in de krant kon zetten. Dat gaf me een ongemakkelijk gevoel. Ik leek wel Magere Hein die met een zeis in de vorm van een balpen de deuren langs ging.

Natuurlijk was het onzin. Het verband lag anders: mensen waren al ongeneeslijk ziek en dáárom kwam ik op visite. Maar toch. Menige nacht lag ik woelend in bed, me afvragend of ik er wel goed aan deed het land te doorkruisen op zoek naar het noodlot.

In oktober 2018 bezocht ik voor het eerst van mijn leven een hospice. De man die binnen afzienbare tijd zou sterven, vroeg me welk gebakje ik wilde: hazelnoot of slagroom? Op het terras in de zon aten we van onze taart. Hij lachend, vol bravoure. Ik op mijn hoede, zoekend naar de juiste woorden. Kon ik vragen hoe hij het vond dat hij zijn kinderen niet zou zien opgroeien?

  Uit twee interviews voor de serie 'Ik heb geleefd' wist ik al dat je álles kunt vragen. Simpelweg omdat geen enkele vraag meer als een verrassing komt. Mensen die doodgaan, weten dat al een tijdje. Zij hebben zich al lang het hoofd gebroken over duizend-en-één kwesties. Hoe moet dat met het gezin? Het bedrijf? Het huis? Verkopen we de caravan? Is er een hiernamaals? Wie moet er spreken op mijn uitvaart? Draaien we ABBA of Slayer? En alvast een tip voor iedereen die in zijn omgeving iemand kent die ernstig ziek is: blijf vooral praten en vragen. Uit al mijn gesprekken heb ik geleerd dat mensen gezien willen worden. Omdat ze er nog zijn. Het ergste wat je kan doen is iemand die nog leeft, doodzwijgen. Stap over die schroom heen en vraag gewoon hoe het gaat en of je misschien iets kunt doen.

Waar ik zelf het meest benieuwd naar was, was wat mensen nog wilden met de tijd die hun restte. Als je nog een jaar hebt, wat doe je dan? Maak je een wereldreis of schoffel je de moestuin?

Geneviève, een vrouw van 58 die ik in het voorjaar van 2019 opzocht op het Brabantse platteland, had altijd gezegd dat ze het noorderlicht nog eens wilde zien. Maar toen puntje bij paaltje kwam en ze wist dat haar dagen geteld waren - galwegkanker - boekte ze die trip niet. Ze wilde nog maar één ding: kamperen met haar man in België. Samen voor de tent zitten en naar de sterren kijken, net als vroeger. De eenvoud was waar ze naar verlangde. De intimiteit van het gezin. Elke dag een lievelingsdag laten zijn.

Petra, een Rotterdamse die leefde met een tumor in haar hoofd, wilde juist dolgraag nog een cruise maken naar Noorwegen. Hoe lief was het dat een reisorganisatie die wens (gratis) in vervulling liet gaan nadat haar verhaal was gepubliceerd in de krant. Haar man stuurde na afloop een enthousiaste mail: 'We hebben genoten. Vier steden aan- gedaan, hele mooie fjorden gezien. Het schip had 11 verdiepingen en 9 eetzalen (ben nu op dieet).'

In Geldermalsen sprak ik met Fleur, een dertiger die darmkanker had. Toen ze net ziek was, bleef ze thuis. Maar een paar maanden later meldde ze zich toch weer op haar werk. Ook al wist ze dat ze niet lang meer te leven had, ze wilde niets liever dan zich omringen met collega's. Grappen maken bij de koffieautomaat. Méér zijn dan een patiënt. Bovendien, vertelde ze: ,,De raarste mensen komen langs als je ziek bent. Mensen die je in geen jaren hebt gezien en op wie je ook totaal niet zit te wachten.''

Sterven is doodeenvoudig, luidt de titel van het boek van voormalig Denker des Vaderlands René Gude die leed aan botkanker. Ondertitel: Iedereen kan het. Ik zou daaraan willen toevoegen dat iedereen het vooral op zijn eigen manier doet. Van de ruim zeventig mensen die ik sprak, hadden er geen twee hetzelfde verhaal.

De dood heeft me altijd gefascineerd. Ik zal een jaar of zeven zijn geweest toen mijn eerste konijn op een ochtend stijf in zijn hok lag. Hij zag er nog steeds uit als Herman, zijn oren voelden even zacht als die van Herman, maar hij wás niet langer Herman. Dit was een dood konijn. Of, zoals een vergelijkbare scène met een papegaai onsterfelijk werd gemaakt door Monty Python in Dead Parrot: mijn konijn rustte in vrede, was heengegaan, teruggekeerd naar zijn Schepper. Dit was een ex-konijn. Want het ontbreekt niet aan eufemismen om te melden dat iets er niet meer is. Dat mysterie intrigeerde me ook. Wat was nou precies het verschil tussen dit versteende beest op het droge zaagsel en het diertje dat gisteravond nog zijn warme neus tegen mijn hand had geduwd?

Twee jaar lang praten met mensen die balanceren tussen deze en gene zijde, heeft me niet dichter bij een antwoord gebracht. Zelfs het overlijden van mijn zachtmoedige schoonmoeder tussen de krantengesprekken door - ze sloot haar ogen temidden van de familie - bood geen helderheid. Wat de dood precies is, blijft een raadsel. ,,Niemand is ooit teruggekomen om erover te vertellen'', hoorde ik vaak als ik mijn interviewkandidaten ernaar vroeg. Een dooddoener die ontnuchterend waar is. Dus rest ons maar één ding: focussen op het leven. Hoe moet dat dan?

Niks moet, om te beginnen. Maar wat helpt, is je realiseren dat alles eindig is en dat het leven van de ene op de andere dag anders kan zijn. De coronacrisis heeft ons wat dat betreft allemaal met de neus op de feiten gedrukt. Niet alleen omdat mensen om ons heen bezweken aan dat enge nieuwe virus, maar ook omdat we moesten leren te leven met beperkingen: geen terrasje, geen vakantie, geen feestje, geen bezoek.

Mensen die ongeneeslijk ziek zijn, hebben daar ruimschoots ervaring mee. Hun tijd is beperkt, maar de ruimte vaak ook. Wie onder intensieve controle staat van een arts, of een zeer kwetsbare gezondheid heeft, piekert er niet over het vliegtuig naar Alicante te nemen. De angst voor besmetting met een virus was er vaak al; mensen bleven angst- vallig weg van de massa.

Wat me opviel, was dat de tevredenheid er in veel gevallen niet minder om was. In de laatste fase blijken mensen in staat extra te genieten van wat wel kan. Het lijkt wel of kleuren scherper gezien worden en alle zintuigen wagenwijd open staan. Opmerkelijk hoe mensen in staat blijken ondanks een slopende ziekte tevreden te zijn met een telefoontje van een verre vriend of de aanwezigheid van de kinderen.

Het leven is niet eerlijk, dat wist ik al. Nu helemaal. Ik praatte met Kinga, een jonge moeder van drie kinderen die wist dat haar man de opvoeding straks alleen moest doen. Met Nicole, die het moeilijk te verdragen vond dat haar zoon met het syndroom van Down haar misschien wel zou vergeten. Met Wendy, die zoveel pijn had dat ze uitkeek naar de dag van de euthanasie. Met Tjalling, de tandarts die nog moest beginnen aan zijn pensioen, maar werd ingehaald door het verval. Met Piet, die niet wilde sterven in coronatijd omdat hij graag zo veel mogelijk mensen naar zijn uitvaart zag komen.

De keren dat ik na een interview huilend in de auto zat - mijn zeis in de kofferbak - zijn ontelbaar. Dat was niet alleen vanwege de onverbiddelijkheid van de dood, maar ook omdat ik in zo'n gezin de liefde had gevoeld waar het echt om draait. Jaloersmakende warmte, die alleen straalt als er niets meer te verliezen is. 'Had ik dit maar eerder geweten', verzuchtte menig interviewkandidaat. Waarom hadden ze bij leven zo hard gerend en zich druk gemaakt om kleine dingen? Omdat ze mens waren (zijn). Kennelijk hebben we de dood nodig om ons te wijzen op de waarde van het leven.

Mijn gesprekken met bijna-doden waren telkens weer een wake-upcall: volg je hart, stel niets uit, heb mateloos lief. Maar toch maakte ik nog steeds ruzie thuis en zei ik 'ja' tegen klussen die ik nooit had willen doen. 's Nachts lag ik wakker van de vraag of ik wel genoeg uit mijn tijdelijke bestaan hier op aarde haalde. Dan echoden de verhalen van zieke mensen na in mijn hoofd. Hoe ze zomaar op een ochtend een pijntje voelden in hun arm of een knobbeltje in het been. Hoe ze toch maar naar de huisarts gingen en niet veel later stomverbaasd tegenover een specialist zaten die vertelde dat hun laatste uur had geslagen. Ik werd er bijkans hypochondrisch van - was mijn zeurende hoofdpijn ook de voorbode van iets rampzaligs? En ik begreep dat er tevens nadelen kleefden aan te véél nadenken over de dood. De nacht kan men ook benutten om te slapen (beter ook voor de gezondheid).

Nee, voor mijn nachtrust was deze reeks niet best. Ik herinner me de eindeloze google-sessies in een donker huis. De woorden 'terminaal' en 'ziek' heb ik zo vaak ingetikt, dat ik via slimme algoritmes aan de lopende band morbide advertenties voor uitvaart-prullaria en medische oplossingen kreeg voorgeschoteld. Toch was internet dé manier om nieuwe kandidaten voor mijn serie te vinden. Vervolgens lag ik dan weer wakker van de vraag hoe ik de man of vrouw moest benaderen. Niet te enthousiast ('ik hoor dat u doodgaat, dat treft'), maar ook niet te terughoudend. Eén keer had ik het mis en belde ik een dame over wie ik via via had gehoord dat haar laatste uur had geslagen. Ze bleek zelf van niets te weten.

Uiteindelijk werd de titel van het boek niet Wie met mij praat gaat dood, maar Ik heb geleefd - net als de serie. Die naam doet recht aan alle mensen die zo ruimhartig waren mij in hun laatste fase toe te laten. Ja, ze hebben geleefd. En hoe. Ik hing aan hun lippen: vertel ons hoe het moet, zeg me wat je weet. Er is leven vóór de dood. Het doet me pijn dat ik de meesten het boek niet meer persoonlijk kan overhandigen. Ze zijn overleden, ja, dat zat er in. Maar ik heb geleerd dat het niet erg is daar gewoon intens verdrietig om te zijn.

HET BOEK

Ik heb geleefd van Annemarie Haverkamp (Lebowski, €23) bevat meer dan 70 gesprekken met mensen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben. De verhalen verschenen de afgelopen twee jaar in de bijlage Z van deze krant. In het boek staan daarnaast inter- views met deskundigen over de dood. Ik heb geleefd verschijnt op 1 maart, maar kan nu al besteld worden op de site van deze krant/boeken.

Wim.

Name: Gerry

Message: Met ontroering gelezen... 

Wim:🙏

Chemo.          Maandag 15 februari 2021.

Onderzoek wees uit dat chemo aan het begin van de behandeling met de hormoonspuit extra levensduur en kwaliteit van leven oplevert. Laten we dat dan maar ook zo snel mogelijk doen was mijn reactie. Afspraken gemaakt en dan gaat het ook echt beginnen.

De hormoonspuit moet de tumor zo klein mogelijk zien te krijgen en te houden. De effecten merk ik vrijwel gelijk. Na de laatste stuitende pijnaanval rond oud en nieuw kreeg ik geen nieuwe zware aanvallen meer te verduren.

De chemo is dan aanvullend. 

De belofte van langere levensduur en meer kwaliteit trekken me snel over de streep.

Uiteraard zijn er ook bijwerkingen:

-        Haaruitval

-        Minder afweer

-        Mogelijke tintelingen in bijvoorbeeld de vingers

-        Problemen met mond en gebit

De oncologisch verpleegkundige levert een compleet draaiboek met de medicijnmomenten, voedings – en leeftips, en wat te doen bij verschillende voorkomende probleempjes. Zij is ook present op de afdeling Cytostatica waar ik de chemo krijg.

Vooraf al verschillende medicijnen tegen problemen met een infuus en misselijkheid. Het medicijn dat mijn lijf ingedruppeld wordt is docetaxel. In de periode tussen 2 chemo’s krijg ik dan prednison. Dat slik je tot ver na alle kuren. Het wordt namelijk langzaam afgebouwd.

Een uur duurt t voor de hele portie binnen is. De hoeveelheid is afhankelijk van gewicht en lengte. Dan nog een kwartiertje naspoelen en klaar.

Ik kreeg geen nare bijwerkingen en kon een soort van opgelucht weer naar huis.

Maar ja, dan begint t natuurlijk pas echt. En dat is in drie delen te verdelen:

1.     De chemo doet z ’ n werk. Jij moet gaan spoelen om alle resten er weer uit te werken. 2 ½ liter water per dag. Netjes zittend plassen. Ik  heb het alleenrecht op 1 wc. Dat werkt goed.

Na 4 / 5 dagen is het spoelen klaar. Ondertussen was er een flinke strijd tussen geneesmiddelen en tumor aan de gang. Rugpijn kwam weer terug. Is dat de bedoeling? Het blijkt dat dat meer voorkomt. Met weer wat morfine is het te doen. Ook verdween mijn smaak en geur gedeeltelijk! De eerste drie dagen kon ik nog goed wandelen, dan te veel pijn.

2.     De tweede week is je weerstand t laagst. De gezonde delen die ook aangevallen worden zijn dan nog niet weer op peil. Maar voor mij ook de week dat de smaak en geur weer terugkwam en de pijn weer verdween en de morfine weer afgebouwd is. Wandelen weer opbouwen en uitbreiden tot een uur per dag.

3.     Verder herstellen en conditie opbouwen. 

Als je er aan begint weet je echt niet wat je wachten staat. Nu denk ik, ok, dit is te doen. Maar je weet natuurlijk nog niet wat de stapeling van de achtereenvolgende kuren gaan doen. De tijd zal het leren.

Voor nu, dapper voorwaarts en op naar chemo 2.

Wim

Name: Peter van den heuvel
Message: Veel sterkte de komende tijd, Wim. Ik weet hoe moeilijk het is. Heb het bij mijn vrouw meegemaakt. Groet.

Wim: Dank je Peter. Een mens sjouwt wat herinneringen mee.

Name: Bart en Marloes
Message: Lieve Wim, wat fijn dat je ons zo op de hoogte houdt. Hopelijk blijft het zo “te doen”, dat kan ook zomaar waarheid worden. We denken aan jullie! Ook aan Andrea, voor haar ook niet makkelijk om jou zo te zien. Veel liefs!

Wim: Dank jullie. Valt soms niet mee, maar hebben samen ook een hele goeie tijd.

Name: Kim
Message: Tja Wim, wat een ellende! Nogmaals veel sterkte en misschien is het lekkere koken en af en toe een lekker glaasje wijn een verlichting! Veel liefs Kim

Wim: Dank je. Lekker eten doen we zeker Kim. Lekker glaasje wijn als het kan.

Name: Frans
Message: Sterkte Wim en Andrea.

Wim: Dank je Frans.

Name: Paul en Annelies
Message: Dank voor het delen ! We denken veel aan jullie, veel sterkte! Hug 

Wim: Ik kijk uit naar toekomstige momenten met jullie.

Name: Roland & Mieke
Message: We voelen ons op afstand met jullie verbonden Wim & Andrea. Veel sterkte samen en geniet van mooie momenten.
Wim: We zien uit naar mooie nieuwe momenten met jullie.

Name: Alda Jansen
Message: Wim heel veel sterkte voor nu en de komende tijd en ik hoop dat het je gegeven mag zijn om met Andrea en de (klein-)kids nog lange tijd samen te zijn.
Wim: Dank je wel Alda. We gaan t zien.

Name: Heike
Message: Zet 'em op Wim! Doe alles stap voor stap, geen mens weet hoe ver hij komt, maar iedere stap is er één.
Wim: Zo ist!

Message: Ach jee Wim... Toevallig lees ik je blog. Joh, wat een heftige tijd voor jullie allemaal. We wensen jullie kracht! Houd moed lieve Wim!!

Name: Jos en Gerry

Message: Ach jee Wim... Toevallig lees ik je blog. Joh, wat een heftige tijd voor jullie allemaal. We wensen jullie kracht! Houd moed lieve Wim!!

Wim: Dank voor de steun!

Name: Jos en Gerry

Message: Heb met terugwerkende kracht al je eerdere blogs gelezen. Respect! Wat een moedige - en ondanks de grote zorg toch mooie - verhalen. Liefs van ons! 

Wim: Zo, ff hard doorgewerkt. Nogmaals dank!

.         

Welkom in de zorg 2.

Kanker dus. Das ff andere koek. Ik had toch gewoon rugpijn en nu…….

Das slikken. Maar de omslag maakten we heel snel. Je moet wel. Geen ontsnappen mogelijk. Snel accepteer je de realiteit en stel je vast dat je met elkaar steeds je eigen keuzes maakte en dat deed waar je hart naar uitging. We stelden nooit uit tot later. 

Samen met de kinderen gingen we de mogelijke kankers verkennen. Waar gaat je voorkeur naar uit? Maar tegelijkertijd heeft speculatie geen zin. Maar zien dat we zo snel mogelijk duidelijkheid kregen over de soort!

Immers de dokter zou ons gelijk ’s morgens bellen had de rugpoli gezegd. Niet dus. Zelf maar weer bellen. Bleken beide huisartsen op cursus en vergadering te zijn geweest. Er lag wel een notitie op hun bureau, maar ja dan moet je er wel wat mee doen. Voordeel was nu wel dat de huisarts de urgentie had begrepen en persoonlijk de internist oncoloog ging benaderen. Binnen een week moest er  toch meer duidelijk komen. Weer verschillende keren bellen met de afdeling en weer de huisarts, die er ook weer achteraan ging. Maar dan toch Bloed onderzoek, een Botscan en een ct  scan.

Op kerstdag kregen we de uitslagen. Met een PSA van 760 was dat niet heel moeilijk. 

Uitgezaaide prostaatkanker. En een 4 e wervel breuk. Het zit niet in de organen.

Nu ook op heel korte termijn een afspraak met de uroloog. Dat was dermate snel dat de benodigde papieren nog niet bij ons in de brievenbus lagen. En dat zorgde voor een bijzonder uurtje voor ons. 

Het bleek dat ik 2 liter had moeten drinken voor een plastest. Dat lukte dus niet. Ook hadden we 2 enquêtes zullen invullen. Niet dus. Ook werd ons gemeld dat Andrea niet welkom was. Dat waren we wel anders gewend. Elke voorgaande afspraak deden we met z’n twee. Sterker onze Eef was er ook steeds via beeldtelefoon bij. Maar nu ff niet. De uroloog bleek een spoedoperatie tussen door gehad te hebben en had ook nog iemand in opleiding bij zich. Samen met de assistent was dat al een menigte in de spreek/ behandelkamer. Afijn, onder protest ging t toch door en werden hapjes uit de tumor genomen.

Achteraf meldde mijn casemanager in deze, jawel, dat in deze situaties wel degelijk de naaste mede werd uitgenodigd. Afijn, we hebben ons ongenoegen kenbaar gemaakt en door!

Dat ze ons  gelijk hadden moeten begeleiden naar de Enschedese apotheek om de hormoonspuit  mee te nemen kwam er ook niet van. Maar een keer extra naar Enschede.

Zo bespraken we tenslotte met onze oncoloog internist het behandelplan:

-        De hormoonspuit. Zorgt voor minder testosteron waardoor groei tumor stopt en die kleiner wordt.

-        6 x chemo om levensduur en levenskwaliteit te bevorderen

-        Vitamine D, kalkpillen voor versterking van de botten

Het resultaat moet dan een aantal extra kwalitatief goede jaren zijn.

We gaan t zien. 

Wim

Name: Peter van den Heuvel
Message: Wat een toestand, Wim. Sterkte de komende tijd. Bij mij is de prostaat verwijderd. 

Wim: Dan waren ze er op tijd bij Peter.

Welkom in de zorg!        Zondag 31 januari 2021.

Ok, Andrea zegt ook: “Gewoon doen!” Ja, de reacties die geplaatst werden waren duidelijk. Dit hoort er ook bij. Wie t niet wil lezen slaat het maar over. Het is een nieuwe reis, een nieuw avontuur. Een ander kan er ook wat aan hebben.

Kortom toujours vedan.

Maar wat was het een bijzondere achtbaan dit jaar. In maart hals over kop terug gereden van Portugal naar huis. Thuis heerlijk aan het werk met huis en optimaal fit worden. Uiteindelijk BMI  5,7 punt omlaag. Uit de obesitas groep. Maar dan toch in het medisch circuit. Een tocht van zo’n half jaar voor je uiteindelijk de juiste behandeling hebt. En vooral ook de taal van de zorg leren verstaan. Hoe bereik je de juiste zorger. Hoe moet je hun uitspraken wegen.

Hoewel ik al wel vaker pijn in de onderrug had, vond ik nu toch dat eerst de dokter maar eens even moest kijken voordat ik naar een fysiotherapeut zou gaan. Een vreemd pijntje in mijn zij was nieuw voor me. Vanuit minicamping Friesland maakten we een paar mooie fietstochten. Misschien was dat iets te veel geweest. 

Afijn, de dokter gebeld. Maar daar kom je niet zomaar. Ze zijn tegenwoordig omgeven door deskundige assistenten. De eerste gaf het advies naar de fysio te gaan, maar liet me ook bloed prikken om een aantal waardes vast te stellen. De volgende morgen belde de volgende assistent. Ja, de dokter wilde me toch wel even zien. In haar spreekkamer aangekomen waren haar eerste woorden: “ Zo, dus u heeft last van uw buik!” “ Uh………. Buik, nee van de rug…..” Ah….”

Voor de zekerheid doorgestuurd naar Hengelo voor een echo. Geen bijzonderheden. Maar de echospecialist daar zei me al: “Als je pijn houdt moet je wel doorgaan net zo lang tot ze weten wat t is.”

De fysiotherapeut liet me keurig de voor de hand liggende oefeningen doen en met zijn goede raad en adviezen toch maar op vakantie. Die braken we dus af en ik nam de fysio nog serieuzer. Maar nadat ik van de fysio naar huis fietsend weer zo’n fijn pijntje voelde aankomen stopte mijn fysiotherapeut de fysieke therapie en moest ik zelf actief mijn oefeningen doen. Maar de eindconclusie was dat we niet verder kwamen. 

Terug bij de huisarts was de conclusie als snel dat de rugpoli er maar verder mee moest. Hij, ja nu de mannelijke tak, zou t wel even regelen met die club. ’s Middags kon ik dan al contact met de poli opnemen voor een afspraak. Die wisten dus nergens van. De huisarts weer gebeld. Gelukkig kreeg ik Laura aan de lijn, die is langer in dienst en die hadden we al vaker ontmoet. Een hele goede assistente. Ja, de dokter is niet zo handig met dat soort zaken.

Afijn, binnen de kortste keren belde  de rugpoli en was snel de afspraak voor een intakegesprek gemaakt. Goed gesprek, wat testen. Wat kan t zijn. Hij voelde wat bij de middenwervel, maar had twijfels.

Nieuwe afspraak voor MRI, neuroloog en bewegingsdeskundige. Bij de laatste kwam ik nooit. De MRI was helder. De neuroloog deed nog wat testen. Veel tekst had hij niet. Het ziet er niet goed uit. Zwellingen in de ruggenwervel. Maar wat betekent dat dan. Dat moest dan nog nader vast gesteld worden. Nah, u kijkt er niet zo blij bij en hij stuurde me via de huisarts door naar interne oncologie. Hij zou een kopie van de cd-rom laten maken en zijn verwijzingen uitschrijven. Wacht u hier maar even dan komen ze ze het zo bij u brengen. Mmm, niet dus. Na een tijdje zelf maar naar de balie. Ja hoor dat ligt hier al klaar. En de huisarts neemt morgen contact met u op.

Toen we thuisgekomen de verwijzingsbrief aan onze jongste dochter voorlazen, zij is arts, was duidelijk dat t om uitzaaiingen ging. Het kwartje viel.   Kanker.

Alleen de tumor, de soort 

moet er nog bijgezocht.

Wordt vervolgd,

Wim

Name: Paul en Annelies

Message: Andrea heeft gelijk! Schrijven. Gewoon doen. Vinden wij ook. 😘

Het leven is niet altijd makkelijk of altijd leuk, maar daarom kan je er wel over blijven schrijven. 🍀

Wim: Zolang ik daar lol in heb, zeker!

Name: Arné
Message: Hoi Wim Door het op te schrijven kun je dingen vaak beter een plekje geven, is mijn ervaring. Geen mooi verhaal, maar wel goed om te delen. Ga zo door... 💪

Wim: Dan volg ik de ervaring van deze wijze man.

Name: Ans

Message: Zo’n diagnose komt dan wel wat stuntelig op gang Wim....... gelukkig nu wel de juiste begeleiding 💪👍🍀

Wim: Zeker Ans!

Name: Kim

Message: Heel veel sterkte Wim

Wim: Dank je Kim!

Name: Jacky

Message: We denken aan jullie! Houd ons allen op de hoogte. Veel liefs

Wim: Dank Jacky, MJ, Harvey en Skippy

Name: Antonet

Message: Sterkte Wim, we lezen en leven mee

Wim: Fijn en dank!

Name: Sam en Joyce

Message: Sterkte Wim! Wij leven en lezen ook mee. Liefs van ons❤

Wim:❤️

Zal ik het doen?       Maandag 25 januari 2021.

Ik begon met mijn verhaaltjes toen ik stopte met werken. Ik wilde mijn belevenissen delen. Hoe is het om als pensionado door het leven te gaan?

Prachtige reizen maakten we en wat heerlijk om dat te delen. Dan ook wat columns over de dingen van alle dag. 

Maar dan ineens ben je ongeneeslijk ziek. Wil ik dat ook delen?

Zomaar van de ene op de andere dag wordt wordt alles anders. Ik kreeg die verschrikkelijke rugpijnen en wat we ook deden aan fysiotherapie, het hielp niet. Integendeel het werd alleen maar erger.

Op de rugpoli een MRI. De uitzaaiingen, kwaadaardige zwellingen, metastasen zijn dodelijk helder in beeld. 

Dan volgt snel bezoek aan de internist oncoloog die bloedonderzoek doet en een botscan en ct scan laat maken om een totaalplaatje te krijgen en de tumor te vinden.

Spannende tijden. Gezin in beroering. Alle mogelijke kankers worden gewogen. Welke kan het zijn en wat zijn daar de kenmerken van? Wat zijn de gevolgen?

24 December de uitslag: uitgezaaide prostaatkanker. Raar maar waar, toch gedeeltelijke opluchting. Het had nog erger gekund. Dit geeft nog wat meer mogelijkheden tot een verlenging.

Gelijk in het nieuwe jaar nog naar de uroloog, je komt nog eens ergens, die wat hapjes uit je prostaat neemt. Ja sorry hoor, mooier kan ik t niet maken. Die beelden die daar bij horen wil echt niet iedereen zien. Die hapjes bevestigen de diagnose en laten een matig agressieve tumor zien. Dat betekent dat met de juiste behandeling een paar goede jaren nog zeker tot de mogelijkheden behoort.

Die behandeling bestaat uit een hormoonkuur die de tumor en de uitzaaiingen moeten doen slinken. Dit wordt gecombineerd met een chemokuur van 6 behandelingen met een tussenpoos van 3 weken. Half mei kan ik daar dan klaar mee zijn en moet de tumor voorlopig met zijn schadelijk werk gestopt zijn.

En dan zou ik weer een aantal jaren verder kunnen.

Ik zou dan kunnen verhalen over mijn belevenissen met de chemo kuur. Of wat ga je doen als je weet dat je nog maar een beperkte tijd leeft?

Maar ik vraag me af wie daar op zit te wachten? Aan de andere kant is t voor mij ook een soort van therapeutisch. Verwerken van wat je meemaakt. 

Uiteraard ben ik al weer allerlei uitstapjes, reizen, kampeerweekjes aan het plannen. Dus ik zou ook vanaf dat moment weer verder kunnen gaan met mijn columns.

Wel, ik geef jullie allemaal inspraak. Misschien is er belangstelling voor bepaalde specifieke aspecten. Zeg maar wat je er van denkt. Dat helpt me dan weer om de voor mij juiste keuze te maken.

Wim

Name: Sonja
Message: Schrijf maar hoe je leven is, hoeft niet altijd mooi te zijn denk ik

Wim: Dank voor je reactie.

Name: Floor
Message: Dit is in zekere zin een nieuwe reis en het past daarom nog steeds goed in de blogs onder “toujours vedan”. Veel aspecten aan deze reis zijn niet vergelijkbaar met vorige reizen, maar jouw ervaring ervan is voor mij de kern. Insteken vanuit je ervaring, beleving, je eigen-wijze gezichtspunt. Dat heeft eeuwigheidswaarde. Rest de afweging of je dit breed wilt delen op dit platform... 😘

Wim: Wijze woorden! 

Name: Ans
Message: Schrijf maar lekker van je af Wim ook als het allemaal niet zo lekker loopt.
Heel mooi dat je alweer aan het plannen bent.... 🏖 ben benieuwd wat het zal worden 😁

Wim: ait vedan Ans

Name: Arné
Message: Dapper Wim! En ik begrijp dat dit idd therapeutisch kan werken. Gewoon doen wat je gevoel je ingeeft. Altijd goed ❤️
Wim: Ok. Ga ik doen.

Name: Ineke
Message: Lijkt me heerlijk om het op te schrijven. En je schrijft zodanig dat het fijn leest. Dus ja graag.
Wim: Ah, fijn commentaar. Bedankt.

Name: Paul & Annelies
Message: Fijn , weer plannen maken om op pad te gaan. Mooi vooruitzicht! En schrijf wat je met ons wil delen. Moedig en zeker dapper. We lezen het graag. 

Wim: Dank voor jullie reactie.

Name: Bart en Marloes
Message: Lieve Wim, we lezen en leven graag met je mee. Ook in het geval van ziekte. Maar alleen als jij het zelf fijn vindt om erover te schrijven. Als er mensen zijn die het niet willen lezen dan slaan ze het maar even over. Gewoon doen wat voor jou fijn voelt! Wil je de ene keer wel over je behandeling schrijven dan doe je dat lekker en een andere keer kan het net zo goed weer over het weer gaan ofzoiets. Jij hebt de regie! Veel liefs en sterkte van ons!

Wim: Dank voor jullie lieve en waardevolle commentaar.

Name: Maria en Harrie Mensink
Message:

Beste Wim,
Dank voor je openhartige verhaal, waarin je vertelt over hetgeen je momenteel bezig houdt.
Het zijn zaken, waar we allen mee te maken hebben of krijgen. Soms zijn ze aangenaam, soms zijn ze moeilijk in je leven te plaatsen.
Blijf vooral over die beide aspecten van het leven schrijven.We zullen jouw verhalen met belangstelling blijven volgen.
Je hebt een mooie pen van schrijven.
Hartelijke groet. 

Wim: Dank voor jullie realistische opmerkingen.

Name: Heike

Message: Lieve Wim, een mens moet schrijven! Verschillende emoties zullen de revue gaan passeren. Sommigen noemen het een reis, misschien is het wel avontuur?! Hopelijk geeft jouw lezerspubliek je voldoende vertrouwen om te schrijven èn het te delen. Je blijft zelf regisseur van het spektakel.

Vergeet niet dat jouw schrijven ook iets voor een ander kan betekenen. Je bent tenslotte niet alleen!

Wim: Dank Heike voor je mooie feed back.

Name: Elly

Message: Het schrijven gaat je heel goed af Wim, dus ik zie uit naar je verhalen over dit hele moeilijke onderwerp.

Met jouw humor zal er af en toe ook iets héél luchtigs in je teksten zitten, vooral doen zou ik zeggen! 😘

Wim: Moet alleen een Dumoulintje vermijden. Maar dank voor je fijne commentaar

Geuren..          Zondag 20 december 2021.

Geuren blijven je soms je hele leven bij. De Speklappenbuurt die je tussen de middag altijd doorkruiste op weg naar huis. De geur van je eerste kleuterklas. De geur van de “overheerlijke” thee na je amandeloperatie. De heerlijke geur van een graafmachine. De geur van een vers getectyleerde auto. De geur van de oude bibliotheek. Maar boven alles de geur van Afrika. 

Of dat een universele geur is weet je niet als kleuter die voor het eerst naar school gaat. Maar wat mij bij bleef was de geur van de klas en hoe een echte juf moet ruiken. Als je er een vleugje van oppikt gaan de gedachten direct weer daar naar toe.

Mijn eerste echte operatie in t ziekenhuis is er een die we nu bijna niet meer kennen, maar in mijn jeugd heel gewoon was. Een amandeloperatie. Nu blijven die gewoon zitten maar vroeger moest dat er uit. Met een beetje mazzel moesten je neus- en je keelamandelen eruit. Om je op je gemak te stellen werd je een onbeperkte hoeveelheid ijs in het vooruitzicht gesteld. Wat niet verteld werd was dat je na de operatie zo beroerd  was dat je daar absoluut geen behoefte aan had. Maar de geur die me bijbleef is die van de thee die ik “moest” drinken. Ik dronk nooit thee en in deze zat ook nog melk en wie weet wat nog meer voor troep. Als ik die geur nu in mijn neus krijg ontstaat er een bijna onbedwingbare drang om alles onder te kotsen. 

Nee dan de heerlijk geur van de graafmachine die de grondwerken verzette voordat er ergens gebouwd kon worden. Zo’n heerlijke grond/machine geur. 

Wellicht zijn er nog mensen die de oude bibliotheek in het Michgoriushuis kennen. En dan ook mijn herinnering delen aan de geur die daar altijd hing. Alle boeken uniform in donkerbruin kaftpapier. Heerlijke uren bracht ik daar aan de Markstraat door.

Sommige vonden t vreselijk maar ik dus niet. Een vers getectyleerde auto. Het gaf zo’n nieuw gevoel.

Maar de meest indringende geuren waren voor mij die van Afrika. Heel specifiek die van Niamey, Niger. We landden er toen we met ons gezin in 1988 op weg waren naar Jan in Burkina Faso. Een buitengewoon gedenkwaardige tocht. Toen we boven Niger vlogen meldde de captain dat we een snelle landing gingen maken om het onweer voor te zijn. In sneltreinvaart zagen we de dorpjes met de karakteristiek in een cirkel gebouwde hutten nu echt op ons afkomen. Met een flinke knal eindigde onze vlucht enigszins ruw maar veilig en bleven we het noodweer voor. Nu waren daar geen slurven waardoor je naar de aankomsthal liep. Nee, er werd een trap tegen het vliegtuig geschoven en toen ging de deur open………. Wat een melange aan inheemse geuren er toen op ons af kwam is bijna onbeschrijflijk. Een combinatie van zwangere, vochtige tropenlucht in combinatie met die van natte gravelbanen en de rook van talrijke open vuurtjes. Minimaal twee dagen heb ik alleen maar gekeken en geroken. Kon geen oog dicht doen door alle indrukken en moest gewoon die eerste dagen alles intens meemaken. De weg van het vliegveld naar de stad met langs de kant het volle leven dat zich daar afspeelde. Overal vuurtjes, handel, weet ik wat nog meer. Te veel. ’s Avond aan de rivier de Niger met ook weer al die kruidige geuren. Bedwelmend.

Ja, kostbare herinneringen die geuren. Heb jij dat ook?

Wim

Name: Arné
Message: Heel herkenbaar Willem. Mooi verhaal 👌

Name: Sonja

Message: Herkenbaar. Mijn herinnering aan geur komt vooral van tijdens mijn zwangerschap. Toen ik zwanger was van Daan kochten wij het huis aan de Vogelgaarde. Tijdens het klussen rook ik steeds de as in de open haard, een vreselijk ziek makende geur toen. Nu vind ik het weer heerlijk ruiken het halfverbrande hout. Maar de herinnering aan hoe vies is zo helder.

Wim:👍

Saai!?   11 november 2020

Elke morgen stap ik op de hometrainer. Daarbij heb ik een persoonlijk ritueel ontwikkeld. 

Eerst gaat de computer aan en dan zoek ik een registratie van een live concert op. 

Rolling Stones, Beatles, Woodstock, Simon and Garfunkel live in the Central Park, Crosby, Stills, Nash, Jimi Hendrix, Deep Purple, The Doors live at the Ilse of Wight, Pink Floyd live in Venice.

En weet je wat? Het is soms zo saai!

Om de nodige beweging te houden stap ik dus op die hometrainer. Ooit in de 80er jaren van de vorige eeuw aangeschaft. Zo kon ik, nadat er een nieuwe kruisband was geplaatst, onbelast wat oefeningen doen. 

Vervolgens stond die jaren stil tot in 2008 de nieuwe heupen werden geplaatst en het apparaat weer van pas kwam. Toen stond die weer meer dan 10 jaar in de weg.  We hadden t al over plaatsen op marktplaats, maar nu komt die weer van pas. 

Fietsen terwijl je niet vooruit komt vind ik niet echt inspirerend. Dus ik heb t vermaak met de live opnames er nu bij. Tenslotte hebben ze in sportscholen ook allerlei filmpjes voor zich. Maar wat me nu bij een aantal van die opnames opvalt: De soms dodelijke saaiheid. Orgelsolo’s van soms wel tien minuten, tussenstukken waar de honden geen brood van lusten. Al die psychedelische nummers die waarschijnlijk alleen onder sterke invloed van hallucinerende middelen te genieten zijn.

En ja, dan zakt mijn fietstempo onderuit. Nee, de beste muziek heeft een beetje strak, ietwat opwindend tempo. Met de sessie wil je je toch enigszins in t zweet werken.

Heerlijk blijft altijd Simon and Garfunkel  met hun free concert in the Central park, de Rolling Stones in Zuid-Amerika en luister ook nog een naar Pink Floyd live in Venice. Hun muziek blijft toch van alle tijden.

Oh ja, na een week of vijf het erf niet lopend verlaten (das pas saai, maar blij met alle bezoek) te hebben heb ik nu toch de eerste blokjes om gelopen. Moedig voorwaarts.

Wim

Name: Ineke

Message: Ja dat verhaal is dan weer niet saai. Het erf ook niet. Maar we komen gauw aanwaaien. Is dat saai of spannend in deze tijd?🤣

Wim: Altijd goed!

Name: Arné

Message: Geinig Willem. Hou vol, maar volgens mij is dat geen opgave...

Wim: toujoursvedan

Van wie is die paraplu? 26 oktober 2020

Opeens zie je die paraplubak. Was die altijd al zo vol. En, hoe komen we d’r eigenlijk aan.

Van sommige weet je nog waar ze vandaan komen. Die zwarte kregen we toen we onze auto kochten en die kleintjes schaften we speciaal aan voor de kleinkinderen. Die witte was van de attente kapper. Maar de rest, ik weet t niet.

Feit is dat we meestal geen paraplu bij ons hebben als we m echt hebben. Met de auto naar een mooie wandelplek, voor de zekerheid de paraplu mee willen nemen, maar ja ze liggen niet meer in de auto.

Na gebruik van een paraplu moet die natuurlijk drogen. Maar ja, waar doe je dat. Als ze uitstaan vormen ze een aardig obstakel. Bij ons is dat of in de bijkeuken of in onze open overdekte tuinkamer als t niet te hard waait. En daarna gaan ze natuurlijk in de paraplubak. Daar staan ze t minst in de weg. En dan natuurlijk vergeten dat er twee in de auto moeten. 

Bij ons is het als met het flesje water waarvan we halverwege de wandeling beseffen dat we die weer vergaten.

Zijn we eigenlijk de enige die zo’n bak vol hebben. Ergens moeten mensen dan toch ook hun dierbare bezit missen?!

Maar goed, wie liet z’n paraplu bij ons staan? Misschien dat iemand nog weet dat die ooit een VVD paraplu had. Wel die staat nu bij ons. Herkent nog iemand z’n paraplu! Kom maar halen.

Overigens mis ik zelf ook een paraplu. Ooit kregen we als personeel van de nieuwe gemeente Twenterand een paraplu. Voortreffelijke kwaliteit. Donkergrijs met het logo van de gemeente. Jaren ging die mee tot die er op een dag gewoon niet meer was. Geen idee wat er mee gebeurde.

Wie herkent deze beschrijving en heeft die plu in zijn of haar verzamelbak? Laat t me weten. Wie weet kunnen we ruilen.

Wim

Name: Arné

Message: Leuk Wim. Wij hebben geen paraplubak, dus bij ons liggen ze in de auto 😂

Wim: 1 Plek is geestelijk ook het best te verwerken.

Authentiek.             7 september 2020

Op 1 van mijn hemden staat “authentic”.  Dat zou ik dan moeten zijn: authentiek. 

Maar het eerste wat me bij authentiek te binnen schiet zijn dan de ronkende fundateksten als: Dit huis kent authentieke elementen. Zo’n tekst laat de echte klusser watertanden. Vooroorlogse leidingen, tikkende verwarmingen, scheve muren. Een jaar eindeloos verbouwen ligt in t verschiet.

Ben je daar, net als ik, niet zo van, dan denk je toch wat sneller aan alle kosten voor zo’n verbouwing.

Nu is er eerlijk gezegd bij mij wel enige overeenkomst met dat huis. Er werd toch al aardig wat aan mij verbouwd, maar is dat dan authentiek? Is dat wat die print wil zeggen? 

Of heeft het de betekenis van echt: Ik ben het echt.

What you see is what you get?

Of uniek? 

Dat zijn we allemaal!

Of varend op je eigen kompas? 

Alles wegend en vervolgens je eigen weg kiezen!

Of eigenwijs?

Mwah…. Ik heb zeker zo mijn eigen wijsheden!

Puntje bij paaltje: De mix van al die eigenschappen maken je authentiek.

Koester dat authentieke, het authentieke geluid, koester jezelf.

Wim

Nieuwe alinea

Verjaren.  13 september 2020.

Als iets verjaard kun je er niet meer voor veroordeeld worden. Je hebt het wel gedaan en daar moet je dan maar verder mee leven.

Maar waarom verjaar ik dan ieder jaar. Wat heb ik mis gedaan, ik was er gewoon die dag. En niet alleen ik, het treft iedereen. Elk jaar maar weer worden die verjaringen gevierd. Zonder dat ook maar iemand er iets aan doet.

Ach in het begin is alles nog leuk leuk, je krijgt alle aandacht, al dan niet door hard gekrijs afgedwongen. En elk jaar cadeaus. Een aanmoediging om maar vooral door te gaan.

De eerste keer, ik was nog maar een snotneus die nog maar net zijn neus boven de toonbank uit kon steken, dat een strandtenteigenaar vroeg : “ Zo jongeman, wat zal t zijn?”……

Maar ja je wordt ouder, je wereld wordt groter, krijgt een eerste baan, een eerste liefde, een eerste huis, je trouwt je eerste vrouw. Alles verandert, maar die verjaardagen blijven, zijn een constante factor. 

Nu hou ik wel van een feestje maar niet zo van verplichtingen. In de loop van de jaren ging ik mijn verjaardag uit de weg, “ Nee, nee ik vier t nu niet, we doen t samen!” We ontwikkelden door en organiseren nu regelmatig etentjes in diverse samenstellingen. Meer en beter contact dan bij een reguliere verjaardag.

En nu, met pensioen, ja we zijn er niet, op vakantie. 

Maar ja, hoe dan ook, je verjaard. Voor eeuwig veroordeeld.

Morgen is het weer zover. Ik kan maar 1 ding zeggen: Toujours vedan.

Wim



Het Bankje.             8 juni 2020



Altijd als jij een bankje zoekt is tie bezet. Ken je dat?



We hebben de laatste maanden een aantal vaste wandelingen waar we elke week van genieten. 

We lopen sneller dan vorig jaar. Dat was een eis van Andrea. Normaal loopt ze namelijk met Jeannette en die twee lopen dan in een stevig tempo. Gezien mijn vetverbrandingswens ben ik voor de verandering eens volgzaam, en loop dus maar harder. 

Een bankje zo ergens halverwege ons parcours is dan ook zeer welkom. Lekker van het landschap genieten en een watertje consumeren.



Zo liepen we van de week bij Volthe en we wisten, daar om t hoekje is ons bankje. Mezelf al aardig in het zweet gelopen. Ben er wel aan toe. Nog 2 meter tot de bocht en……. Daar gebeurt t................

De man van een echtpaar fietsers schiet ons met een noodvaart voorbij zo naar ons bankje. Sprakeloos zien we hoe hij snel parkeert en gelijk z’n fietstas leegt en de bank bedekt. “Die is voor ons!” lijkt hij te denken. En ja, in deze tijd gaan er niet meer dan twee op een bank. 

Berustend, maar ondertussen dus druk in ons hoofd op die mensen foeterend (dat zijn fietsers, die kunnen toch makkelijk even naar een ander bankje fietsen, wij moeten weer 2 km verder lopen!) groeten we ze beleefd en lopen verder. 

Voor je eigen gemoedsrust bedenk je dan maar dat ze vast een heel druk bestaan hebben, eindelijk er even uit zijn en hun rustmoment op “ons” bankje dik verdiend hebben. Maar ja, bankje is weg…..



Wim





Love handles!!!!!          26 mei 2020

Jazeker, vrouwen ( en mannen dus ook ) hebben love handles. Die kennis levert deze tijd ook weer op.

Alleen waarom heeft nooit iemand me dit verteld! Moet ik daar nu eerst 66 jaar voor worden!

Wie me dat nu vertelde. Natuurlijk een vrouw..... mijn eigen vrouw.....!!!!! Die had die kennis gewoon paraat!

Nu moet ik zeggen, Andrea knipt ook altijd mijn haar. Dus ik lees die bladen ook nooit: je weet wel Story, Libelle, Viva!

Maar jullie daar, allemaal hebben jullie me onwetend gehouden. Ik vermoed een complot. Toch maar eens kijken of ik de site: www.verteltwimniet.nl kan vinden.

En kom nu niet met: we dachten dat je dat wel wist! Dat zou nog flauwer zijn!

Maar goed, voor alle andere onwetenden, dit zegt de Viva er over:

Seks met je lover (of ex) die een buikje heeft? Doe het! Is je (bed)partner wat onzeker over zijn buikje of zit jij aan z’n kop te zeiken dat-ie wat moet doen aan die kerstkilo’s met een verlengsnoer? Kap ermee, beiden. Uit een recent uitgevoerd onderzoek blijkt dat mannen met een buikje een betere bedprestatie afleveren dan mannen met een afgetraind lijf.

Het is misschien leuk om tegen aan te kijken, liggen is overigens ook niet megalekker (hard!). Maar in de slaapkamer (of op het aanrecht, in de douchecabine of in de auto) kan je beter een man zonder sixpack hebben. En dit is waarom:

1.Ze hebben een langer uithoudingsvermogen.

Uit het onderzoek bleek dat de mannen met een afgetraind lijf juist meer last hadden van seksuele problemen dan mensen met een hardnekkig buikje. Mannen met een buikje hielden het tijdens het onderzoek ongeveer zeven minuten vol, terwijl de afgetrainde mannen het na twee minuten al aardig moeilijk kregen tijdens de conditietesten. Interesting.

2. Bepaalde hormonen stellen automatisch hun orgasme uit.

Het blijkt dus dat hoe groter de buik van de man is, hoe meer estradiol er in het lichaam wordt aangemaakt. Doordat dit hormoon bij mannen die iets dikker zijn meer aanwezig is, raakt de hormoonbalans van slag, waardoor het orgasme langer wordt uitgesteld. En dat willen we! Die buik moet wel een buikje blijven.

3. De welbekende love handles geven extra houvast.

Als vrouw vind je love handles bij jezelf niet zo leuk, maar de meeste mannen vinden ze juist wel fijn. Lekker! Dit geldt dus ook andersom. Een buikje zou voor extra houvast zorgen en voelt daarbij zachter en daarmee sensueler aan voor ons vrouwen.

Try before you die!

Zo, tot zover de Viva. Nu weet iedereen er van, aan mij zal t niet liggen!

Voor komend Pinksterweekend, mooi weer, komt deze kennis van pas.

Daar heb ik trouwens nog een passende wijntip bij.

Sarmentino Pinot Grigio. AH. Deze week € 3,14 

Voor echte wijn en weertips voor het weekend moet je trouwens eens naar   www.weerwijn.nl  gaan. Echt goede tips voor het gehemelte.

Wim

De pet.             2 augustus 2020

Ja, zo simpel. Je hebt een pet, die wordt vuil, bezweet. Je spoelt m een keer af. Maar dan na een paar jaar. Die (pet) kan echt niet meer. 

En je koopt een nieuwe. Maar je hangt toch nog aan die oude pet. In Rotterdam, in de winkel van Maarten Jan gekocht. Dus ja, toch nog een laatste poging. Een nachtje in de week en dan maar spoelen. 

EN KIJK....

Komkommertijd. 10 augustus 2020

Iedereen op vakantie, de steden half uitgestorven. Tropisch weer. Geen voetbal.

Komkommertijd. Tijd om eens wat uit te diepen.

Om te beginnen dat woord al: komkommertijd.

“Onze taal” zegt er over:

Waar het woord komkommertijd precies vandaan komt, is niet helemaal zeker. Volgens sommige bronnen is het een leenvertaling van het Engelse cucumber time, dat vroeger in de zomermaanden door kleermakers werd gebruikt. Maar dat is later vervangen door het inmiddels ook weer verdwenen taylor's holiday, en niemand kent nog het woord cucumber time. Etymologen achten het inmiddels waarschijnlijker dat komkommertijd is gevormd naar voorbeeld van het Duitse Sauregurkenzeit, een woord uit de 18e eeuw. De oudste vindplaats in het Nederlands is (vooralsnog) uit 1787. Vanaf halverwege de negentiende eeuw wordt het woord volop gebruikt; zo had Multatuli het over "in 't hartje van den komkommertyd".

Ok. Niet helemaal duidelijk. Maar wel een periode waarin dus niet zoveel te beleven is.

Tijd dus voor .........    toujoursvedan.nl

Tamme bramenjam.     17 augustus 2020.

Tja, ik heb niet echt het genetisch materiaal in me waardoor ik als vanzelfsprekend de tuin in duik en daar de mooiste producten kweek om daar vervolgens de lekkerste gerechten mee te maken.

Hoewel mijn vader, afkomstig uit het Westland, jarenlang bedrijfsleider van de kwekerij van de sociale werkplaats in Arnhem was, had ik nooit echt het idee dat tuinieren zijn passie was. En als wel, dan heeft hij dat nooit echt aan zijn kinderen door gegeven. 

We hadden wel nog met vrienden een gezamenlijk tuintje met groenten e.d.. Maar mij trok daarin vooral de gezelligheid. En als er geoogst kon worden, waren we op vakantie. 

Mijn lieve Andrea heeft er wel wat meer mee en is daar tot op de dag van vandaag mee bezig. Daar trekken me vooral de kruiden. Want daar kun je als liefhebber van koken en lekker eten natuurlijk wel wat mee.

Het toeval wil echter dat we ook een bramenstruik in onze tuin hebben en wel een tamme braam. Die heeft geen doornen en mocht daarom ook in onze tuin blijven. Ze draagt de lekkerste bramen die ik ooit at. En jarenlang werden met die heerlijke grote, smaakvolle bramen, vers vanuit de tuin, de diverse monden die op het juiste tijdstip langs kwamen gevuld. 

Maar ja, als je met pensioen bent ga je toch wat verder. Kijken hoe je bramenjam kunt maken van die overheerlijke vruchten. Dat bleek wel zo ongeveer het allereenvoudigste recept dat je maar kunt bedenken. Moeilijkste onderdeel is het tijdig bedenken dat je jampotjes moet bewaren. 

Dat niveau kan ik dan net aan.

En ja, als je dan de lekkerste bramen gebruikt, krijg je ook de allerbeste bramenjam.

En daar staan ze dan. Supertrots!

Nieuwe alinea